Steve Pov...Dalawang taon kong nakasama si Jaya pero ni minsan hindi ako tinapunan ng tingin o matitigan sa mukha. Para akong isang aninong dumadaan sakanyang harapan. Pakiramdam ko mayroon akong sakit na nakakahawa. Kunwaring marami siyang ginagawa at isasabay sakanyang pagbati para hindi magkasalubong ang aming tingin. Wala ba akong epekto sakanya? May nagbago na ba sa mukha ko. Hindi na ba ako kaakit-akit tignan? Kulang ba sa puti ang aking ngipin at hindi magandang tignan kapag ako'y ngumingiti? Wala naman akong masasabi tungkol sa trabaho niya. Mabilis at malinis siya magtrabaho. Pagpasok ko palang sa opisina andoon na ang mainit kong black coffee kasama lahat ng itineraries sa buong araw. Lahat ng dokumentong dapat pirmahan at deadlines nakaayos na magkakasunod sa mesa ko. Hindi ko siya kailangang sabihan ng mga gagawin niya. Isa lang talaga ang hindi niya magawa, ang tumingin sa akin at ngumiti o kausapin ako ng matagal. Kaya naisipan kong imbitahin sa aking opisina kung ako

Steve Pov...Dalawang buwan na ang nakaraan simula may mangyari sa amin ni Jaya. Sakanya parang wala lang yung nangyari samantalang ako gabi-gabi kong hinahanap ang kanyang labi, kanyang mainit at makinis na balat. Bawat ungol niya naging musika sa aking pandinig na lagi kong hinahanap.Nababaliw na ako kakaisip sa kanya. Anu ang mayroon sa kanya para maging baliw ako ng ganito sa kanya. Oh! Jaya nababaliw na talaga ako sa'yo anung meron ka para magkaganito ako. Andaming babae na pakalat-kalat jan at guztong gapangin ko pero simula natikman kita ikaw nalang ang tanging hinahanap hanap ng sistema ko. Dalawang buwan nadin ako walang kasiping kundi ang aking kamay. "Jaya baby." Mahina kong daing na puno ng pangungulila sa kanya.Jaya Pov...Malapit na ang ika-apat na kaarawan ni Zion ngunit hindi parin mawala ang kaba sa aking dibdib hindi ko maintindihan kung para saan, ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong kaba simula dumating siya sa buhay ko."Apo bumaba ka muna at my bisita ka."

Jaya Pov...Tanggapin ko nalang ang offer ni daddy na bumalik ng Maynila atleast andun sila na aalalay sa akin. May dalawang buwan pa naman ako bago dumating si Karol makakapagpaalam pa ako kay sir Steve ng maayos.. Kumatok muna ako sa pintuan ng opisina niya."Come in Ms. Jaya""Sir pwede pong maistorbo ko muna kayo?" Nag-aalangan kong tanong!"Yes! Anything I can help you with?""S-sir magpapaalam sana akong magresign." Biglang nag-angat siya ng mukha para magsalubong ang aming tingin. Napakagat ako sa labi na baka hindi ako papayagan. Tumikhim muna siya at tumingin ulit sa paper works niya bago magsalita."Tell me why are you quitting after four years working here. Mababa ba sweldo mo o may nagawa ba akong hindi maganda. You're an efficient worker Ms. Salas." Balik titig niyang tanong sa akin at sa kauna-unahang pagkakataon nakipagtitigan ako sakanya. Parang tumigil ang ikot ng mundo na hindi ako makasagot, titig palang niya ay nakakahipnotismo talaga na uurong ang iyong dila paan

Xander Pov... Kakatapos ko lang ayusin ang mga papeles dito sa opisina ko nang magring ang aking telepono. Akalain mo ang nag-iisa kong kaibigan may oras ngayon sa akin pero hindi ko aakalain na my mabigat palang pinagdadaanan. Busy ako at maraming ginagawa kaya naman bihira kami magkita ni Steve. Malay ko bang iba pala ang kaganapa sa kanya. Hindi ko aakalain na ang lalaking hindi nauubusan ng babae kahit saan pumunta ay masisilo ng isang babae. Dapat ko siyang makilala at pasalamatan sa pagligtas niya sa aking kaibigan at higit sa lahat sa pagligtas niya sa akin sa kakahanap ng mga matinong babaeng magpapalamig ng kanyang ulo. Nauubusan na kasi ako sa bilis niya magpalit, ayaw niya ng take two! Habang pinapanood ko siyang lango sa alak at hindi na kaya ang sarili ngayon ko lang napagtanto na nakakatakot pala talaga ang mainlove. Nagiging baliw at tanga ka na. Eto na ba ang katapusan ng isang Steve Soledad sa tinik sa babae? Napailing nalang ako dahil iba na ang Steve na nasa ha

Xander Pov...Nabalitaan kong nagmomokmok nalang daw si Steve sa kanyang opisina at bugnutin. Kailan pa naging halimaw ang isang Steve Soledad. Napamura ako ng mahina nung makapasok ako sa loob ng kanyang opisina na parang bahay na ng albularyo sa dilim at sangsang ng amoy ng alak. "Pare, anu magmumokmok ka nalang ba jan. Pasado alasingko na ng hapon." Bulahaw ko pagkapasok ko na hindi niya inaasahan. Nag-angat lang siya ng kanyang paningin na walang kulay ang kanyang mukha. Fuck! Napamura pa akong muli ng tahimik pagkakita sa nakakatakot niyang hitsura. T*ngina sisirain ba niya buhay at negosyong pinaghirapan niya! Hindi maayos ang kanyang damit at malayo sa dating malinis tignan at presentable sa bawat okasyon. Para siyang tinakasan ng mundo sa mahahaba na niyang bigote, malalalim ang mata halatang kulang sa tulog, nag-iba rin ang kulay ng kanyang balat isang tingin palang alam mong hindi siya nagpapahinga at kulang sa araw. Nagkalat din ang mga basyo ng alak sa kanyang mesa. "