"Nay, hindi pa raw ba siya aalis?" Pasimpleng katanungan ni Rosette nang pinili na niyang bumangon para mag-asikaso sa pagpasok sa trabaho. Ayaw niya kasing kausapin si Fifth dahil sa pambabalewala nito sa nararamdaman niya kagabi.Sandaling napabuntong hininga ang ina habang hinahanda at inaayos ang mga panindang tsinelas. "Ayaw niya raw umalis hangga't hindi mo raw kinakain ang binili niyang pandesal para sa'yo, e." Habang nakikinig siya sa sinabi ng ina ay hindi naman niya alintana ang pagtunog ng kaniyang gitara na ngayo'y gamit ni Fifth.Doo'y bumungad ang isang awitin ng Eraserheads na, "Ligaya," at sadyang mabilis na nakapagpabago ng kaniyang emosyon. At habang kumakanta si Fifth ay hindi niya akalain na nahihipnotismo siya ng tinig nito."Ligaya.. at asahang iibigin ka.. sa tanghali, sa gabi at umaga.." Aaminin niyang hindi niya maiwasang makaramdam ng kilig ng mga oras na iyon at aaminin niya rin na mas nakakag'wapo kay Fifth kapag kumakanta ito. Nakakainis lang dahil hindi ni

"Fifth, sige na, tulungan mo naman akong mapalapit kay Julianna, o," pilit na pagmamakaawa ni Jed sa kaniya all over the phone. Matapos kasi ang kanilang pag-perform sa isang music festival sa Marikina ay hindi na nawala sa bibig ni Jed si Julianna. The main problem is, nakarating sa kaalaman niya na nagugustuhan pala ni Czarina si Jed, kaya nag-aalala siya sa mararamdaman ni Czarina kung sakaling tutulungan niyang ilakad si Jed kay Julianna. "Jed, hindi naman ganoon kadali ang nire-request mo, sa pagkakaalam ko kasi-- mailap sa lalaki si Julianna," pagsisinungaling niya para naman kahit papaano'y mawalan ng interes si Jed para rito. Ngunit hindi niya naman inaasahan ang sasabihin nito mula sa kabilang linya, "Wala akong pakialam, basta gusto ko siyang makilala at mapalapit sa kaniya! Fifth, ikaw na lang ang last chance ko dahil ayaw din pumayag ni Rosette. Kaya sa ayaw at sa gusto mo, tutulungan mo akong mapalapit sa kaniya." He sighed deeply. "Okay, s-sige." He had no choice but

NAUWI SA matinding pag-aalala ang pagtatampo kay Rosette ni Czarina. Sinubukan niya pa itong suyuin sa tawag subalit sadyang ayaw naman nitong sagutin. "Hayaan mo na lang muna siya, bakla, naniniwala akong mauunawaan ka rin niya," wika ni Julianna na ngayo'y ramdam na ramdam niya ang pag-comfort sa kaniya. Kapagkuwa'y pareho na silang bumalik sa trabaho at kahit may dalang alalahanin ay nagawa niya pa ring makapag-focus sa trabaho. Lately she did realized the remaining time of their duty. At kung hindi pa niya natanaw si Fifth na kumakaway sa kaniya ay hindi pa niya maaalintana na malapit na ang uwian."Ikaw na ang may sundo!" panunukso pa ni Mikaela habang pasimple nitong kinurot ang tagiliran niya. Saka naman siya pasimpleng binulungan ni Julianna, "'Wag mo na muna isipin 'yon, hah? Baka ma-stress ka lang lalo. Ang importante ngayon ay may sundo ka." "Susubukan ko, Juls. Hindi lang kasi talaga ako sanay na may misunderstanding kami ni Czarina, e." Sandali pa siyang tinapik nito s

"Mukhang patay na siya, Eunice," opinyon ni Zoren nang lapitan nila ang walang malay na katawan ni Fifth habang nakahandusay ito sa may kalsada.Basag ang suot na full face helmet nito habang sugatan naman ang mga braso't binti nito lulan nang malakas na pagkakabagsak sa kalsada. Fifth was still unconcious, the reason why Eunice frustration is out of control."A-ano pang hinihintay mo? T-tumawag ka na ng ambulance!""Ano? Akala ko ba--""I said, call an ambulance, now!" naghihinagpis na sigaw ni Eunice.Luckily ay nagtamo lang naman ng minor injury ang ulo ni Fifth dahil sa tulong ng helmet, pero dahil nananatiling wala itong malay ay hindi maiwasan ni Eunice ang labis na pag-aalala.Habang tumatawag si Zoren ng ambulance na re-rescue ay hindi naman niya napigilang kausapin si Fifth kahit na wala itong malay. Kalong-kalong niya ang katawan nito habang sinasabi, "I'm so sorry, Fifth, I had to do this just to make sure that you'll be mine," naluluhang sabi niya. "Ayokong mapunta ka sa ba

NAMIMILIPIT sa sakit ng tiyan si Rosette matapos ang dalawang araw ng kaniyang kaarawan. Aaminin niyang parang naging natural na araw lamang ang kaniyang kaarawan, pero dahil kay Levi ay naging makabuluhan ito kahit papaano.Madaling araw no'n pero gising na gising na ang diwa niya sa matinding paghilab ng kaniyang tiyan. Masakit din ang kaniyang balakang at pakiramdam niya ay posible nang lumabas ang kaniyang anak na nasa sinapupunan nang kahit anong oras. "Ah! Nay, tulungan mo ko!" pagdaing niya sa sakit. Hindi niya alam kung ilang beses na ba siyang napabaluktot sa may higaan dahil sa matinding paghilab ng kaniyang tiyan. "Diyos ko, m-manganganak ka na yata, anak!" natatarantang sabi ng kaniyang ina. "Sandali." Inihanda nito ang mga kailangang dalhin na gamit patungo sa hospital. At saka ito tumawag ng masasakyang tricycle. Doo'y tinulungan sila ng tricycle driver na si Mang Lando na dalhin ang kanilang mga gamit na dadalhin sa hospital at pagkatapos ay kinalong siya nito papaso