Nakatutok siya sa kanyang lamesa dahil pinag- aaralan niya ang isang papeles na naglalaman ng mga budget noong mga nakaraang taon. Nakita niya kase na may budget na inilaan para sa pagpapatayo ng isang public hospital ngunit wala namang naitayo na ganung klase ng istraktura sa kanilang bayan. Nakapirma doon ang kanilang dating Mayor at ang ilang mga engineers. Kasama dito ang isang pangalang tumatak talaga sa kanyang isipan.Ang pangalang Teofilo Santiago. Sa apelyido pa lamang niyo ay may naalala na siya kaagad at iyon ang katunggali niya sa pwesto sa kasalukuyang eleksiyon.Isang bilyon ang itinakda ng mga itong pondo doon at pinirmahan ito ng lahat. At nasisiguro niyang nailabas ng mga ito ang pondong iyon na hindi alam ng mga mamamayan sa kanilang bayan. Ngayon niya lang iyon nakita, mabuti na lamang ay may mga files pa na nakatago sa mga USB na ipinakalkal pa niya sa kanyang sekretarya. Ang mga original copies ng mga ito na naka- print sa papel ay wala na sa files mismo na nak

Nasa kalagitnaan na siya ng kanyang pagsasalita. Tinatalakay niya sa madla ang kanyang planong pagpapatayo ng pampublikong ospital kung saan hindi na kailangan ng mga taong pumunta sa ibang bayan para lamang makapag- pagamot.Bagamat sibilisado na nga ang kanilang bayan ay wala pa rin itong sariling ospital kaya ang mga tao ay dumadayo pa para lamang magpagamot.Iyon ang isa sa kanyang mga plataporma dahil hindi lamang pangako iyon dahil itatayo niya talaga iyon para na rin sa kapakanan ng mga tao.Inisip niya talaga ang mga bagay na makakabuti sa kanilang bayan, humingi pa nga siya ng advice sa kanyang mga kaibigan at iyon din ang ibinigay nilang suhestiyon, ang magkaroon ng isang pampublikong ospital.Ngunit hindi pa siya natatapos sa kanyang sinasabi ay biglang may nagtaas ng kamay sa karamihan ng tao.Bigla naman siyang tumigil sa kanyang pagsasalita."Sige po." Sabi niya sa mic at isinenyas sa kanyang mga tauhan na bigyan ito ng mic upang masabi nito ang gusto nitong sabihin."To

Nang makapasok nga siya sa bahay ay sinalubong siya kaagad ng dalawang katulong at kinuha ang maleta niya. Iaakyat na sana ng mga ito ang maleta niya sa silid ni Vince ngunit sinabi niyang sa guest room na lamang nila ito dalhin.Ngunit bago pumanik ang mga ito ay tinanong niya kung nasaan ang kanyang anak dahil parang wala ito roon."Ahh wala po siya. Kasama niya po yung pamangkin ni Sir Vince." Sagot sa kanya ng isa sa mga ito.Napaangat naman ang kanyang noo dahil sa naging sagot nito."Saan naman sila nagpunta?" Agad niyang tanong rito. Halos isang linggo pa lamang mahigit rito ang kanyang anak pagkatapos ay kung saan- saan na ito nakakarating at pinapayagan ito ni Vince na gumala ng mag - isa."Nag- basketball po yata sa court." Sagot muli nito at pagkatapos ay tumalikod na ng bigla siyang ulit nagtanong."E si Vince nasaan siya?" Papaakyat na ito sa hagdan ng mga oras na iyon. "May meeting de avance po sila ngayon." Maikli naman nitong sagot at nagtuloy- tuloy na sa kanyang pa

Halos tumulo ang luha ni Jazz nang sumakay siya sa tricycle. Ang bagay na ikanakatakot niya ay dumating na. Kaya ayaw niya talagang umuwi ng Pilipinas dahil napak- imposible talagang hindi mangyari ang ganito.Ang galit sa mga mata nito kanina ay halatang- halata lalo na ng sabihin nitong itinago niya ang anak niya mula rito na may katotohanan naman.Ngunit ang titig nito sa anak niya ay ibang- iba. May something sa titig nito at hindi niya iyon kayang ipaliwanag.Alam niyang hindi nito inaasahan na magbubunga ang isang gabing pinagsaluhan nila dahil sino nga ba naman talaga ang umaasang may mabubuo sa gabing iyon? Kahit siya man ay hindi pumasok iyon sa isip niya ngunit iyon na nga ang nangyari at may nabuo, iyon ay si Vin.Hindi man iyon inaasahan o hindi man niya iyon kagustuhan ay wala siyang pinagsisisihan na dumating si Vin sa kanyang buhay dahil ito ang pumuno sa mga wala sa buhay niya kahit pa napakahirap iyon sa lugar niya.Ito ang nagbigay ng liwanag sa mulungkot niyang mun

"Uuwi na po ako." Paalam ni Vin. Napatingin naman siya bigla sa suot niyang relo ng mga oras na iyon. Alas sais na ng gabi at padilim pa lang sa labas."Dito ka na matulog." Sabi niya at pagkatapos ay nginitian ito. Nakikipagpalagayan pa lamang siya rito ng loob at hindi pa rin halos nag- sisink in sa kanyang utak ang lahat.May anak siya at halos mag- eeleven na ito. Halos maabutan na siya nito sa height. Hanggang sa mga oras na iyon ay natatawa pa rin siya sa reaksiyon ni Aya nang makita niya ito.---Halos manlaki ang mga mata ni Aya habang hawak- hawak ito sa magkabilang balikat ng madatnan niya ito sa kanilang bahay. Tinititigan nito ng mabuti ang anak niya at halos hindi makapaniwala sa kanyang nakikita.Tila ba pinaglalaruan siya.Hanggang sa hinawakan na niya ang kamay nito upang tanggalin sa pagkakahawak nito sa anak niya."Tinatakot mo naman siya masyado Aya. Kulang na lang ay magtatakbo dahil pinanlakihan mo pa talaga ng mga mata mo." Sabi niya habang natatawa at inakay ang