"KHAIRA…I want you back." Nagsalubong ang mga mata nina Peter at Khaira. Nakikita niya ang pagkunot ng noo nito na para bang sinisigurado ang narinig. Kahit naman siya, hindi niya inaasahan ang lalabas sa bibig. Simula nang muli makita ang babae ay nagkaroon na rin yata ng sariling isip ang katawan at ngayon pati ang bibig.Bumuka ang bibig nito ngunit walang lumabas na salita. Nanatili lang ang tingin sa kanya. Habang siya ay hindi malaman kung uulitin ba ang sinabi. Dahil hindi niya rin alam kung tama bang hilingin niya 'yun. Hanggang sa muling bumalik ang mga kasama nila. Kaya naman sabay nilang iniwas ang tingin sa isa't isa."Ang lagkit ng tinginan, ah," bulong sa kanya ni Arsen na bakas ang panunudyo sa boses. Nang samaan niya ito ng tingin ay tatawa-tawa lang itong naupo muli sa tabi niya. Nakagitna si Arsen sa pagitan nila ni Kholeen. Habang sa kaharap nila ay katapat niya naman si Khaira at nasa gitna ang bata katabi si Cyrius. Nang sulyapan niya si Cyrius ay halos gusto niya

ISANG LINGGO NA ang lumipas pero hindi pa rin mawala sa isip ni Khaira ang huling binitawan na mga salita ni Peter.'You are mine'"Ang kapal talaga ng mukha niya," nanggigilgil na kausap niya sa sarili. Nasa loob siya ng opisina ngayon. Isa sa dahilan kung bakit napagpasyahan niya na rin na umuwi sa bansang sinilangan ay dahil sa hindi na kaya ng mga magulang na patakbuhin ang resort. At dahil nag-iisang anak ay siya talaga ang mamamahala no'n. Na buong puso naman niyang tatanggapin. She loves the beach. Gayunpaman, alam niya talagang nilalandi siya ng kurimaw na doctor na 'yun. Matapos ang eksena na 'yun ay hindi na niya ito nakita. Nalaman na lang niya na kinailangan ni Peter na bumalik ng Manila dahil sa isang emergency—the life of a genius doctor.Nagawa rin siya kausapin ng mag-asawang Bustamante at itinanong ang tungkol kay Nyra. Hindi raw kumbinsido ang mag-asawa na si Cyrius ang tatay ng anak niya. Buti pa ang mga ito naisip 'yun samantala ang tatay mismo ay hindi. Sinabi niy

ILANG MINUTO NA ANG LUMIPAS subalit nanatili ang katahimikan sa pagitan nina Khaira at Peter. Magkatapat na silang nakaupo; si Khaira sa pahabang sofa habang si Peter ay sa single couch. Mukhang parehong pinoproseso ang mga nalaman. Kanina, matapos sabihin ni Peter sa kanya na valid ang kasal nila at nagsinungaling ito ay halos gusto niyang ibaon ang lalaki sa pinakailalim ng lupa."What now, Qīzi?" Tinaliman niya agad ito ng tingin nang tawagin siya nito. "You look fierce, matatakot na ba ako?" Mapang-asar pa nitong dagdag kaya inirapan na lang niya ang asawa. Oo, asawa dahil tunay daw ang kasal nila. "What-whatin mo mukha mo!" Puno ng inis niyang turan saka humalukipkip. Hindi niya alam kung kanino siya maiinis; sa sarili ba o sa lalaking pilit binubuhay ang sarado niyang puso. Napangiwi siya, kanta yata 'yun. "I want to meet my son," bakas na ang kaseryosohan sa boses ni Peter kaya naman napatingin siya rito. Wala na nga ang kaninang pilyo at mapang-asar nitong ngiti. He was back

NAPASIGAW NA LANG sa inis si Khaira nang hindi na maabutan ang kanyang mag-ama. Mag-ama, ang sarap pakinggan. Pero, naisahan siya ng asawa. How dare him to kiss her without her consent!'Papayag ka ba kung nagpaalam?' Natigilan siya sa tanong ng munting tinig na 'yun. Pero teka nga bakit ba niya iniisip 'yun. Mabibigat ang mga paa niyang humakbang pabalik sa kanyang swivel chair. Nang makaupo ay isinandal niya ang likuran saka wala sa sariling napatulala sa kisame kasabay nang paghaplos niya sa pisngi kung saan siya hinalikan ng asawa.'Yun ang eksenang naabutan ng kanyang mga magulang. Kaya naman mabilis siyang umayos ng upo at kunwari ay may ginagawa."Your too late, iha. We already saw someone daydreaming," naiiling na sabi ng papa niya at umupo sa pahabang sofa. Tumabi naman ang mama niya rito. Tumayo siya at humakbang palapit sa mga magulang. Naupo siya sa katapat na upuan. Kung saan nakaupo kanina ang magaling niyang asawa. 'Ang init naman ng pw*t ng asawa ko' sa isip niya. "Ob

HINDI MAIPINTA ang mukha ni Khaira habang inaayos ang higaan. Naiinis siya dahil nagtagumpay si Peter na masunod ang gusto nito. Marahas siyang napabuga ng hangin at wala sa sariling pinanggigilan ang hawak na unan. "Kawawa naman 'yan at walang kalaban-laban." Nahinto siya sa ginagawa at tinapunan ng tingin ang pinagmulan ng boses. 'Ang kapal talaga ng mukha at feeling at home na!' "Stop murdering me in your mind, Qīzi," nakangisi pa nitong wika. Binitawan niya ang unan saka namaywang. "Who gives you the right to get inside my room?" inis niyang tanong."Correction, it's our room from now on." Ipinagdiinan pa talaga ang salitang 'our' as if naman papayag ako. "Gusto ko na magpahinga pero kailangan ko muna mag-shower. May I use the restroom?" Umalis ito sa pagkakasandal sa may pader. Naglakad papunta sa may pahabang sofa na nasa paanan ng kama niya. Napaawang na lang ang bibig niya nang makita ipinatong nito ang isang katamtamang maleta na hindi niya napansin saka binuksan. Napakura