Bago umuwi si Mark dumaan muna siya sa shiphouse ni Vilkas, ama ni Belle Soulvero, pero hindi naman sa mismong shiphouse ang tungo niya. Madadaanan lang niya ito papuntang seafoods restaurant. Gusto lang niya i-surpresa kahit sa simpleng bagay lang ang asawa niya kaya naisipan niyang bumili ng paborito nito. Isang set ng seafoods ang in-order niya, sapat na iyon para masilayan ang ngiti ng asawa niya pagdating niya mamaya. Alam niyang mas pipiliin nitong hintayin siya kaisa sa matulog. Katulad ng inaasahan niya kakaunti lang ang costumer roon, kaya mabilis siyang nakasingit. "Paki-balot na lang ng maigi, Jes, para mainit pa pagdating ko," ani niya sa waitress na anak rin ng may-ari."Kuya, ibo-box ko na lang po," ani naman nito. "Sige mas okay iyan," aniya na may kaakibat na tanong. Habang naghihintay tumunog ang phone niya. Napadukot siya sa kaniyang bulsa at tiningnan ito. Nakatanggap siya ng mensahe mula sa kaniyang asawa, "Anong oras ka uuwi?" Napangiti siya dahil hindi tala

"Oh nyare sa'yo? Para kang minulto diyan," aniya at natawa pa. Nagtikom ito ng bibig at napansin niya ang pagtaas-baba ng adams apple nito sa lalamunan. Umiwas rin ng ito ng tingin. Kaya bumangon siya upang mas mapalapit ang mukha niya rito at pinatong ang baba niya sa dibdib nito. "Halata naman eh, nakiusap ka kay Auntie Belle."Hindi na ito tumingin sa kaniya. Pinagmasdan lang niya ang pagkaliwa-kanan ng galaw ng eyeballs nito. "Masaya ako," dugtong na lang niya para mawala ang pagkailang nito. Tumingin ito sa kaniya, at pansin niya ang gulat nito sa mukha, hindi gulat na nababalisa kundi gulat na tila hindi nito inaasahan ang sinabi niya. "Thanks to Auntie," aniya, "kung hindi dahil sa punishment niya sa akin hindi tayo humantong sa ganito.""So hindi ka galit?" tanong nito. Napangisi siya at umiling, "Hindi, bakit naman ako magagalit? May kasalanan ako kay Auntie Belle, tsaka naintindihan ko siya." Ngayon titig na titig na ito sa kaniya. Nagpatuloy siya, "Alam ko ang pag-alis ko

"Kaya nga ako binigyan ng leave para makapagpahinga tayo, tapos lalabas," reklamo ni Ace pero kasalukuyan na silang naglalakad patungo sa sasakyan. Tumayo siya sa gilid ng kotse habang hinihintay niya itong makalapit, mas nauna kasi siya ng kunti. "Kaya nga leave para may time sa isa't isa, magawa natin ang lahat ng gusto nating gawin. Ibig sabihin, mag-date tayo, ayaw mo noon?" rason naman niya. Nag-mimic ito at sumenyas na no comment na lang. Pagbukas nito ng sasakyan, saktong tumunog ang phone niya. Agad niya itong kinuha sa bulsa niya sabay bulong-bulong ng, "Wait." Pagtingin niya, tumatawag ang mama niya. Huminga siya nang malalim na finally nagparamdam ito. Hindi niya kasi ito matawagan halos magdalawang linggo na. Sinagot niya iyon, "Hello, Ma?" Naghintay naman si Ace sa kaniya."Hello, nak. Pasensya ka na ngayon lang ako nakatawag, nasira kasi itong phone ko at pinaayos ko muna. Ang tagal naman kasi nilang ayusin kaya ngayon ko lang nakuha." Sa paliwanag nito nasagot na ri

Baon talaga ni Avery ang luha sa kaniyang pagmamaneho. Halos hindi niya alintana ang pagod na nararamdaman sa kaniyang balikat at braso, ngunit hindi sa lahat ng oras kaya niya itong indahin. Huminto siya sa rest stop, kung saan may gasoline station, may canteen, tindahan ng mga snacks or damit, pwedeng tawaging mall pero hindi niya masabi na it is. May dalawang bakante sa parking lot sa parteng nilapitan niya, ginamit niya ang isa at pumasok sa loob ng canteen. Doon iba-iba ang mabibili, may street foods, bread, hotdogs, bumili lamang siya ng shawarma para malagyan ng pagkain ang tiyan niya at orange shake. Guhit sa mukha niya ang lungkot. Kung noon sa ganitong situwasyon, uso sa kaniya ang retouch pero ngayon, wala siyang gana. Wala siyang ibang iniisip kundi ang pag-decline ni Gwy sa FR niya. Tanong ng isipan niya, 'I thought you had a good heart that you give a second chance?'Huminga siya nang malalim, inisip ang mga ginawa niya iyon. Saka lang din niya narealize na oo nga ma

Lahat nakahinga nang maluwag. Si Avery tumahimik lang sa tabi niya, pati ang lalaki panay ang suklay ng buhok nito pataas dahil sa tensiyon kanina. Si Ace naman tumingin kay Avery, tila hindi alam ang sasabihin, manenermon ba o magpapasalamat. "Is everything okay? Nothing's hurt?" tanong ng lalaking tumulong sa kanila. "You're a hero!" Nagtaas ng kamay si Ace para pakipag-apir. "Thank you so much, by the way, I'm Ace." "Whoever sees you like that, will do that, the important thing is, you're all safe," anito at tinanggap ang apir gesture ni Ace. "Well, this is Lucas," pagbanggit nito sa pangalan.. Napansin niyang nagpunas ng luha si Avery. Hindi naman kumikilos sa kinakatayuan. Siya naman, walang luhang lumalabas sa mga mata niya pero namamaga ito sa kakaiyak kanina. Huminga siya nang malalim. Si Ace naman tumingin sa kaniya. "My girlfriend, Gwyneth." Tumingin si Lucas sa kaniya at ngumiti. "Well, hi!" "Thank you for saving us," aniya. Tumawa ito at nagsalita naman si