บททั้งหมดของ The Accidentally Bride: บทที่ 31 - บทที่ 36

(Aiden's P.O.V)Hindi ko na kayang hintayin pa ang mga private investigators na kinuha ko para sabihin sa akin kung nasaan si Jewel. Kailangan ko na talaga siyang makita. Baka kung ano ng nangyari sa kanya at sa baby namin. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko pag may nangyari sa kanya at tuluyang nawala ang nag-iisang pagkakataong binigay sa amin para magkaroon ng anak.Mas binilisan ko ang pagmamaneho papunta sa bahay ni Oliver. Alam kong alam niya kung nasaan talaga si Jewel. Kung kailangan kong lumuhod at magmakaawa para lang sabihin niya sa akin kung nasaan si Jewel, gagawin ko.Pagkarating ko sa apartment ni Oliver ay si Jervis ang naabutan ko roon."K-Kuya Aiden, ano pong ginagawa niyo rito?", gulat na tanong niya. "Is Oliver there?""Wala kuya.", sagot niya.Sh-t! Now what? Napatingin ako kay Jervis na nakatingin lang sa akin. "Jervis, alam mo ba kung nasaan ang ate mo?"Nakita ko ang pagkagulat sa mukha nito dahil sa tanong ko. Maya-maya lang ay ang-iwas ito ng tingin at doon

(Jewel's P.O.V)"Bakit ba kasi kailangan ko pang sumama sa'yo sa office mo? Dito na lang kasi ako. Sunduin mo na lang ako mamaya kung pupunta na tayo sa hospital.", nakasimangot na sabi ko kay Aiden na sinusuklay ang buhok ko. Pinilit kasi niya akong sumama sa kanya na pumunta sa office niya para raw diretso na kami sa OB/GYN ko para sa pagpapa-ultrasound ko pagkatapos ng meeting niya. But I know better. Alam kong alibi lang niya iyon dahil takot lang siyang iwan ulit ako mag-isa rito sa bahay dahil baka umalis na naman ako ng walang paalam. Last week kasi umalis ako ng bahay para pumunta sa BnW office para sabihin sa Editor in Chief namin na babalik ulit ako sa pagtratrabaho roon after kong manganak. Tatawagan ko na sana si Aiden para magpaalam pero saktong ubos na pala load ko at tinatamad akong magpaload. Hindi kasi iyong postpaid phone ko ang nadala ko. Isa pa, saglit lang naman ako sa office at uuwi rin kaagad ako kaya hinayaan ko na lang na hindi sabihin sa kanya. Sa tuwing ma

(Jewel's P.O.V)"Sweetheart, wake up...", I heard Aiden say but I just answered him with a groan. I'm too tired to wake up yet. Kagagaling ko lang kasi ng Baguio kahapon dahil sa one day seminar na dinaluhan ko roon.Napangiti ako nang maramdaman ko ang mga pinong paghalik ni Aiden sa pisngi at leeg ko. "Darling, I'm tired... mamaya mo na lang ako gisingin.", mahinang sabi ko pero sakto lang para marinig niya."Pero sweetheart, ang kulit ng quads.", narinig kong reklamo niya at kahit hindi ako nakatingin ngayon sa kanya, alam kong nakasimangot siya. Kahit nakapakit pa rin, hindi ko napigilang hindi mapatawa ng mahina.Kailan ba hindi naging makulit iyong apat na yun? Aba! End of the world na kung biglang nawala ang kakulitan nilang apat. Gaya nga ng inaasahan, ang kukulit nilang apat! Though hindi naman talaga lahat sila ay sobrang kulit. May nakamana sa pagiging seryoso rin at pagiging masungit ni Aiden at yun ay walang iba kundi si Jeiden na mas tinatawag namin sa palayaw niyang JV