บททั้งหมดของ The Accidentally Bride: บทที่ 21 - บทที่ 30

MAY KAUNTING SPG PO(Jewel's P.O.V) "Ate, ayos lang kami ni kuya Oliver.", paninigurado sa akin ng kapatid ko.One week na rin ang nakalipas after nung operation niya at siyempre, successful!"Hay naku! Isa ka pa! Sabing hindi kuya e! Ate! Ate Olivia! At pwede ba bakla, umalis ka na. Kaya na namin toh ni Jervis noh! Para namang isang dekada kang mawawala niyan e 4 days ka lang naman mawawala para sa honeymoon niyo ni fafa Aiden. Ui, galingan mo performance mo. Videohan mo para makita ko kung ayos ba or hindi." Ngali-ngaling binatukan ko ang nakangising si Oliver.Opo, kailangan na naming umalis mamaya para sa honeymoon na yan kaya andito ako sa apartment na tinitirahan nina Oliver at ni Jervis at nagpapaalam. Siyempre, ngayon ayos na ang kapatid ko, kailangan ko na ring tuparin yung nasa kontrata namin ni Aiden. Yung pagbibigay sa kanya ng anak.Letcheng term yan, PAGBIBIGAY. Ano yun? Parang tinapay lang? Candy? Hay buhay, parang life! It's complicated!"Utak mo paayos mo! Ayusin mo

(Aiden's P.O.V)I annoyingly put down my phone in the table. Dammit! She's clearly avoiding me. She always tell me she's busy but I know that she's just using her work as an excuse.Just like what happened just now, I invited her for lunch but she declined saying that she have a lot of things to finish in their office. Like I would believe that crap again! She's been using that same excuse for what? Almost 2 weeks already?"Aiden.", narinig kong tawag sa pangalan ko at parang doon lang ako nagising mula sa malalim kong pag-iisip."What?""Pare, nakikinig ka ba?", tanong sa akin ni Vance na nakakunot-noo at siyang nagsasalita kanina sa harapan dito sa conference room. Aside from Vance, my other colleagues; Chino, Dwight, Ian, and Stiles, are here as well. We're currently discussing about a business we're trying to venture together. "Of course I am.", I just lied.Dammit! Dahil sa kakaisip ko sa ginagawang pag-iwas sa akin ng asawa ko, palagi na lang nawawala ang atensyon ko sa trabaho

(Jewel's P.O.V)GRABE! MABABALIW NA AKO RITO! KAILANGAN KONG MAKALABAS NG MANSION KUNDI MATUTULUYAN NA TALAGA AKO!Ang walangyang Aiden kasi na yun, tuluyan akong ginawang housemate ng mansion niya! Sarap din niyang magmahal noh? Nagiging si Big Brother! Mas malalang version ng pagka grounded ang nangyayari sa akin ngayon. Kung nung una nalimitahan lang ang oras ng pananatili ko sa labas, ngayon naman tuluyan na akong bawal lumabas. Kung gaano katagal ay hindi ko alam! Anyways, ito na ang pangatlong araw ko ng pagkakakulong dito sa bahay at hindi ko na talaga kaya! Mamamatay na ako sa boredom!Dali-dali akong bumangon mula sa pagkakahiga ko sa kama at lumapit sa may drawer kung saan may kinuha ako roong lubid. HUH! Akala niya makukulong niya ako rito? Pwes nagkakamali siya dahil pagdating sa pautakan, si Jewel Paris ang nangunguna sa listahan!Nagmamadaling pumunta ako sa may veranda ng kwarto namin ni Aiden pero pagtingin na pagtingin ko sa may baba ay mayroong sampung body guards

(Aiden's P.O.V)Tsk. Where the hell did Jewel and Chloe go? "Pare, saan sina Jewel at Chloe?", tanong ko kay Ian nang malapitan ko. Sasagot na sana ito nang makita kong pumasok si Chloe na agad lumapit sa kinaroroonan namin. "Hon, pahiram ako ng phone mo. I need to call Elena.", sabi kaagad nito kay Ian na agad inabot ang phone niya. "Chloe, where's Jewel?", tanong ko sa kanya nang maglalakad na sa ito palayo. "Nasa may dock. Sige, babalikan ko pa siya dahil mag-isa niya lang dun e.", sagot nito. In the dock? "What is she doing there?", kunot-noong tanong ko. "Nagpapahangin lang. Bored kami rito sa party e. Sige.", sabi ni Chloe na agad kaming tinalikuran pero agad akong hinabol at sinabayan ng lakad. "I'll come with you." "Me too.", sabi rin ni Ian na sumabay sa amin sa paglabas.My forehead creased when I get a sight of my secretary standing the edge of the dock. What's that woman doing there? What's she staring at the water? And where's Jewel?I roam my eyes around to look

(Jewel's P.O.V)Unti-unti kong minulat ang aking mata nang maramdaman ko ang gutom. Nang tuluyang nagising ang diwa ko ay hindi ko mapigilang hindi mapakunot-noo nang makita kong nasa bahay na pala ako. Sa kwarto namin ni Aiden to be exact. Ang naaalala ko kasi ay nasa opisina ako tapos umidlip ako saglit dahil napagod ako.Napatingin ako kay Aiden na mahimbing na natutulog. Ang tiyan niya ang nagsisilbing unan ko dahil yung mga unan ko, nasa sahig na. Yung paa ko nga, nasa labas ng kama. Gaya nga ng sabi ko, magalaw ako sa kama. Himala nga na nakayanan ako ni Aiden makatabi. Oh well, mukhang sanay naman na siya dahil almost 3 months na rin kaming nagsasama.Pagtingin ko sa may orasan na nasa tabi ng lampshade sa tabi ng kama ay napag-alaman kong 3 pa lang ng umaga. Letcheng gutom kasi na yan, ginising ako.Dahan-dahan kong inalis yung kanang kamay ni Aiden na nakapatong sa ulo ko saka tumayo na ako sa kama. Alam kong hindi na ulit ako makakabalik sa pagtulog hangga't hindi ko napapak