BS03: Hidden Son Of Mr. Santford

"She's fine, the baby is also fine. Do you need something, Mr. Santford?" rinig kong tanong ng butler ni Vandeon sa kanya. Nanatili lamang nakapikit ang mga mata ko, gustuhin ko mang buksan ito ay hindi ko ginawa, ayokong makita ang mukha ni Vandeon, galit na galit ako sa ginawa niya sa akin. Siya ang may pakana ng lahat, he killed my mother, my father at may balak pa siyang patayin kami ng anak niya. How dare him, pero hindi niya alam na anak niya ito at wala rin naman akong balak na sabihin sa kanya ang totoo. Walang amang mamatay tao ang anak ko. Kinuyom ko nang mariin ang kamao ko. Pilit kong pinipigilan ang pag agos ng mga luha ko. Hindi ko pwedeng ipakita sa kanya na mahina ako, na wala akong lakas na loob para lumaban. Ngunit, how can I fight back kung isang bilyonaryo ang kalaban ko? "Do I look like I need something? Just check her and the baby, don't let her escape or else I'll kill you." mariin na sagot ni Vandeon at ramdam ko ang matalim na tingin nito sa gawi ko. Bigla a

"Mom, why are we hiding?" Kunot noong tanong ni Vandish habang nakatingala rin sa pintong sinisilipan ko. Hinila ko siya at niyakap ng mahigpit. "Yes, baby, we're hiding. 'Wag kang maingay, okay?" paalala ko sa kanya at muling sumilip sa pintuan, ngunit nanlaki ang mata ko nang makitang nasa harapan ko na silang tatlo. Nakatalikod sila pero ramdam ko ang panlalamig. Tila napapaso ako kaya't agad kong kinalong ang anak ko, nag tago kami sa likuran ng pintuan. Shit! What I'm going to do now. "Mom, I'm scared," "I'm sorry baby. Please cooperate with me, okay?" Hinalikan ko ang kanyang noo kasabay nito ang pag bukas ng pintuan. Unang niluwa nito ay ang isang lalaking matangkad, naka suit ito, kasunod naman si Vandeon na ang angas parin ng porma. Seryoso ang kanyang mukha habang kausap ang lalaki sa likuran niya. Walang kaemosyon-emosyon ang mukha, may dala siyang malaking case. Argh, pinagpawisan ako. Paano na 'to, paano kung bigla na lang dumating si Riley at hanapin ako? Pero imposi

Almika's POV"You'll regret this day Santford, I swear!" nag tagis ang mga ngipin ko habang mariin kong tinitigan si Vandeon na ngayong walang emosyon ang mukha pero may ngisi naman sa labi. Hawak niya ang anak ko sa braso at nakatutok ang nguso ng baril sa ulo ng anak ko. Sobrang sama niyang tao! Hindi ko mapapatawad ang demonyong Vandeon na 'to. Pinikit ko nang mariin ang mata ko. Tapos na akong lumuha, pagod na pagod na ako, hindi na ako magtataka kung sa isang iglap babagsak na ako sa sahig."I'm asking you, any last words for your son?" tanong niyang muli. Tiningnan ko lamang siya bago ko tinapunan nang tingin ang anak ko na ngayong namumula na ang mga mata, he's about to cry now, but he didn't let himself. I'm sorry, baby, I'm really sorry. Inangat ko muli ang tingin. This time I'm desperate, gagawin ko ang lahat kahit na kapalit nito ang buhay ko. The most important thing in this world is my son, I don't care what will happen to me, I need to fight back for my son's life. I a

Nalaglag ang cellphone mula sa kamay ko at kusa nang namatay ang tawag. Nakatulala ako sa kawalan, hindi alam ang gagawin, hawak na ni Vandeon ang mga kaibigan ko ngayon, paano ko sila ililigtas kung pati sarili namin ay hindi ko maliligtas? How can I fight back? Paano ako lalaban na ako lang? Tiningnan ko ang anak ko. Hinaplos ko ang kanyang buhok. Kung sakaling magpapakita ako kay Vandeon, hindi ko pwedeng isama ang anak ko, mapapahamak siya nang dahil sa akin. Itataya ko na lamang ang sarili ko kaysa masangkot pa ang anak ko. Bumuntonghininga ako kasabay nito ang pag tunog ng cellphone ko. Agad kong pinulot ang cellphone 'saka walang lingon-lingong tiningnan ang caller. "Don't you dare try to escape again, Almika, marami akong mata kahit saan. Kung ayaw mong mamatay itong mga kaibigan mo sabihin mo sa'kin kung nasaan kayo." "Kapal din ng mukha mo 'noh? Ako lang ang harapin mo 'wag mong idamay ang anak ko!" galit na sagot ko sa kanya. "Show yourself then! Don't make me wait!" g

Continue."What the hell?" Nagulat siya nang makitang nakatayo si Vandeon. Nakatayo sa kanyang harapan ang katawan ni Vandeon, ayos at tuwid pa ito, parang hindi man lang tinablan ng suntok sa mukha at katawan. May hawak itong baril sa kaliwang kamay habang ang dugong nanggaling sa kanyang braso ay patuloy na umaagos pababa sa baril na hawak niya. Hindi kumibo si Kace, wala siyang pinakitang emosyon sa kaibigan. Natatakot siya kay Vandeon pero hindi niya lamang pinapakita, kung tutuluyan man siya ni Vandeon ngayon, lalaban parin siya ng patas. Tumikhim si Kace bago sinalubong ang tingin ni Vandeon. Hindi niya rin naman inaasahan na iisipin iyon ni Vandeon, magkaibigan lamang ang turingan nilang dalawa ni Almika sa isa't-isa, at wala siyang balak magtaksil sa dati nitong minamahal kahit na wala na ito sa tabi niya. May asawa na siya ngayon, kahit na hindi buo ay mahal niya iyon. But his first love is still in his heart."Kahit anong pilit mong habol sa kanila Vandeon, You can't stil