All Chapters of ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย: Chapter 1301 - Chapter 1310

เมื่อคำพูดนั้นหลุดออกมา สีหน้าของฟู่เฉินหวนก็เปลี่ยนไปในทันที“กระหม่อมเป็นองครักษ์ข้างกายองค์ชายใหญ่ โปรดอภัยให้กระหม่อมที่มิสามารถทำตามพระบัญชาได้ด้วยเถิดพ่ะย่ะค่ะ!”องค์หญิงผู้นี้ชอบเฉินชี หากเขาติดตามองค์หญิงไปก็คงจะได้พบกับเฉินชีเป็นแน่ มิหนำซ้ำ เกาเหมียวเหมี่ยวก็ช่วยเขาฆ่าเฉินชีมิได้เมื่อถูกเขาปฏิเสธอีกครั้ง สีหน้าของเกาเหมียวเหมี่ยวจึงดูมิดีนักฉินอี้จึงต้องก้าวออกมา “เหมียวเหมี่ยว คนที่คอยคุ้มครองเจ้ายังมิพออีกหรือ?”“ข้างกายพี่ใหญ่มีองครักษ์คนนี้อยู่เพียงคนเดียว เจ้าอย่าแย่งเขาไปเลย”สีหน้าของฉินอี้ดูเหมือนคนจนใจน้ำเสียงของเขาฟังดูน่าสงสารเมื่อเห็นเขาเป็นแบบนี้ เกาเหมียวเหมี่ยวก็มิกล้าที่จะบังคับอีก นางตอบอย่างมิพอใจว่า “ก็ได้”“รอจนกว่าท่านจะมิต้องการเขาแล้ว ค่อยให้หม่อมฉันก็แล้วกัน”“หม่อมฉันค่อนข้างชอบเขา”เกาเหมียวเหมี่ยวพูดพลางมองฟู่เฉินหวน บนใบหน้าของนางมีรอยยิ้มยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกว่าเขาคล้ายกับเฉินชีมิใช่หน้าตาที่เหมือน แต่เป็นอารมณ์เย็นชาหยิ่งผยองและความกล้าหาญที่จะปฏิเสธนางโดยมิแม้แต่จะเสียงสั่นในเมื่อยังมิสามารถทำให้เฉินชีสยบต่อนางได้ในเร็ววัน การ

ลั่วชิงยวนมิแปลกใจ นี่คือวิถีของเฉินชีต่อให้เวินซินถงมิให้นางไป เฉินชีก็จะบังคับพานางไปให้ได้ในเมื่อประสบปัญหาที่ต้องเชิญนักบวชระดับสูงมาแก้ไข หากทำเรื่องนี้สำเร็จก็จะเป็นการสร้างชื่อเสียงให้แก่ลั่วชิงยวน ซึ่งเอื้อประโยชน์ต่อการทวงคืนตำแหน่งนักบวชระดับสูงในภายภาคหน้านี่เป็นสิ่งที่เฉินชีกำลังคิดอยู่......เช้าวันรุ่งขึ้นเวินซินถงมาถึงหน้าเรือนของลั่วชิงยวนนางกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ตามข้าไปตระกูลมู่”“นำสิ่งที่จำเป็นต้องใช้ไปด้วย”กล่าวจบ เวินซินถงก็หันหลังเดินจากไปลั่วชิงยวนยังมิทันได้ถามว่านางควรนำสิ่งใดไป?เพราะสถานการณ์ของตระกูลมู่เป็นเช่นไรนางก็ยังมิรู้อีกทั้งเมื่อก่อนตอนที่นางเป็นนักบวชระดับสูงก็ไม่มีธรรมเนียมเช่นนี้ด้วย จึงมิรู้ว่าควรนำสิ่งใดไปเซี่ยหลิงที่ติดตามอยู่ข้าง ๆ เตือนลั่วชิงยวน “เจ้ามิเคยออกไปกับนักบวชระดับสูง ต้องเตรียมสิ่งใดก็ไปถามจั๋วฉ่างตงเถิด”ลั่วชิงยวนตกตะลึงไปครู่หนึ่งนางหรี่ตาลง นี่จงใจให้นางไปหาจั๋วฉ่างตงให้จั๋วฉ่างตงกลั่นแกล้งนางเพื่อระบายความแค้นให้จั๋วฉ่างตงหรือำร?ลั่วชิงยวนครุ่นคิด แล้วก็ไปหาจั๋วฉ่างตงที่เรือนเมื่อไปถึง จั๋ว

