บททั้งหมดของ Uncle Cenon's Obsession : บทที่ 21 - บทที่ 30

HULAKHAK ng tawa ang kanyang Uncle Cenon dahilan para manlaki ang mga mata niya at humaba ang kanyang nguso. Paano nito magawang tumawa? Habang siya'y halos himatayin na sa kaba? Hinampas niya ang dibdib ng lalaki sa sobrang inis niya."Loko ka talagang matanda ka! Ano nakakatawa, ha—" "What did you call me?" Sumeryoso ang mukha ng lalaki at tinigan siya sa mga mata."Sabi ko, loko ka talagang matanda ka–""What the! Sinong matanda??" nanlalaki ang mga matang tanong sa kanya ng kanyang Uncle Cenon at bigla siya nitong binitiwan sa tubig dahilan mapatili siya at kaagad na yumakap sa may leeg nito at niyakap niya din ang binti sa bewang ng lalaki."Ano ka ba, tanda! Plano mo ba talaga akong patayin?!" maluha-luhang bulalas niya."Sinong matanda?" "You! You are matanda na, have you forget–""I'm not that old, princess, don't call me matanda–""But you are forty year old already, just accept it, you are matanda na—""Ang tunay na matanda hindi ito kayang gawin," giit ng Uncle Cenon niya

Chapter 23 {SPG}SERYOSO nakatutok ang atensyon ni Cenon sa kanyang laptop, nasa loob siya ng study room niya ng mga sandaling iyon. Humingi sa kanya ng oras si Almary na makapaghanda ito sa gagawin nitong performance na hindi niya akalaing gagawin ng babae. She look so fragile and innocent, how come she's now trying to dance for him? Alam niyang hindi lang simpleng sayaw ang gagawin ang babae, she might try to seduce him to make him submit to her. "Hmm... interesting, ano kaya ang gagawin mo ngayon, princess? Nauubusan ka na ba ng mga ideyang takasan ako kaya't you are trying a new trick to get away from me?" mahinang sabi niya at sumulyap siya sa may screen ng computer sa may gilid niya kung saan ay makikita niya sa monitor ang nangyayari sa loob ng silid kung nasaan si Almary. Umangat ang gilid ng labi niya nang biglang dumilim ang loob ng silid. Tumayo siya at tumingin sa may orasan, isang oras nakakalipas mula nang mag-usap sila ni Almary, siguro nama'y sapat na iyon para maka

Chapter 25 NAPAUNGOL si Almary nang maramdaman niyang tila kay bigat ng kanyang katawan at nanakit ang kanyang lalamunan. Napamulat siya nang madama niya ang kanyang noo at napansin niyang mainit iyon. Napangiwi siya nang sinubukan niyang bumangon ay hindi niya magawa."Ahmm…tubig…" mahinang daing niya at kinapa ang kanyang katabi. Patay ang ilaw tanging ang sinag ng buwan lang ang nagsisilbing liwanag sa kabuuan ng silid kung saan sila ng kanyang Uncle Cenon. Nakislot siya nang may makapa siyang matigas at mahaba."Ngeks! Mukhang umaga na! Kasi gising na gising na ang sawa!" hiyaw ng utak niya.Parang tuluyan atang nagising ang diwa niya dahil sa kanyang nakapa pero hindi pa din siya makabangon. Masakit na masakit ang katawan niya, at inaapoy siya ng lagnat. Napangiwi siya. "Kasalan niya ito 'e! " mahinang giit niya at sinamaan ng tingin ang lalaking mahimbing ang tulog.Sa may sahig sila natulog, nilagyan lang ata ng kanyang Uncle Cenon ng foam na hindi niya alam kung saan nito

HUMINGA muna ng malalim si Almary at pumikit ng mariin, pilit niyang inaayos ang kanyang kaisipan.“Breath in, breath out, focus, Mary, focus,” aniya at minulat ang kanyang mga mata at huminga siya ng malalim. She needs to calm herself and think about the first person she’s going to communicate with. Tumipa siya nang pumasok sa utak niya ang mukha ni Ren, susubukan lang niya kung naalala pa ba niya ang kontak number nito. “0909….” giit niya habang mabilis na tumitipa sa may screen ng cellphone. Nang matapos na ay tumingala siya at pumikit uli, tahimik na nagdadarasal na sana ay tama ang numero ni Ren na kanyang naalala. “Oh my, oh my, sumagot ka, Ren, please,” bulalas niya at lumakad ng pabalik-balik sa loob ng silid na iyon. Muntik pa siya mapatalon sa tuwa nang marinig niya ang boses ni Ren na sumagot sa kabilang linya.“Thanks G, sumagot ka, bruha,” aniya na animo’y nabunutan ng tinik sa lalamunan.“Al? Is this you?” gulat na bulalas ni Ren sa kabilang linya. "Yes it's me, Ren,

T-shirt ni Cenon ang suot niya at boxer. Papasok pa lang siya sa living room ay tanaw na niya ang lalaki na may kausap na nakatalikod sa gawi niya. Kumunot ang kanyang noo, dahil nagtataka siya kung saan galing ang kausap nito. "Finally you are here, l thought l'm going to pick you up upstairs and–""Hep, stop. I'm here already, where's my food?" putol niya sa iba pang sasabihin ng lalaki. Imbis na sagutin siya ay lumapit sa kanya si Cenon at nanlaki mga mata niya nang marahan siya nitong hinawakan sa may pulso niya at hinila. Napakurap-kurap siya nang pinaghila siya ng lalaki ng upuan."Seatdown, l will bring your food," lalaking-lalaki ang boses na bulong nito sa tenga niya.Muntik na siyang mapapikit dahil pakiramdam niya'y bumasa ata ang kanyang flower at umiinit ang pakiramdam niya. She must be insane for feeling this kind of desire while they are in the public area with an audience presence. "Wait me here," bulong uli Cenon at umayos na ito ng tayo at lumakad papasok sa may k