ABBY POVHalos maluha ako ng makita ko ang hitsura ng kambal kong anak. Sa wakas nairaos ko sila ng maayos sa tulong ni Mama Charito at Erika. Ganito pala ang pakiramdam. Sulit lahat ang hirap na pinagdaanan ko. Sa wakas nailuwal ko sila sa mundong ito ng ligtas. Akala ko talaga wala na akong pag-asa pang masilayan ang mukha ng magiging anak ko. Pero mabait ang Diyos. Hindi niya ako pinabayaan. Napakaganda nila. Lalaki at babae. Pinapangako ko na bubusugin ko sila sa pagmamahal. Hindi man nila makikilala ang ama nila pero pipilitin ko ibigay sa kanila ang isang masayang pamilya. Hindi ko alam pero pakiramdam ko, ako ang pinakamasayang tao sa mundo. Kahit na palaging sumasagi sa isipan ko na palalakihin kong mag-isa ang mga anak ayos lang. Basta ang importante buhay kami at ligtas sa mga kamay ng malupit na si Luther. "Grabe Abby manang-mana sa iyo ang mga anak mo. Kahit babies pa lang kitang kita na kung gaano katangos ang kanilang mga ilong. Hayss mapapa-sana all na lang talaga a

ABBYNakapagcheck -in na kami ni Erika at nandito kami sa isang restaurant habang hinihintay ang oras ng aming flight pabalik ng Visayas. Kahit papaano ay naging panatag ang loob ko dahil ilang oras na lang ay makakapiling ko na ulit ang aking mga anak."OH my Gosh!" narinig kong wika ni Erika habang nakatingin sa aking likuran. Takang-taka naman ako habang nakatingin dito. Para kasi itong nakakita ng anghel sa klase ng ekpresyon ng mukha nito."Ang pogi!!!!!" bulong pa nitong wika sa akin at inginuso ang kung sino man ang nasa likuran ko. Kaya naman dahan-dahan akong lumingon. Para naman akong panawan ng ulirat ng makita ko kung sino ang nasa likuran ko. Si Lester! Ang matalik na kaibigan ni Luther. Gulat din itong nakatitig sa akin. Kitang-kita sa mga mata nito ang hindi makapaniwala habang mataman akong tinitigan...agad naman akong tumayo at mabilis na naglakad palayo."Abby! Abby! Wait!!!" narinig kong tawag nito sa akin..hindi ko ito pinansin at binilisan ko ang aking hakbang...

ABBY POVFIVE YEARS LATERTahimik akong nakaupo sa loob ng eroplano pabalik ng Pilipinas. Parang kailan lang pero ang bilis lumipas ng panahon. Nakalimang taon na pala kami sa Amerika pero ngayun pabalik na kami sa Pilipinas para doon ituloy ang buhay. Nagdesisyon kaming umuwi na lang ng bansa dahil gusto kong sa Pilipinas pa rin lumaki at mag-aral ang aking mga anak. At isa pa may magandang negosyo kaming naitayo sa Pilipinas. Actually, fully operation na ang negosyo at malakas kung kumita kaya wala ng dahilan para magpatumpik-tumpik pa kami na bumalik ng bansa. Meron kaming itinayong restaurant sa Quezon City at Bake shop naman sa isang kilalang mall sa Pasay. Sobrang trending daw ang aming mga produkto kaya naman malaki ang kinikita araw-araw. Balak namin magtayo ng iba pang mga branches o di kaya ay mag-open ng mga franchise kaya lang sabi ni Mama Charito kailangan personal kong asikasuhin ang lahat ng iyun. Mahirap naman kasi kung ipagkatiwala ko sa iba. Hindi na din daw kasi k

ABBYMabils na lumipas ang isang linggo. Nandito ako ngayun sa isa sa mga retaurant na pag-aari namin ni Mama Charito. Masyadong abala ang lahat kaya naman tumulong-tulong na din ako sa aming mga staff upang magserve ng mga orders ng customer. Fine dining restaurant ito kaya kailangan talaga ng dagdag effort para mapagsilbihan ng maayos ang mga customers. Nagseserve kami ng American at Asian foods kaya naman hindi na ako nagtataka kung bakit sobrang busy namin.Siguro kailangan na talaga namin magtayo ng mga branches sa ibat-ibang lugar. Masyadong maraming customer at nahihirapan na kaming iaccomodate lahat. Nagpapa-advnce reservation din kami online at nanghihinayang ako sa mga walk-ins na hindi na namin kaya pang i-accomodate.'Abby magpahinga ka muna doon sa opisina. Alam kong pagod ka na at hayaan mo na lang kami dito na pagtulungan ang mga trabaho. Sanay na naman ang mga staff sa sobrang busy araw-araw kaya ....kaya na namin itong ihandle." Wika sa akin ni Erika. Nakangiti naman

Luther POV"How is she? ' Agad kong tanong kay Doctor Mendez pagkatapos nitong suriin si Abby. Masyado akong nag-aalala sa kalagayan nito kaya naman agad ko itong pinatawag kay Lester upang personal na tingnan si Abby na noon ay wala pa ring malay."Dont Worry Mr. Sarmiento. Masyado lang naalala ni Mrs. Sarmiento ang nakaraan kaya siya nag-panic ng makita ka. Siguro ang kailangan mong gawin sa ngayun ay iparamdam mo sa kanya na hindi ka threat sa buhay niya. Kailanga mo siyang suyuin upang magbalik ang tiwala niya sa iyo." sagot naman ni Doctor Mendez."Paano kung lalo siyang magpanic pagkagising niya? Ano ang gagawin ko?" tanong ko ulit sa Doctor. Bumuntong hininga naman ito."Luther huwag kang mag-expect na agad babalik ang tiwala niya sa iyo. Hangang ngayun nakatatak pa rin sa isip niya ang masalimoot na nangyari sa mga kamay mo five years ago. Siguro kailangan mo lang habaan ang iyong pasensya. Pasasaan ba at muli ding lalambot ang puso niya sa iyo. Sa ngayun, pilitin mong sundin