BS03: Hidden Son Of Mr. Santford のすべてのチャプター: チャプター 41 - チャプター 50

Almika's POVNakatulala ako ngayon sa kawalan. Hindi alintana ang ulan na tumatama sa mukha ko ganun din ang tahimik na kapaligiran. Mag-isa lamang ako ngayon, wala ng mga tao. Tanginang Vandeon 'yon. Pagkatapos ko siyang alagaan, pinakain iniwan kaagad ako. Tapos nabalitaan ko na lang na ikakasal na pala siya. Ano ba kasi talaga ang gusto niyang mangyari, bakit niya kami dinadamay sa kahibangan niya. Tangina talaga. Nagpakawala ako ng malalim na hininga. Hanggang ngayon ay masakit parin, hindi ko akalaing mai-in love din pala ako kay Vandeon. Sa taong manloloko pa. Bakit ang unfair? 'Yung feeling na kapag 'yung taong gusto mo ay may ginawang mali tsaka naman lalabas ang totoong nararamdaman mo. Gaya na lamang sa balitang narinig ko mula kina Riley, kung hindi nila sinabi 'yon, masasaktan kaya ako ngayon? Malalaman ko ba ngayon ang totoong nararamdaman ko? Bakit..."Its late, but you are still here, what's wrong?" malamig na tanong ng isang lalaki. Mapakla akong ngumiti, tumingala m

Third Person's POV"Ang lakas din naman pala ng loob mong magpakita ngayon sa gan'yang kalagayan. Sa tingin mo ba kaya mong labanan ang kaibigan mo?" mariin na tanong ng matanda kay Vandeon. Hindi siya umimik, nanatili lamang malamig ang kanyang mukha. Nasa malawak na field sila ngayon, teritoryo ito ng mga Alcazar. Sa harapan niya ay sina Mr. Alcazar at Yeena na nag-aalalang nakatingin sa kanya. Nakagapos ang mga kamay nito. At ang anak niya namang si Vandish ay nakayuko habang nakakadena ang mga paa at kamay nito. Sa pag kakataon na 'to, gusto niya nang sumugod, gusto niyang iligtas ang anak niya, pero? May kondisyon ang matanda. Hindi siya pwedeng basta-basta na lamang sumugod kundi patay talaga ang anak niya. "Naaawa ako sa kalagayan mo ngayon, Vandeon. Kung hindi mo sana ako tinakasan sa tingin mo ba mangyayari ang lahat ng 'to? Matalino ka hindi ba, Santford? Anong nangyari?" tumawa ng napakalakas ang matanda. Pati mga kaibigan niya ay nagtitimpi narin. Hindi sila pwedeng sumal

Almika's POV "Para kang santo na sinasamba ng mga kalalakihan. You are so beautiful, Almika Sheen Monteverdi but it seems like you didn't notice it. You keep turning them down, why? Do you like someone else?" Pang ilang beses na itong tanong ni Althea sa akin. Napaka-chismosa niya. Hindi naman sa tinu-turning down ko ang mga nanliligaw sa akin. Ang akin lang ay ayoko munang magpaligaw dahil ayaw ko. And duh! Anong santong pinagsasabi ng babaeng 'to? Nahihibang na ba siya? "Why are you asking?" "Uhm, kasi sayang 'yong mga poging nanliligaw sa'yo, ang yayaman pa pero ni isa ay wala kang pinili sa kanila. Are you inlove with someone? You can tell me, hindi ko sasabihin sa ibang tao," Halos tumirik ang mata ko sa iritasyon sa kanya. Unang-una pa lang talaga ay ayoko na talaga sa kanya. Maharot siya at walang tigil ang kanyang bibig. Ang ingay-ingay. Hindi ko naman kailangan ang mga opinyon niya, I just want to live a peaceful life. Can she give that to me? Oh God. Sa kanya pa yata ak

"Hindi ito ang gusto ko para sa anak natin!" "Anong gusto mong gawin ko ha? Hayaan ang mga iyon na pabagsakin tayo?! Mag isip ka nga!" Heto na naman silang dalawa, nagsimula na naman. Mabuti na lang talaga nasanay na akong ganito lagi ang eksesna sa umaga. Hindi na ako naririndi, ginawa ko na lamang na alarm clock sa umaga ang boses nila. Inayos ko ang aking sarili. Naglagay ako ng kaonting kolorete sa mukha, ayos ng kaonti sa buhok. Since walang pasok ngayon, sasama ako kung saan man ako dadalhin ni Vandeon. Ayaw ko namang tumalikod sa usapan namin ano, I said yes to him yesterday so. And isa na rin sa rason ay ayaw kong marinig sina mommy at daddy. Ang ingay ingay kasi nilang dalawa. Tungkol na naman 'yon sa negosyo panigurado. Gosh! Kinuha ko ang aking maliit na bag sa kama at napagpasyahan na lumabas. Nadatnan ko sina mommy at daddy na problemado ang mga mukha. Hindi ko na lamang pinansin baka madamay pa ako. Baka hindi rin ako payagan lumabas, no way! Lumabas ako ng bahay ha

Almika's POV We ate together. Kinalimutan ang mainit na titigan kanina. Kung hindi umalis si Vandeon, baka kanina pa ako natumba sa panginginig ng katawan. I don't understand why I am feeling this way. Hindi ko naman crush si Vandeon or what but every time he's close naduduwag ako. Nawawala ang tapang ko. We're best friends nasisiguro ko iyon but damn it! Hindi ko matapos-tapos ang pagkain ko dahil sa kakaisip. And he wants to sleep with me! Sinong hindi mababaliw duon? Tatabi siya sa akin, kakaloka. I can't believe this is happening. "Are you full?" mahinang tanong niya kayat nabaling sa kanya ang tingin ko. Kakatapos niya lang kumain at ngayon ay nagpupunas na siya ng kanyang labi. Napalunok ako. Unti-unting yumuko upang hindi makita ang kanyang labing sobrang pula, tila nang-aakit. Fvck! Ano na ang nangyayari sa akin... "Almika, are you alright?""Ah, hindi naman sa ganun, Vandeon..." "Napapansin kong kanina ka pa tahimik. Did I make you uncomfortable? I'm sorry," halos pabulo