Semua Bab Hiding Tyler Montero’s Triplets: Bab 31 - Bab 40

Epilogue“What do you think about these two? Both ABM students, parehas makinis at maganda pero alam mo pare kung ako tatanungin dun ako sa kanan, halata kasing study first itong isa.” Hindi interesado at ipinagpatuloy lamang ni Tyler ang ginagawang paglalaro sa hawak na cellphone walang balak na makinig sa kaibigang kanina pa kuda ng kuda sa harapan niya. Ilang sandali pa’t nag-flash ang salitang ‘game over’ sa kaniyang telepono kaya naman pabalya niyang ibinagsak ito. “Eh ito kaya? Thick pare thick!” Mabilis na nakatanggap nang malakas na batok ang kaibigan niyang si Asher mula sa katabi nitong si Cadrus nang sa harapan nila ay ibaba nitong ang litrato ng isang p*rn star. “G*go, saan mo naman napulot ’yan e hindi naman kasama ’yan,” pagwiwika ni Cadrus. Malalim ang hinugot na hininga ni Tyler bago pinasadahan ng tingin ang lamesa nilang puno ng mga litrato ng iba’t ibang babae. Kasalukuyang naghahanap ng babaeng marereto para sa kaniya ang mga kaibigan, nakakainis man ngunit iyo

Chapter 1“She’s your little sister, kamukhang kamukha mo ’di ba anak?” tuwang wika ni Mama habang mahigpit na nakakapit sa kamay ng babae kaharap ko ngayon, tila ba’y natatakot siyang mawala ito kapag binitawan niya. She never yearned that much for me before. Hinarap ko ang babae at binigyan ng bahaw na ngiti, hindi ko alam ang magiging reaksyon ko sa natuklasan ko ngayon. This is so sudden. “Are you truly my sister, Misha?” tanong ko. Maski ako’y hindi sanay na tawagin ang sarili kong pangalan sa ibang tao. My little sister and I had a same first name, bagay na sa loob loob ko’y hindi ko nagugustuhan sapagkat sa tuwing dumadalaw ako sa puntod niyang walang laman ay pangalan ko ang nakikita ko. Na tila ba ay ako ang nakalibing roon, parang pati ako ay nakalibing roon.“O-Oo iyan ang sabi ni mama, ako raw iyong nawawala mong kapatid.” Nagkasalubong dalawang kilay ko dahil sa sinabi niya. So, tinatawag na niyang mama ang nanay ko? Kailan pa ba ’to? “Pa? Nagpa-DNA na ba kayo? Napat

Chapter 3“What are you saying that she’ll stay here?” Ipinagpatuloy ko ang hawak na tuwalyang kanina ay ipinampupunas ko sa aking buhok. “Just for a month, hon. Isa pa, alam mo namang hindi ako makahihindi kapag si mama na ang nanghingi ng pabor ’di ba?” Nakita ko ang pagtaas baba ng dibdib niya senyales na bumuntong hininga siya. “What do you think about her? Hindi ko pa rin kasi talaga matanggap na siya ang kapatid ko,” “She seems fine, magaan kaagad ang loob ni Z sa kaniya. But I don't like her staying here," “Why?” Lumapit siya sa akin dahil sa sinabi ko. Tila naging magkahinang ang mga mata namin sa salamin. “Because she’s still a stranger, kahit pa sabihin nating siya nga ang tunay mong kapatid. Hindi pa rin siya lumaki sa puder ng mga magulang mo, I'm taking precautions for a possible harm,” “Talaga lang ha? Bakit kung saan-saan na naman naglalakbay iyang mga kamay mo? I think you’re the possible harm.” I can feel his fingers rubbing my nipple. Pinipisil pisil niya iyo

Chapter 5“Take a deep breath, Mrs. Montero. Tell me what’s been bothering you.” Gaya ng inutos nito ay huminga ako ng malalim. “Inhale, Exhale.” I’m currently in a psychiatric center. Ito iyong ini-recommend sa akin ni Lily sapagkat wala na sa tamang hulog ang utak ko this days. “I’ve been overthinking, hindi ko alam kung ang sarili ko ba ang paniniwalaan ko o ang mga tao sa paligid ko,” “Mukhang isa iyang sign nang traumatic event, Mrs. Montero. Napasama ka na ba sa isang malaking trahedya? O ’di kaya naman ay pangyayaring talagang dumurog sa puso mo,” “I did, countless times. . .” Tumango ito dahil sa sinabi ko. Matapos noon ay dinissmiss na niya ako since hindi raw p’wedeng pwersahin ang utak ko. Trauma heals with time. At nagpapasalamat akong handa siyang tumulong kahit pa gaano katagal ang mangyari. She should be, nagbabayad ako. “Yvonne? Saan ka nanggaling?” Nabungaran ko si Tyler. Mukhang aalis pa lamang siya papuntang opisina. “Naglakad-lakad lang diyan sa labas,” pag

Chapter 7Napakamot na lamang ako sa sintido. Nakakapit sa kamay ko ang ma-cute na batang sinasabing ‘boyfriend’ kuno ang aking anak. Nagtatatalon ito habang naglalakad at mahahalata mong masaya siya sa patutunguhan namin.I shouldn't jump to conclusions, baka naman siya lang ang nagsasabi nito. Dapat ay tanungin ko muna ang side ni Y para makasigurado. “My boyfriend is really cute, he used to eat lunch with me. That’s why I was really sad about what happened to him. Ngayon ko lang po siya mabibisita.” Pagak na tawa na lamang ang naisagot ko dahil sa sinabi niya. Hindi rin nagtagal at narating namin ang kwarto ni Y. “Mom!” Iyan ang bungad niya sa akin nang mauna akong pumasok. “Boyfriend ko!” Mabilis na nawala ang ngiti ng anak ko at napalitan nang gulat ang mga mata niya. “L-Lui?” Ang mata niyang nakabaling sa batang babae ay nalipat sa akin. Hindi na niya kailangan pang isatinig ang nasa utak niya, sa mga mata pa lamang niya ay alam ko na kung ano ang itinatanong niya. “I nev