Hide HerselfMY TEAM already move. Iniikot pa ang van sa likod ng mansyon na iyon dahil nandoon sa likod ang hardin na akala namin ay nasa harap ng bahay lang. As usual pareho pa kaming namangha sa ganda ng mini garden ng bahay na iyon. Ang ganda ng pagka-landscape. Sa pinaka gitna ay may nakakatawag pansin na isang old mahogany set chairs and table. Hindi iyon basta nababasa kapag umuulan dahil may bubong iyon. Sa gitna ng lamesa ay may rounded glass book rack na puno na nakasalansan na mga libro, magazines, and also newspapers. There is also a cradle in the corner.I imagine how nice to stay in the cradle while reading books. Nakaka-relax lalo at ramdam mong tahimik ang buong paligid at ang presko pa ng dalang hangin na pumapalibot sa buong lugar.Kahit naa-amaze ako sa ganda ng bahay na iyon. Hindi pa rin naalis sa aking utak ang kaalaman sa kung sinu ang nakatira doon. Pero ganoon pa man ay nagmamadali pa rin akong matapos ang ginagawa namin. I am glad that, Miyerna is with us. Mas

Wealthy Ducati BUONG araw na hindi nawala sa aking gunita ang imahe ng taong nakita ko kanina. Even if I only saw his side view of his face. Alam na alam ko na siya iyon. His jaw, his face skin tone, his pointed nose, his dark eyes, thick brows... Lahat lahat ng 'yon ay natatanda ko pa.I'm glad he never saw me. Napapikit ako nang maalala ko na naman ang nangyari kanina sa mansyon na iyon. I did not expect na makikita ko pa siyang muli after how many years.I suddenly glared at my children lying on my bed right now, and they are peacefully sleeping.I looked at my daughter. Bigla akong may naisip habang titig na titig ako sa kanyang mukha. I caress her tiny cheeks.No. Kakayanin ko ang lahat. Hahanap ako ng paraan mapagamot ka lang ni Mama, Anak. H-hindi natin kailangan ang Tatay mo. I can stand this alone, baby. Hindi natin siya kailangan. Gagawin ko ang lahat matugunan ko lang ang lahat na kailangan ninyo mga Anak ko. I silently said as I stroked slowly her smooth and shiny hair.Lu

Mole "Hello, Tita Rochelle..." my kids greet her with polite smiles on their lips. "Oh, wow. Hello, cutie twins." I feel touched when Rochelle immediately approaches my kids and kisses them on the cheeks, humalik rin dito ang mga bata. She also kissed me on my cheeks. "We're sorry if we are late, Rochelle." wika ko rito saka pinakilala sa kanya si Ate Nelia. "It's okay, Amber. No worries. So, come?" Sumunod naman kami rito. I hold my kids in both of my hands. "Rowan..." Axel and Astrid call the boy who is in the arms of a man. Iyon yung lalaking hinala ko na asawa ni Rochelle. "Oh... Axel, Astrid." nanlaki ang mga mata at sumigla ang bukas ng mukha ng bata ng mapatingin ito sa mga anak ko. Ibinaba ito ng lalaki saka ito lumapit kay, Axel. "You guys are really here on my birthday," he said beaming. "Of course, Tita Rochelle invited us," Astrid said with her baby tone. Humarap si Rowan sa ina. "Thank you, Mommy. I thought you are just kidding me." Rochelle smiled and tapped

Stop Chasing Amber...His deep voice keeps repeating in my ears with my name multiple times. I was very stunned. Very shocked. Napapakurap ang aking mga mata habang nakatingin sa kanya. Also, his eyes deeply glaring at me that very moment.Napalunok ako ng mariin. When I feel that my one hand carrying something, doon pa ako nagising sa aking pagkakagulat. Immediately, my knees feel trembled. Knowing that my children are here and so close to their father. Dahil doon mas nakaramdam ako ng pagkabalisa at pangamba sa tanang buhay ko. All I want at that time is to run and hide from his gaze.Huminga ako ng malalim at lumihis ang mata ko sa kinaroroonan ni Axel. I am glad that the table is a little far from where we are. My heart beat rapidly.Shit. We have to go in an instant. He shouldn't know my status. He shouldn't know about my kids.I slowly calm myself. Walang mangyayari kung matataranta ako. I look at him again through his eyes. I threw him my cold glares."Ashton," finally I speak.

Ambulance MY hands are still shaking after I already confessed all my secrets to Mama Joan. But still, I reveal my secrets without dropping a name.Ayoko pa rin sabihin o malaman nila kung sino ang ama ng mga bata. For sure, she will definitely look for some information about him."Hija, kahit saang anggulo mo man tingnan ay kailangan mo pa rin sa kanya ito ipaalam. Like your dad, kahit ayaw nila Ate noon pero nalaman pa rin ng Tatay mo ang totoo na may ikaw sa pagitan nila noon ng Nanay mo."Umiling ako. "A-ayoko, Ma. Mas gusto ko na lang ito ilihim sa kanya." buo ang isip na wika ko."Why, may kinakatakutan ka ba, Anak?" seryosong tanong sa akin.I nodded. "O-oho." diretsyong sagot ko. "Kahit na pinawalangbisa na namin ang kasal bago pa ako umuwi noon ng Pilipinas ay n-natatakot ako na kapag nalaman n'ya ang tungkol sa mga bata ay baka kukuhanin niya sa aking ang mga anak ko. Ma, I do not want it to happen. Akin lang ang mga anak ko. Wala s'yang karapatan sa mga anak ko."Mama Joan