All Chapters of Unbidden Tears: Chapter 21 - Chapter 30

“Disappointment hurts more than pain.” – Unknown Chapter 21 "Bili na po kayo ng isda" sabi ko. Eto na ang sitwasyon ko ngayon, heto lang ang naisip kong paraan na trabaho para madala ko si Zoe. Hindi ko sinabi kay Sherlyn na ito ang trabaho dahil panigurado akong hindi ito papayag. Sinabi ko lang sa kanya na may kumuha sakin sa isang shop at napaniwala ko naman. Pansamantala parin kaming nakatira sa apartment ni Sherlyn at pinapangako kong babayaran ko siya pag makaipon na ako. Andaming tao ngayon kaya marami akong naitinda. "Miss ang ganda ganda mo, bakit ka nag titinda ng isda? At tsaka anak mo ba iyan?" tanong ng isang matanda. "Mahirap kasi buhay nay, oo anak ko po eto" sabi ko at ngumiti. "Napakagandang bata, mukha naman kayong mayaman, hindi nga ako makapaniwala na nagtitinda kalang dito" sabi niya, ngumiti lang ako. Andami nang nagsabi sakin ng ganyan, at parati rin nilang pinupuri si Zoe dahil mukhang foreigner daw ang anak ko, di nila alam na may lahi talaga ito

“Nothing else wounds so deeply and irreparably. Nothing else robs us of hope so much as being unloved by one we love.” – Clive Barker Chapter 23 I looked in the mirror, sobrang putla ko na, siguro dahil hindi ako nakakain ng maayos. Ayaw kong mag alala mga kaibigan ko kaya naglagay ako ng lipstick para di na ako maputla tignan. Iyong mga pasa ko, hindi parin nawawala. Hindi naman masakit ang mga pasa ko kaya nagtataka ako bakit ito nandito. Siguro dahil na ito sa sobrang pagod ko, sobrang pagod na talaga ng katawan ko pero wala akong choice kundi magpatuloy para sa anak ko. I sigh at nag ready na para sa paninda ko. Nilagay ko ang mga gamit ni Zoe sa bag at pumunta na kami sa palengke. Mabilis nabili ang mga paninda ko kaya I decided na ipasyal si Zoe at bilhan ng ice cream, minsan lang ito nakakakain ng ice cream. Nakita ko ang isang ice cream cart kaya pumunta ako don habang dala si Zoe. The most unexpected thing happen, I saw them. Muntik na malaglag ang puso ko, I saw S

“It is not the pain. It’s who it came from.” – Drishti Bablani Chapter 25 "Faye, I have to tell you something" seryosong sabi niya. I nodded my head "Dalian mo Sandro, wala akong oras para dito" galit na sabi ko. "Hindi ako ang nagbenta sa lake house, at tsaka iyong mga pera na pinapadala ko ay si mama ang kumukuha, kinausap niya ang tauhan ko na gawin iyon. Please maniwala ka" deep inside, gusto kong maniwala sa kanya pero kahit totoo man ang sinasabi niya, hindi parin mababawi ang sakit na binigay niya samin. "Eh ano naman kung totoo iyan Sandro? Mababago mo ba lahat? At tsaka iniwan mo kami diba? Kahit ano pang excuses mo, kasalanan mo parin lahat Sandro." galit na sabi ko sa kanya at tumayo. Wala nang makakabago sa isip ko kahit ano pang gawin niya. "Faye, kailan mo ba ako mapapatawad?" malungkot na tanong niya. "Hindi na Sandro, hindi na kita mapapatawad kaya umalis kana sa buhay namin" galit na sabi ko at iniwan siyang mag isa. Hindi na niya ako napigilan. I wipe

"Never does the human soul appear so strong as when it forgoes revenge," the poet once wrote. It's been a week at naging sobrang sweet ni Sandro sakin, hindi ko parin siya sinasagot. Okay narin kami ni Noah at nag usap na kami, nagagalit si Sandro kapag magkasama kami kay Noah pero di ko siya pinapansin, di niya mahahadlangan ang pagkakaibigan namin ni Noah kahit anong gawin niya. Mabuti nalang at nagiging mabuting ama si Sandro kay Zoe at dinadala niya din ang anak nila ni Britanny na si Sophia, okay lang naman sakin, wala namang kasalanan ang bata kaya di na dapat idadamay pa. Umuwi na si Britanny sa US, sabi niya babalik siya para dalawin ang anak niya, sa ngayon daw kasi, sobrang masakit pa ang makita niya si Sandro kaya lalayo na muna siya. I really feel bad for her pero that's life, mas grabe ang padudusa ko. Pinalipat narin kami ni Sandro sa lake house, sabi niya sakin pinagsabihan niya ang ina niya about sa pagsisinungaling niya. Kahit nakatira na kami sa iisang bubong ni S

“Surrounded by the flames of jealousy, the jealous one winds up, like the scorpion, turning the poisoned sting against himself.” – Friedrich Nietzsche, Thus Spoke Zarathustra Nang makarating na kami sa White Island ay maraming tao ang nandon, I can see the eyes of young girls looking at Sandro. Nakaramdam ako ng selos, 27 years old na si Sandro pero ang gwapo niya parin kaya nakakaramdarapa parin ang mga babae sa kanya. I held his hand at nagulat naman siya sa ginawa ko at napangiti. Nilagay namin ang mga gamit sa dala naming picnic blanket at hinubad ni Sandro ang kanyang t shirt, leaving him in his trunks. I gulped nang makita ko ang katawan nito, his body is very toned, kalma kalang Faye. Nakita niya akong tumingin sa katawan niya and he smirked. "Take a picture, it will last longer" sabi niya sabay ngiti and I just rolled my eyes. Hinubad ko ang cardigan at shorts ko, leaving me in my yellow bikini and Sandro's eyes widen while looking at my body. He cursed. "Damn, you look so