Semua Bab AKAS: Bab 101 - Bab 110

Sa Paraiso De Pendilton, “How’s your wound?” Turo ni Don Leon sa braso ni Klinton na may benda. Kita ‘yon sapagkat isang itim na t-shirt ang suot ni Klinton at hapit ang kaniyang matipunong dibdib at mabatong tiyan. Itim na pantalon at itim na sapatos. “It's fine. Nelson just clean it.” Magkasabay na nagtungo si Klinton at Don Leon sa dinning room. “Good.” Bumungad kay Don Leon at Klinton ang napakarami at masarap na mga pagkain na nakahain sa hapag tila may selebrasyon na lahat ng paborito ng kasapi ng pamilya na naroon sa Paraiso ay niluto ng Pendilton Chefs. Naroon si Manang Lita at apat pang katulong upang pagsilbihan sila. Yumuko ang mga ito at sabay na binati ang mga amo. Lumapit si Manang Lita. “Magandang umaga, Don Leon, gusto mo bang ipagtimpla kita ng kape?” Mahinang tumawa si Don Leon. “Iyan ang gusto ko, sige... Ipagtimpla mo ako.” “Masusunod, Don Leon.” Bago umalis ay bumaling ito kay Klinton kung nais rin ng kape ngunit tumanggi si Klinton. “How’s the bastards

Nanatili si Ace sa silid kung saan ito tiningnan ng doktor. Nakahiga sa malaki at malambot na kama tila isang prinsipe na natutulog. Kahit na mayroon itong maliit na benda sa kanang noo ay talagang napakagwapo. Sa may paanan ng kama nakatayo si Klinton naka-cross ang mga braso nito sa dibdib habang titig na titig kay Ace, sa kaliwa ni Klinton si Renzi na nakapamulsa habang sa kanan niya naman si LV at Cyrus na inoobserbahan rin si Ace. “Why he is still unconscious? It's been fucking two days!” Binalingan ni Klinton ng masamang tingin si LV. “Did I fucking make mistake trusting your doctor, Rutherford?” Nang marinig ang salitang “your doctor”. Nalukot ang mukha ni LV tila hindi ‘yon nagustuhan. Renzi’s lips form ‘o’ while Cyrus grinning ear to ear. Umirap si LV. “All of Ace the test results were fine, nothing serious. Doctor Lorraine also said that Ace need a rest, he’ll woke up as he got enough rest.” “Gasgas na ang linyahan na ‘yan pero bakit hindi pa rin nagigising ang anak k

Sa City jail, Nakaparada ang magarang sasakyan ni Klinton sa harap ng city jail, nakatayo sa tabihan nito si Rodrigo habang si Denmark naman ay palakad-lakad, hindi mapakali. “Stand still, Denmark. Feel your feet while it's still on your knees before My Lord cut it for not sending a lawyer for him.” Natigilan si Denmark, pinukol niya ng masamang tingin si Rodrigo. Magmamadaling lumapit si Denmark kay Rodrigo. “You heard when the lawyer says he’ll be there! Damn it! What do you think boss doing inside?” Tiningnan ni Denmark ang kaniyang phone, walang tawag o mensahe mula sa abogado. “Talk, what else?” Huminga ng malalim si Rodrigo bago kinuha ang phone sa kaniyang bulsa. “I’ll go get the best lawyer—” Natigilan si Rodrigo. Sabay silang napatingin ni Denmark sa bungad ng City Hall. Klinton is so cool walking out of the city jail. Kaagad na sumalubong sina Rodrigo at Denmark. Sumulyap pa sa likuran ni Klinton si Denmark upang masiguro na walang nakasunod dito na mga pulis. “Boss

10:39 PM : Hospital Sa pribadong silid, nakahiga si Easton sa hospital bed. Ang kanang bahagi ng katawan ni Easton ay nasunog, hindi maigalaw. Mula sa balikat hanggang sa paa ay nababalot iyon ng puting benda. Puno ng paghihinagpis, sakit, at galit ang puso ni Easton nang bumungad sa kaniya ang balitang patay na ang kaniyang nag-iisang anak, naging abo ang kompanya na pinaghirapan ng kaniyang mga magulang at kapatid dahil iyon sa taong pinagkakatiwalaan niya, si Reagon. Nakatulala si Easton sa puting kisame ng hospital. Sa sitwasyon niya walang-wala na siya, wala na ang anak niya, wala na ang kompanya, at wala na siyang silbi. Gamit ang kaliwang kamay, kinuha ni Easton ang wallet size picture sa ilalim ng kumot. Larawan niya iyon kasama si Klinton, kuha sa loob ng Salvador Mansion. Iyon ay ang araw na dumating si Klinton sa Pilipinas. Parehong nakaukit sa kanilang mukha ang ngiti. Naka-akbay si Easton sa binatilyong si Klinton, itinuturo ni Easton ang itim na kahon na may bilit n

Umuklo si Klinton at hinawakan ang baba ng kambal. Ngumiti si Alas ng malapad habang tumango lamang si Ace na seryosong-seryoso. “Y-yeah, I guess.” Xianelle smile bitterly. “Gusto ko lang naman makita ang mga magulang ko, gusto ko lang naman batiin si daddy sa kaarawan niya pero bakit hindi ako pinagbigyan ng tadhana?” Hindi mapigilang maging emosyonal ni Xianelle nang makita si Klinton at nais niyang magsumbong dito na para bang makakagaan sa pakiramdam niya kapag sinabi dito. “Hush...” Pinunas ni Klinton ang luhang naglalandas sa pisngi ni Xianelle. “Stop cryin’ it's not good for you and for our upcoming twins.” Natigilan si Xianelle at nanlaki ang mga mata. Dumapo ang kaniyang kamay sa kaniyang maliit na umbok na tiyan. Nagkatitigan si Alas at Ace bago sabay na napatingin kay Xianelle. “Upcoming twins?!” The twins asked in unison. Napalunok si Xianelle. “H-how d-did you know?” “It doesn't matter.” Naging seryoso ang mukha ni Klinton. “So, it's true... You're carrying