“ดูเหมือนว่าจะมิได้อะไรจากศพพวกนี้ ไปดูคุณหนูใหญ่ตระกูลมู่ดีกว่า”ลั่วชิงยวนมองไปยังนายท่านมู่นายท่านมู่มองเวินซินถงด้วยสีหน้าลำบากใจ “ท่านนักบวชระดับสูง ที่สำคัญคือผู้ใดเข้าไปในเรือนของบุตรสาวข้าล้วนต้องประสบเคราะห์ร้าย”“หากมิต้องเข้าไปแล้วแก้ไขเรื่องนี้ได้ก็จะดีที่สุด”“ข้าเกรงว่าจะสร้างปัญหาให้ท่านนักบวชระดับสูง ถึงตอนนั้นข้าคงรับผิดชอบมิไหวขอรับ”เวินซินถงกล่าวอย่างราบเรียบ “มิเป็นอะไร ข้าอยากจะสอบถามสถานการณ์จากนาง”“ก็ได้ขอรับ ท่านนักบวชระดับสูงเชิญตามข้ามา”จากนั้นนายท่านมู่ก็พานางไปยังหน้าเรือนของมู่หยวนหยวนเมื่อมาถึงที่นี่ก็รู้สึกได้ถึงลมที่พัดแรงคมกริบราวกับคมดาบโอบล้อมไปด้วยจิตสังหารปะทะเข้าใส่ในเรือนอย่างบ้าคลั่งทั่วทั้งเรือนอบอวลไปด้วยรัศมีชั่วร้าย ผู้ที่เข้ามาสัมผัสกับรัศมีเหล่านี้ย่อมต้องประสบกับความโชคร้ายถึงขั้นอาจจะถูกวิญญาณชั่วร้ายเข้าสิงจนเสียชีวิตได้เวินซินถงและลั่วชิงยวนเข้าไปในเรือนผลักเปิดประตูห้องเข้าไปในห้องคุณหนูใหญ่ตระกูลมู่ มู่หยวนหยวนกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างหน้าต่างด้วยท่าทางหดหู่ใบหน้าของนางซีดเซียวและอิดโรย ไร้ซึ่งชีวิตชีวา ร

ทั้งสองเดินตามนายท่านมู่มายังห้องโถงด้านหน้าเพื่อกินกลางวันเมื่อสุราและอาหารวางลงบนโต๊ะ กลิ่นหอมก็อบอวลไปทั่วห้องเรียกได้ว่าเป็นมื้อที่อลังการยิ่งนัก เนื่องจากเป็นการต้อนรับนักบวชระดับสูง“วันนี้ต้องขอบคุณท่านนักบวชระดับสูงขอรับ หากมิเช่นนั้นข้าก็มิรู้ว่าบุตรสาวของข้าจะเป็นเช่นไร” นายท่านมู่ยกจอกสุราขึ้นคารวะเวินซินถงยกจอกสุราขึ้นแล้วพยักหน้าเล็กน้อยหลังจากดื่มสุราไปหนึ่งจอก เวินซินถงก็กล่าว “คุณหนูใหญ่ตกใจขวัญเสีย ต่อไปนี้ต้องพักผ่อนให้ดี”นายท่านมู่พยักหน้า “ขอรับ ขอรับ ข้าจะดูแลนางให้ดี บำรุงร่างกายให้แข็งแรงแล้วค่อยส่งนางเข้าวัง”ตระกูลมู่เป็นตระกูลที่อยู่อันดับสุดท้ายของแปดตระกูลใหญ่ หากคราวนี้บุตรสาวสามารถเข้าวัง แล้วได้รับความโปรดปรานจากองค์จักรพรรดิจนได้รับการแต่งตั้งเป็นสนมฐานะของตระกูลมู่ก็จะสูงขึ้นตามไปด้วยนายท่านมู่ทุ่มเทความรุ่งโรจน์ของทั้งตระกูลไว้กับมู่หยวนหยวนเพียงผู้เดียวลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะถาม “นายท่านมู่ ก่อนหน้านี้คุณหนูมู่เคยมีเรื่องบาดหมางกับผู้ใดหรือไม่?”เมื่อได้ยินดังนั้น นายท่านมู่ก็มีสีหน้าบึ้งตึงในทันทีวางตะเกียบลงบนโต๊ะ กล่าวด้วยความขุ

ทั่วทั้งลานเต็มไปด้วยผู้คน!บางส่วนเป็นคนเป็น บางส่วน... เป็นคนตายยังมีคนเดินเข้ามาจากประตูใหญ่ด้านนอกอย่างต่อเนื่องแม้แต่นายท่านมู่ก็อยู่ในนั้นด้วย เขาเดินโซซัดโซเซเข้ามา ดวงตาเหม่อลอย ไร้ซึ่งสติราวกับมิรู้สึกตัวชายสวมหน้ากากผู้นั้นก็ตกตะลึง มิกล้าเชื่อสิ่งที่เห็นเมื่อได้สติ เขาก็รีบวิ่งไปยังริมกำแพงแล้วปีนหนีไปเมื่อลั่วชิงยวนจะวิ่งตามไปจับเขา จู่ ๆ คนในเรือนเหล่านั้นก็หันมามองนางพร้อมกันยิ่งไปกว่านั้นยังมีศพที่ตายไปเมื่อหลายวันก่อนหันมาด้วย ศีรษะและลำตัวของศพเหล่านั้นยังมิได้เย็บติดกันทันใดนั้น ศีรษะที่ห้อยอยู่ก็หันมา ดวงตาเบิกโพลง น่าสะพรึงกลัวยิ่งนักคนกลุ่มใหญ่นั้นกระโจนเข้าหาลั่วชิงยวนลั่วชิงยวนรีบหันหลังวิ่งไปยังที่โล่งมิเช่นนั้นจะถูกล้อมไว้ให้จนมุมนางชักกริชออกมาแต่เมื่อนายท่านมู่พุ่งเข้ามา นางกลับมิกล้าใช้คมกริชแทงไปเพราะนี่คือคนเป็นจะให้ตายด้วยน้ำมือของนางมิได้ลั่วชิงยวนเตะนายท่านมู่ออกไป คนอื่น ๆ ก็พากันรุมเข้ามาถึงแม้ว่าพวกเขาแต่ละคนจะมีสายตาเลื่อนลอยมิรู้สึกตัว แต่ดูเหมือนจะรู้ดีว่าตนเองต้องทำอะไรพวกนั้นกำลังรุมโจมตีลั่วชิงยวนอย่างบ้าคลั่ง