SA GITNA ng katahimikang namamayani sa pagitan nila ay umisip si Karadine ng dahilan upang magawang lusutan ang isyung narinig ng kaniyang dalawang nakatatandang kapatid. "A-ah, mga ate, hindi naman totoo ang narinig n'yo. Masyado lang ma-issue itong si Rosanna." Matapos niyang sabihin iyon ay pinandilatan niya ng tingin ang matalik na kaibigan upang matuto itong sumakay sa rason niya. "Ah-- o-oo, ano kasi, e, alam n'yo naman na ako itong excited na magka-boyfriend na ang best friend ko!" katwiran pa ni Rosanna. Doo'y bahagya namang napataas ang kilay ng dalawang sina Tamara at Margaret. "At sino naman itong lalaking tinutukoy ni Rosanna, Karadine?" "Si--" Bago pa makapagsalita si Rosanna ay inunahan niya na ito."Si Renzo," pagsisinungaling niya, para wala nang marami pang tanong. Isabay pa ang pangako niya kay Tamara na tutulungan niya itong mapalapit kay Yvo. "Whatever, let's go, Margaret," taas kilay na wika ni Tamara.Mukhang naging effective naman ang kaniyang naging palusot

"PAPA, bakit naman bigla kang nagdedesisyon nang hindi ko alam? Sigurado ka po bang mapagkakatiwalaan si Ate Tamara?""Anuman ang napagkasunduan naming dalawa ay labas ka na ro'n, Karadine. Kung maaari nga ay pansamantala ka na munang mag-stay sa mansyon." Napailing siya. "Papa--" "Sinabi na sa akin nila Yvo ang matagumpay ninyong operasyon kagabi at doon pa lang ay masasabi kong hindi ako nagkamali nang pagpili sa'yo na maging isa sa kanang kamay ko." Tipid siyang napangiti ngunit nangingibabaw sa kaniya ang pag-aalala. "Kung ganoon ay bakit mo po ako pinapag-stay sa mansyon, papa?" Nakita niya kung paano napakunot ang noo nito. "Dahil balita ko'y masyado na kayong nalalapit sa isa't isa ng isa sa mga tauhan ko. Si Yvo, gusto mo ba siya?" Bumilis ang tibok ng puso niya sa kaba. At kung paano nalaman ng kaniyang ama ang tungkol sa bagay na ito ay hindi siya sigurado kung tama ba ang hinala niyang si Tamara ang trumaydor sa kaniya. "Silence means yes, Karadine." Sinentro siya ng ti

NAGKARERAHAN sa bilis nang pagtibok ang kaniyang puso at walang alinlangang napayakap sila sa isa't isa ng binata. Gayunma'y kahit bago lamang kay Isabel ang nakita ay hindi pa rin nito maiwasang maging masaya para sa kaniya. "Masaya akong makita kang muli," naluluhang wika ni Yvo sa kaniya habang pinagmamasdan nito ang kabuuan ng mukha niya. Kapagkuwa'y bahagya siyang natigilan sa sunod na sinabi nito, "Pero hindi ka na dapat nagpunta rito, masyadong delikado, Kara." Ilang minuto pa ay mas dumistansya pa si Yvo sa kaniya kasabay nang katanungan sa mga mata nito nang lingunin nito si Isabel. "Ah, siya si Isabel, half sister ko rin, mas matanda lang siya ng buwan sa akin kaya.. halos magkaedaran lang kami." Nakita niyang napangiti sina Yvo at Isabel sa isa't isa. At bago pa man magsalita si Yvo ay inunahan na ito ni Isabel. "Mukhang tama si Yvo, Karadine, hindi na dapat tayo nagpunta pa rito. Ngayon pa na mahigpit kang pinagbabawalang lumabas ngayon." Bago pa man siya sumang-ayon s

"NAKAKAINIP!" bulalas ni Karadine sa kaniyang silid gayong wala siyang ibang choice kundi ang magmukmok sa k'warto. Ngayon na nalaman niyang magkakasabwat ang mag-iina ay mas lalong tumindi ang galit na nararamdaman niya para kina Tamara at Margaret. "Paano kaya ako makakaalis dito? Puno ng bantay sa labas, e," nawawalang pag-asang aniya. At dahil sa hindi niya na alam kung ano ba ang dapat na gawin dala nang pagkainip ay sandali niyang kinuha ang kaniyang lapis at sketch pad. Doo'y sinimulan niya muling iguhit ang mukha ni Yvo na talaga namang nami-miss niya na ngayon. Mahigit isang oras din ang iginugol niya sa pagguhit hanggang sa mapangiti siya nang matapos iyon. "Sigurado akong magugustuhan niya ito," wika pa niya sa sarili at nagawa pa niyang iyakap ang papel na iyon mula sa kaniyang dibdib.Ilang sandali lang ay natigilan siya nang makarinig ng malakas na sigaw. Hindi siya sigurado ngunit sa tingin niya ay boses iyon ni Margaret. Kaya naman sa labis na pagtataka ay sandali siya

"Saan ka nanggaling?" Natigilan siya sandali sa pagbungad na iyon ni Tamara nang magpasya sila pareho ni Yvo na bumalik sa pabrika. Pero dahil ayaw nilang makahalata ang lahat ng kanilang pagtatagpo ay sa magkaibang daan sila pumasok. Napansin niyang pinagmamasdan lamang ni Tamara ang kilos niya kaya hindi na siya nagdalawang isip pa na komprontahin ito. "At bakit? Kailangan bang i-report ko sa'yo palagi kung saan ako nagpupunta, ate? O baka naman humahanap ka na naman ng butas para siraan ulit ako kay papa?" Biglang natameme si Tamara. Pahiwatig lamang na tama ang mga akusasyon niya. Kapagkuwa'y humakbang ito palapit sa kaniya nang may pagngisi. "Sabihin na nating oo, dahil simula't sapul nang bumalik ka rito ay wala na akong tiwala sa mga ikinikilos mo." Bahagya rin siyang napangisi. "At kailangan ko pa bang patunayan ang sarili ko sa'yo, ate? At bakit? Sa tingin mo ba ay puchu-puchu lang ang mga ginagawa ko sa misyon para lang makuha ang buong tiwala ng mga Benitez? Ah, alam ko n