All Chapters of Tarinio Castillion: Under His Means: Chapter 21 - Chapter 30

TarinioI REALLY wanted to investigate and find out what happened to Amanda but I made a promise. Alam kong hindi niya malalaman na nag-imbestiga ako kung sakali pero narerespeto ko ang mga salitang binitawan ko. Hindi pa rin maalis sa isip ko ang pamamaga ng pisngi niya at putok niyang labi. Napahigpit ang hawak ko sa monobela sa isiping may nanakit sa kanya at wala ako doon para ipagtanggol siya. Whoever you are, I know we will meet and you will fucking pay for laying your dirty hand in my woman's face. I'm on the way to our new headquarters but I decided to visit my mom. Dumiretso ako sa bahay, nagpaalam ako kay Amanda na papasok na ako sa trabaho and reminded her to call me if she needs anything. Agad na binuksan ng guard ang gate nang makita ang sasakyan ko. Binati ko siya bago nagmaneho papunta sa garahe. Natigilan ako sa bukana ng Spaniard inspired na ancestral house namin. Dito ako lumaki at napakasaya ng childhood ko dito kas

AmandaNAKATAYO ako sa harap ng elevator naghihintay sa pagbukas no'n. Paakyat na ako pabalik sa condo ni Tarinio. Ilang sandali ay bumukas na iyon, walang tao kaya pinindot ko agad ang close. Pasara na ang elevator nang makita ko ang pagdaan ni Tarinio at Amari. Sinubukan kong pindutin ang open pero hindi ko na nabuksan. Hindi ako maaaring magkamali, si Tarinio 'yon. Inip akong hinintay na lumapag sa huling palapag para mapindot ko pabalik sa baba ang elevator. May kabang namuo sa dibdib ko. Kinuha ko ang cellphone ko at umaasang may text siya at nagpaalam na kasama si Amari tulad ng lagi niyang ginagawang pag-update sa'kin sa tuwing hindi kami magkasama. Pero wala ni isang text mula sa kanya. Nang lumapag sa floor niya ay pinindot ko rin pababa. I dialed his number, pero hindi niya sinagot. Walang problema sa'kin kung kasama niya si Amari dahil may tiwala ako sa kanya. Ang hindi maganda sa pakiramdam ay baka sabihin nito ang tunay kong pagkatao. Hindi pa ako handang harapin 'yon

AmandaKALAHATING ORAS akong late pero wala akong pakialam. Mas gusto ko 'yon, 'yong mapupunta sakin lahat ng tingin kapag pumasok ako. Sa isang five star hotel ang venue ng engagement nila, buong hotel ang binayaran nila. Sigurado akong napakarami nilang inimbita para ipagyabang na nakasungkit sila ng Castillion. Taas noo akong pumasok sa grand hall, akmang pipigilan ako nang bantay pero tinaasan ko ito ng kilay at kinuha ko ang invitation card sa bag ko. Ang invitation na iyon ay ipinadala ni Amari sa condo ni Tarinio. Halatang gustong-gusto niyang ipamukha sa'kin, pero nagkamali siya nang kinalaban. "I'm sorry, Ma'am," sabi ng bantay, mukhang receptionist ito dahil hindi pang-guard ang suot. Dalawa silang nakabantay at nag-a-assist sa mga bisit, ako nalang ang tao dito. Tumango ako at tuluyang pumasok. Malaki ang tarangkahan ng hall, pinagbuksan nila ako kaya lumikha iyon ng ingay at umagaw sa atensyon ng mga nasa loob. Taas noo akong humakb

AmandaI'M LAUGHING really hard while Tarinio is telling me regarding his plans. Nandito kami ngayon sa rooftop ng condo niya. He prepared something for us. Naglatag siya ng makapal na kumot sa gitnang parte nito, naglabas siya canned beers, mga paborito naming junk foods, at nagluto rin siya ng carbonara. 'Yong ipinagmamalaki niyang specialty. Hindi ko alam pero lahat ng sakit at sama ng loob na naramdaman ko noong nakaraan no'ng nalaman ko ang engagement nila ay biglang naglaho na parang bula. Kinikilig ako sa simple gestures niya ngayon. He wants to spend his time with me and he's treating me like a queen. Halatang bumabawi sa sama ng loob na binigay niya sa'kin."We're not in the corny telenovelas, hindi na uso 'yong walang paalam na makikipag-engage ang bidang lalaki sa kontrabidang babae at iiyak ng iiyak ang bidang babae. That's cliche. Hindi ko inaasahan na ganyan ang magiging plano mo," kantyaw ko sa kanya matapos kong malaman na pumayag siy

TarinioMAHIGPIT ANG hawak ko sa rifle habang nasa biyahe kami. Tahimik ako habang si Cerio ang nagmamaneho, katabi niya sa passenger's seat si Anaxy. Ako ang nasa backseat katabi ang mga gamit na dala namin. Hindi mawala sa isip ko ang hitsura ni Amanda nang bumagsak siya sa braso ko nang tamaan siya ni Saferino. Namumutla at halos mawalan ng hininga. Kapag naaalala ko mas lalong lumalalim ang galit ko kay Armando at sa anak niya.Napatingin ako sa t-shirt na suot ko na may mantsa ng dugo niya. Nawala na sa isip ko ang magbihis, ang alam ko lang kailangang magbayad ng mga taong nanakit sa kanya. I stayed by her side until the doctor declared that she's out of danger. Niyaya ko agad si Cerio at Anaxy para pumunta kay Armando. Gusto kong iparating sa kanila kung ano ang kapalit ng ginawa nila sa babaeng mahal ko. "Kumalma ka muna, Tari," payo ni Anax. Hindi ako kumibo. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana ng sasakyan niya at nakatanaw sa daan.