All Chapters of Partners In Crime: Chapter 21 - Chapter 30

KATULAD NANG nakasanayang gawin ay doon nga nagpakalma ng sarili si Karadine sa lihim na tagpuan nila ni Yvo. At dahil mayroon doong kubo ay naupo siya roon habang nakatanaw sa kalangitan. Hanggang sa maramdaman niya ang pagdating ni Yvo."Sabi ko na nga ba at nandito ka, e." Bahagya siyang napangiti. "Salamat at sumunod ka," aniya. "Siyempre." Tumabi ito sa kaniya habang hindi pa rin inaalis ang pagkakatitig nito sa kaniya. Hindi naman niya naiwasang magtanong dito. "Bakit ganiyan ka kung makatingin?" "Wala lang, alam mo bang paborito kong pagmasdan ang mukha mo?" sabi nito nang hindi nakatingin sa kaniya. Saka pa nito pasimpleng hinawakan ang kamay niya at pinisil iyon gamit ng mga daliri nito. Hindi naman niya naiwasang kiligin. "Alam mo, Yvo, nakakailang puntos ka na ngayong araw, hah?" "Puntos saan?" kunot noong tanong nito. "Sa pagpapakilig!" aniya.Sa puntong 'yon ay napalingon siya sa magkahawak nilang kamay at tila ba gumagaan ang pakiramdam niya sa pagkakayakap ng mga

"Boss, naunahan tayo ng mga pulis," pagbibigay balita ni Renzo kay Renato. Nakatakda kasi sana ulit silang lusubin ang property ng mga Benitez na nagsisilbi nitong hide out ng iba pa nitong mga armas, subalit hindi naman nila inaasahan na nakatimbre na pala ang mga pulis sa nangyaring pagsisiwalat ng mga kasalanan ni Mr. Benitez sa mismong event nito."Mabuti na ring naunahan tayo ng mga pulis, Renzo, kaysa naman nauwi sa alanganin ang mga anak ko." "Pero hindi ba't hindi naman ganito ang hinahangad mong hustisya, boss? Ang gusto mo ay maparusahan sa kamay mo ang pamilya Benitez lalo na si Mr. Benitez." "Para ano? Para madagdagan ang kasalanan ko sa batas? Renzo, minsan na akong kinasuklaman ng anak ko nang dahil sa maling desisyon ko at ayaw ko nang maulit 'yon." Napatango si Renzo at hindi naman nila inaasahan ang pagsingit ni Florencio sa usapan. "Tama si boss, Renzo, at kung may dapat mang sisihin dito kung bakit naging gano'n ang pananaw ni boss ay ako 'yon, dahil sa akin naman

Malalim na ang gabi at umaasa pa rin si Margaret na babalikan siya roon ni Andrew, hindi dahil sa kagustuhan niyang magsasama pa rin sila nito at bibigyan siya nito ng maganda at maayos na buhay, kundi dahil nais niya nang makaalis sa lugar na iyon. Ramdam na niya ang gutom kasabay nang takot at pangamba, at wala siyang ibang maisip na paraan kundi ang umiyak ng umiyak. Hanggang sa maramdaman niya na lang ang pagsakit ng tiyan niya, dahilan para mapamura siya sa sakit. "Ah!" Ilang segundo pa ang lumipas nang makaraos sa sakit ay saka naman namuhay ang galit sa kaniyang dibdib. "Isinusumpa ko, simula sa araw na ito, wala ka nang magiging karapatan sa anak mo, Andrew!" Simula pa lang nang iwanan siya nito sa abandonadong bahay na iyon ay napatunayan niya sa sarili na walang maidudulot na maganda sa buhay niya si Andrew, lalo na't ang pinakamithiin lamang nito ay ang makaganti sa kaniyang ama sa pagkamatay ng kaibigan nitong si Philip at ang pamilya nito.Hindi niya alam ay pareho lang di

"Talaga? Hiwalay na kayo ni Yvo?" Labis ang kasiyahang nararamdaman ngayon ni Tamara matapos ibalita sa kaniya ni Karadine na hiwalay na ito sa kasintahan. Gayunpama'y anong bigat sa dibdib ang nararanasan ngayon ni Karadine pero mas kinakailangan nitong magpalaya para sa kaniya. "Salamat." Napayakap siya rito at sa sarili ay napabulong siya ng, "Uto-uto." Kapagkuwa'y ipinakita na naman nito ang pekeng ngiti nang magkaharap silang muli. "Ano pa lang sabi niya no'ng makipaghiwalay ka?" Nagkibit balikat lamang si Karadine, ayaw na kasi niyang balikan pa ang naging huling pag-uusap nila ni Yvo. "Basta, gawin mo na lang ang bagay na makakapagpasaya sa'yo, masaya ako kung saan ka masaya, Ate Tamara." Tipid pang napangiti si Karadine kahit sobrang sakit ng kaniyang nararamdaman. Kaya matapos ang kanilang pag-uusap ay hindi pinalampas ni Tamara ang pagkakataon para akitin si Yvo at para siya naman ang mahalin nito."Yvo, ako na lang ang mahalin mo, siguradong mamahalin kita nang higit pa s

MABILIS din siyang kumalas sa halik na 'yon nang mapag-isip-isip niyang mali iyon. Kaya naman bahagya siyang napahawak sa sariling labi nang hindi tumitingin sa binata. "Bakit? May problema ba?" Napatango siya at napapikit sandali. "Mali 'to, Yvo. Mali na naglilihim ako kay Ate Tamara. Ano pa ang ipinangako ko sa kaniya na handa akong magparaya para sa kaniya?" Napailing si Yvo at gamit ang palad ay sinubukan nitong hawakan ang kanang bahagi ng mukha niya."Sinasabi ko na nga ba at tama ang hinala kong nagparaya ka lang. Pero bakit? Bakit ganoon lang kadali sa'yo na ipamigay ako, Kara?" Napatitig siya sa mga mata nito. "Dahil kapatid ko siya at mahal ko siya. At aaminin kong nangangarap ako na magkasundo kaming dalawa. Kaya kahit masakit ay nagparaya ako para sa kapatid ko.." Hindi maiwasang mapailing ni Yvo sa mga sinabi niya. "E, paano naman tayo? Paano ang nararamdaman natin para sa isa't isa? Mababalewala na lang ba ang lahat ng 'yon? Kara, ikaw ang mahal ko. At kahit pagpilita