Ang Erstonia, Sharnwick at Venzor ay mga maliliit na bayan na mabilis na nadaanan nina Duke Raziel at Lady Vienna salamat sa karwahe na kanilang nirentahan. Buti na lang at hindi na siya sinundan at hinanap ng family knights niya para makapagpahinga siya sa pag-iisip.True to his words, Duke Raziel wasn't kidding when he said that they will arrive in Walden in a week.Kabaligtaran ng madilim at nakakatakot na mood mula sa mga nakaraang bayan, si Walden ay nasa isang maligaya na kalagayan. Habang binalot ng madilim na kalangitan ang mga tao, ang mga ilaw mula sa mana powered ay nag-alok na magpapaliwanag sa buong bayan. Umalingawngaw ang masasayang kagalakan sa abalang kalye at ang mga taong gumagala na nagtitipon sa mga food stall. Puno ito ng mga turista at masaya lang ang buong vibe."Tingnan mo ang mga ilaw, nanay! Sa wakas ay sinindihan na nila ito!” Masayang bulalas ng isang maliit na bata habang nakaturo sa Ngunit hindi ito ang highlight ng gabi. Ito ay an

Nagising si Lady Vienna na magaan ang ulo. Parang panaginip ang lahat. Napatitig siya sa blankong dingding kung saan nakatayo si Titus. Tiyak na totoo iyon dahil walang paraan na panaginip lang iyon.Titus...Isang katok sa pinto ang nagpatigil sa kanyang pag-iisip na sinundan ng malalim na boses ng duke. “Vienna, handa ka na ba? Naniniwala akong kailangan na nating umalis ngayon."Biglang nanlaki ang mga mata ni Lady Vienna, agad na tumayo at inayos ang kanyang anyo bago makilala ang duke.Nakarating sila sa kuwadra kung saan nagpapahinga ang kabayo ni Duke Raziel para sa gabi at hindi pinalampas ni Lady Vienna ang sulat na nasa kamay ng kanyang asawa. "Kanino galing ang mga iyon?" Tanong niya sa kanya.“Si Huxley ang nagpadala sa kanila. Kailangan na nating magmadaling umuwi." Iyon lang ang naisagot niya."Bakit?"Natahimik lang siya at hindi sumagot.Sumakay kay Tiberius ang kabayo at si Duke Raziel na nakaupo sa likuran niya, l

Naramdaman ni Lady Vienna ang malamig na kama sa tabi niya. Agad niyang iminulat ang kanyang mga mata at nakita niyang wala itong laman. Wala na si Duke Raziel."Roxy, nasaan si Duke?" Tanong niya sa maid niya."Pumunta siya sa guild," sagot ni Roxy.She cursed under her breath, nakaramdam ng disappointment at galit kay Raziel. Nagbahagi lang sila ng isang espesyal na sandali. Well, wala naman talagang nangyari kagabi, magkatabi lang silang natulog, na dapat normal lang sa mag-asawa...Ngunit pakiramdam nito ay hindi ito espesyal para sa duke. To think na nasugatan lang siya kagabi...Lumipas ang isang buong araw pero wala pa rin si Duke Raziel.Pinananatiling abala ni Lady Vienna ang kanyang sarili sa labas ng mga hardin, nagsasanay ng kanyang mga kasanayan sa espada kasama sina Roxy at Huxley."Ma'am, pwede po bang magpahinga muna tayo? Mamamatay ako dito!" Bulalas ni Huxley. Lumapit si Roxy para punasan ang pawis niya at binigyan siya ng tubig.Sarcastic n

The princess then chuckled, “I don’t want to tell you the reason. Pero buti na lang matalino ka, Lady Vienna. Sa totoo lang ayoko gawin...pero nanonood ang mga kasambahay," she said.Naisip ni Lady Vienna ang isang dahilan para dito at buong tapang na nagtanong, "Ito ba ang koronang prinsipe?"Tumango ang prinsesa, “Kung hindi ka mamamatay ngayon, aasahan kong pahihirapan ako mamaya, ngunit wala akong pinagsisisihan. Tumakbo ka, Lady Vienna. Malapit na siyang dumating para sa iyo."Tumingin siya sa prinsesa nang may awa, “Pero paano ka? Tutulungan kitang umalis-"Umiling ang prinsesa at ngumiti, "I'll be okay."Nagmura si Lady Vienna sa ilalim ng kanyang hininga, na gustong tulungan siya, "Padalhan mo lang ako ng sulat, Prinsesa. Isang sulat at pupunta ako dito para iligtas ka. Markahan ang aking mga salita."“Ikaw ay isang mahusay na kaibigan, Lady Vienna. Pero aayusin ko mag-isa. Ayokong umutang kahit kanino. Ngayon tumak

"Tulong." Natanggap ni Lady Vienna ang sulat pagkaraan ng ilang araw. Walang selyo o pangalan ang sulat, ngunit sigurado siyang galing ito sa prinsesa.Binilisan niya ang kanyang lakad at mabilis na inihanda ang sarili. "Roxy, pupunta ako sa palasyo." Sabi niya sa personal maid niya at umiling si Roxy."Pero sabi ni Huxley-"“Nasa panganib ang prinsesa. Kailangan ko siyang iligtas." Matigas niyang sabi at hinawakan ang kanyang espada. Tumalon siya sa bintana niya at nagpaalam sa kasambahay. Pagkatapos ay hinawakan niya ang kanyang damit at sinubukang tumakbo nang may humarang na pares ng espada sa kanyang dinaraanan.Napabuntong-hininga siya at tumingala nang makita ang dalawang matangkad na lalaki na nakaharap sa kanya. Sa maskara at marka sa kanilang mga mukha, malinaw na isa sila sa Rogue guild men.“Patawarin mo ako pero saan ka pupunta, Duchess? Sinabi ni Huxley na bantayan ka." Tanong ng lalaking may kahel na buhok."May lakad ako." Sa