บททั้งหมดของ Hiding Tyler Montero’s Triplets: บทที่ 11 - บทที่ 20

Chapter 10I sighed exasperatedly. Hanggang ngayon ay hindi pa rin mawala sa isip ko ang sinabi ni Kyler kanina. What is he talking about me being a part of his life gayong pangalawang beses pa lang naming nagkausap. “Mommy!” napalingon ako nang bumukas ang pinto at pumasok si Lily na kasama ang mga anak ko. Mukhang kagagaling lang nila sa school. Day care pa lang kasi ang tatlong ‘yan may mga nagsasabing matured na raw sila mag isip kaya dapat sa kinder na silang apat para mas mahasa pero hindi naman ako pumayag. Ayokong hindi nila ma-enjoy ang pagkabata nila gusto kong lumaki silang naaayon sa edad at nagagagawa ang gusto nila.“Mom, I got one three stars! I got three stars!” tumatalon talon na sabi ni Z habang ipinapakita sa akin ang tatlong star na nakadikit sa uniform niya.Walang paki-alam na dumiretso naman si Y sa couch. Ano pa nga ba ang ibang gagawin niya kung hindi ang matulog. He didn’t even changed.Napalingon ako sa panganay ko. Hindi ko mapigilang matawa dahil sa itsu

Chapter 12"Damn! You all are useless!”Dumagundong sa buong silid ang sigaw ng lalaking Montero. Nagpupuyos ito sa galit dahil sa kadahilanang wala ni isa sa inatasan niya ang makahanap sa babae.Nanatiling nakayuko ang mga ito takot na baka pagbuntuan ng galit ng lalaki. They should be, Tyler thought. Binabayaran sila at kailangan nilang ibigay ang lahat dahil hindi sila inatas para sa wala. Sumimsim si Tyler sa basong naglalaman ng wine. Drinking is somewhat making him feel at ease. Kahit pa paano ay nababawasan noon ang galit niya dahil sa problemang apat na taon ng walang progreso.“Dude, I know malapit na tayo. I have informations here.” Pagpapalubag loob ni Martini Antonio ang kaibigan at siya ding inatasan ni Tyler para maghanap. Ipinatong nito ang isang envelope sa lamesa.“Still, useless.” Komento ng Montero matapos basahin ang laman ng mga papeles.“Sumosobra ka na!” Gayon na lamang ang gulat ni Martini ng isa sa mga baguhan niyang tao ang naglakas loob na magtaas ng bo

Chapter 14Agad kong iwinaksi ang kamay niya. “Ah, babalik na ‘ko.”Tiningnan ko muna siya bago dali daling tumayo paalis, at kaagad nakahinga ng maluwag dahil hindi naman siya sumunodHabang naglalakad pabalik sumagi sa isip ko ang sinabi niya. Hindi ko na alam, pareho ko silang ayaw paniwalaan dahil kahit saan ko tingnan ay wala namang malalim na dahilan para magustuhan nila ako. Si Tyler? Gusto ako? Noong magkasama kami ay oo, ramdam ko ang pagaalaga niya pero ‘di kailanman niya sinabi na gusto niya ako. Kaya nga walang lingon lingon akong umalis dahil wala akong kahit isang pinanghahawakan sa kaniya.Natapos ang programaa na hindi kami naguusap o magandang sabihin na hindi ko siya pinapansin. Hindi ko alam kung paano kikilos ng naaayon dahil sa sinabi niya, kung aakto ba akong parang walang nangyari. Kaya naman mas pinili kong h’wag na lang siya pansinin.“Z, drink your milk!” Sigaw ko kay Z mula dito sa kusina, naghuhugas kasi ako ng pinggan wala naman ibang gagawa nito kun’di a

“Hey Z careful,” saway ko sa kanya ng patalon talon siyang bumaba ng hagdan, pinauna ko muna silang bumaba bago ako sumunod. “Good morning, Ma.” Humalik ako sa pisngi niya.Iniwan ko muna ang tatlo sa lamesa bago pumunta dito sa kusina.“Good morning baby,” nakangiting ani niya.“Anong niluluto niyo?” tanong ko matapos ay sinilip ang kasirola na nakasalang sa kalan.“Sinigang.” Inilapit niya sa bibig ko ang sandok na may lamang sabaw tila sinasabing tikman ko iyon. Hinipan ko muna ito bago tinikman. “So?” naghihintay niyang tanong sa mgiging reaksyon ko.“This is great, Mom,”Tamang tama ang timpla ng luto niya. Tama lang ang pagkaasim. Na-miss ko na rin ang kumain ng mga ganito. “Halika, tulungan mo akong maghanda.” Tumango ako sa sinabi niya at ako na ang nagdala ng mga plato.Hinugasan ko muna ito bago naglakad pabalik sa lamesa. Naglaho ang ngiti ko ng madatnan sa lamesa si dad, bakit ko nga ba nakalimutang nasa pamamahay niya ako. Nakakalong sa kanya si Z habang nagkukwento

Chapter 18Five days had passed and hopefully sa loob ng limang araw na nagdaan ay walang bakas ng isang Tyler ang nagparamdam."Bruha bilis!" nagmamadaling hiyaw ni Lily mula sa labas."Oo na sandali lang,"Hindi pa kasi maayos ang pagkakasintas ng sapatos ko, atat na atat siyang lumarga gayong maaga pa naman.Papunta kasi kami sa baguio ngayon, plano naming mamasyal do’n tutal nandito na rin naman kami ay mailibot na rin ang tatlo. Wala naman kasi silang ginagawa sa loob ng condo."Done, tara na." Lumapit ako sa kanila nang matapos ayusin ang sintas. "Stop na, masakit na!" Nagulat ako ng biglang sumigaw si lily. Hindi pa man ako nakakarating sa kinaroonan nila ay sinalubong na niya ako habang buhat buhat si Y. "Oh, anyare sa ’yo?" taka kong tanong, para kasi siyang iiyak sa itsura niya."Lagi na lang siya nakatingin kay Trina, paano naman ako?" nakanguso niyang atungal.Hindi ko na napigilan at napahagalpak ng tawa kasama rin kasi namin si Trina, iniwan siya ni Traisy dahil may a