INALIS ni Cyrex ang suot na gloves at ganun rin ang mga iba pang nakalagay sa katawan niya. Tumingin siya sa gawi ng kaibigan nakahiga sa hospital bed ng HXH Private Hospital. Walang malay si Mikael at may mga benda ang magkabilang braso nitong nadaplisan ng bala. Hindi rin nakaligtas ang mukha lalaki, putok ang labi nito at bale ang ilong. Napayukom ang kamao niya, ngayon lang siya muli nakadama ng matindi galit. Bago pa man siya sumabog ay humakbang na siya palabas sa silid na iyon. Napakunot-noo ni Cyrex nang mapansin niyang nakaupo ang mga kaibigan nila sa may kalaparanan na upuan sa may gilid. Nang makita siya ng mga ito ay mabilis na nag sitayuan ang mga lalaki at lumapit sa kanya."How is he?" kaagad na tanong ni Maximo nang tumigil ito sa harap niya."Is he dead?" tanong rin ni Taeil.Sabay napasinghap ang apat at tumingin sa kanya. Hindi na ng mga ito hinintay ang sagot niya sapagkat nagsibulungan na ito sa harap niya."Kung ganun ay kailangan natin maghanap ng magandang kaba

LAKAD-TAKBO ang ginawa ni Mikael para maabutan niya sina Mari at Chan, luminga-linga din siya baka kasi matamaan siya ng bala galing sa kung saan at hindi iyon pwede mangyari dahil hindi niya pa nagagawa ang mission niya at hindi niya pa nababawi ang babaeng mahal na mahal niya. Napabalik siya sa kanyang sarili nang marinig niya ang putok ng baril kaagad siyang gumulong-gulong para magtago sa may gilid bago pa tumama sa katawan niya ang bala nagmula sa harapan. Panigurado mga guwardiya iyon ni Chan, gusto niyang mapamura dahil baka kung saan dalhin ni Chan si Mari. Tinutok niya ang baril sa kung saan ang mga kalaban at pinaputok iyon. Pagtingin niya may natumbang dalawa pero may apat pa.“Damn it! Wala akong time para sa inyo mga loko!’ reklamo niya sabay kuha ng granada sa kanyang pocket at binuksan iyon, hinalikan muna niya bago itapon sa apat. Nilagay niya ang kamay sa kanyang tenga at nang marinig niya ang pagsabog ngumisi siya at sumilip nang makita niyang wala ng gumagalaw ay lu

HUMINGA ng malalim si Mari at pinasalakop ang mga kamay na nakalagay sa kanyang mga hita. Hindi niya alam pero para siyang sasabak sa isang laban na hindi pa niya naranasan buong buhay niya kaya’t hindi niya maiwasang gumalaw-galaw sa kinauupuan niya nagbabasakaling baka mapawi kahit kaunti ang kabang nadarama niya ng mga sandaling iyon. Napa-angat ang mukha niya mula sa pagkayuko ng bigla niya lamang naramdaman ang mainit na kamay na siyang pumatong sa may ibabaw ng kamay niya. Nang tumingin siya sa may gilid niya’y bungad sa mga mata niya ang itsura ni Mikael. Ngitian siya nito at pinisil ng marahan ang kanyang kamay.“Relax, sweetheart, everything will be alright,” masuyong giit nito.Hindi niya maiwasang mapangiti kasi nagawa nitong alisin ang kabang nadarama niya, she’s calm now. Hindi na niya nadadarama ang kabang nararamdaman niya kanina.“Pasensya na, hindi ko lang maiwasan mag-alala. Hindi ko kasi alam kung paano ko ba sila haharapin at lalo na kung paano ko sila kakausapin,”

PAGKAMULAT ni Mari sa kanyang mga mata ay napangiti siya nang tumambad sa kanya ang mukha ng kanyang kapatid na si Anna.“Good afternoon, kamusta tulog mo?” malambing na tanong nito sa kanya.Lumapad ang ngiti niya. “It’s very good. By the way, nasaan na tayo?”Bago pa man sumagot ang kapatid niya ay narinig na niya ang pag anunsyo ng flight attendant naka-landing na sila sa airport. Hindi niya maiwasang huminga ng malalim dahil pakiramdam niya may mangyayari, hindi nga lang niya mapaliwanang o masabi sa ngayon.“Mabuti naman pala at gising ka na, sleeping beauty,” nakangiting komento ng kanyang ina at hinawakan ang kamay niya.Her warm smile and her touch makes Mari's heart melt. Hindi niya tuloy maiwasang mapaluha, sapagkat hindi pa rin siya sanay na meron na siya ngayong ina na nagmamahal sa kanya.“Hey, why are you crying, sweetie? My masakit ba sa iyo?” nag-alalang tanong ng Ginang.Umiling-iling siya. “Wala, mom, I’m just happy kasi i have you,” malambing na sagot niya.Nakita n

NAPAHILAMOS si Mikael sa kanyang mukha sabay sandal sa may dingding sa labas ng ospital room, sinugod niya sa ospital si Mari dahil habang nagtatalo sila kanina ay nawalan bigla ng ulirat ang babae. "Oh, bakit parang namatayan ka diyan?" Inalis ni Mikael ang mga palad sa kanyang mukha at tumingin sa nagsalita. Huminga siya ng malalim, hindi niya masabi kung ano ang nararamdaman niya ng sandaling iyon, kay bilis lang ng pangyayari, hindi pa ata kaya ng utak niya tanggapin."Ano nangyari sa iyo? Bakit para kang timang diyan?" magkasalubong ang kilay na tanong ni Tyeron, kasama nito kanina ang asawa nitong si Lhalhaine na hindi niya alam kung saan ng mga sandaling iyon. "Hoy! Parang baliw ito, nangyari sa iyo? Don't worry, ayos lang naman siguro si Mari, baka na stress lang kaya nawalan ng malay kaya cheer up, kinakabahan ako sa mukha mo 'e–""Alam na niya," mahinang sabi niya sabay yuko. "A-anong alam na niya?" nalilitong tanong ni Tyeron at hinawakan siya sa balikat kaya't napa-ang