Nagising si Akie kinabukasan na nasa loob na siya ng silid nila ni Andrew at nakahiga na siya sa kama, pero mag-isa. Wala si Andrew, hindi niya alam kung saan ito natulog pero alam niyang ito ang nagdala sa kanya sa kuwarto dahil wala namang ibang lalaki sa penthouse na ito kundi ang binata lang, hindi rin naman puwedeng si Remia ang magdala sa kanya sa kuwarto dahil hindi siya nito kayang buhatin. Malungkot niyang pinagmasdan ang paligid. Kung dati ay napupuno ito ng halinghing at ungol nila sa ganitong oras, ngayo'y nakakabinging katahimikan na lamang ang maririnig niya. "Hanggang kailan mo ba ako hindi kikibuin, Andrew?" tanong niya sa kawalan.Ilang minuto pa siyang napatulala sa kawalan, wala pa sana siyang balak na umalis sa kama pero nakaramdam siya ng pangangasim ng sikmura kaya naman napilitan siyang magbanyo upang ilabas ang dapat na ilabas.Makalipas ang ilang minuto'y nagpasya si Akie na bumaba upang hanapin si Andrew, pero hindi niya ito nakita, sa halip si Aleng Remia

Nakatayo si Akie sa harap ng pintuan ng condo unit ni Eliseo. Nanginginig ang palad na muli siyang kumatok sa isa pang pagkakataon. Habang hinihintay niyang bumukas ang pinto ay naalala na naman niya ang iskandalong ginawa niya kanina sa opisina ni Andrew. Napailing si Akie, pilit na pinapaalala sa isipang hindi niya sinasadyang saktan si Amanda, hindi niya sinasadya ang lahat. Mangiyak-ngiyak siya at puno ng pagsisisi sa kanyang nagawa. Hindi niya alam na buntis ito, kanina lang niya nalaman nang susugurin niya sana si Andrew habang binubuhat nito si Amanda, pero natigilan siya nang makita ang pulang likido na kumakalat sa binti ng dalaga at narinig din niya ang sinabi ng lalaki nang humingi ito ng tulong. Dahil sa labis na pagsisisi dahil sa kanyang ginawa ay nagpasya siyang lisanin ang penthouse habang natutulog ang kasambahay. At ang unang taong naisipan niyang puntahan ay si Eliseo, umaasa siyang nandito pa ang lalaki at hindi pa umuwi ng Pilipinas.Laking pasasalamat ni Akie nan

Kung minsan ang buhay ay talagang hindi maintindihan. Minsa'y nasa itaas, minsan nama'y nasa ibaba. Ika nga nila'y para itong gulong na umiikot-ikot na hindi malaman kung kailan hihinto. Ito ba'y titigil sa nakatakdang oras? O, magpapatuloy lang sa pag-ikot na parang mundo na walang katapusan. Life is short. Matatapos ito sa ayaw at sa gusto mo. Titigil ka sa paghinga kapag tapos na ang oras mo sa mundo at wala kang ibang magagawa kundi tanggapin na hanggang doon na lang talaga, ang buhay mo.Isang itim na kabaong na napapalibutan ng maraming bulaklak ang nakapaligid rito, na siyang center of attention ng lahat ng taong naroon sa loob ng mansiyon ng pamilyang Greyson. Lahat ay maririnig na humihikbi habang nakaupo sa mga nakahilerang upuan at nakatanaw sa kabaong ng nasawi na walang iba kundi si… Andrew Sebastian.Si Andrew na natapos ang buhay dahil sa pagbabaril at pagkasunog ng kotse nito. "Oh. . . God. I-I c-can't b-believe what just h-happened. . ." Elizabeth cried on Daniel's s

MATAGAL pang nakatitig si Enton sa dalang tray bago nito sinagot ang tanong ni Akie. Makikita rin sa mukha nito na wala itong ni anong tinatago sa dalaga at nagsasabi ito ng katotohananan. Napabuntonghininga muna ito bago nagsalita."Hindi ba obvious na kumain ako kaya may dala akong tray?" kunot ang noo na sagot nito sa dalaga na napatitig pa sa hawak na tray."Dito sa garahe? Dito ka kumain?" giit naman Akie na halatang hindi makapaniwala sa naging sagot ni Enton."Bakit masama ba kung dito ako kakain?" Balik-tanong ni Enton na napakamot pa sa batok nito.Nangunot ang noo ni Akie habang pinagkatitigan ng mabuti ang itsura ni Enton. Mukhang hindi naman ito nagsisinungaling pero ewan ba niya pero parang hindi siya kumbinsido sa sagot ng lalaki. Sa lawak naman kasi ng bahay bakit naman nito naisipang kumain sa garahe? Ano, nagtatago lang?Ayaw niya rin mag-isip ng ganoong bagay pero hindi niya maintindihan ang sarili kung bakit kailangan niya pang isipin ang mga ginagawa ni Enton. Sigu

Sa loob ng isang library ng mansion ay doon nagkasundong mag-usap sina Elizabeth at Enton. Enton is now sitting on a chair while Elizabeth is pouring wine into a glass. Ang mga mata ni Enton ay matiim na nakatingin sa ginang habang may ngiti naman sa kaniyang labi. Natutuwa lang siya sa ginang, sa pagiging mabuting tao nito. Kitang-kita rin sa itsura nito ang pagod at kakulangan sa tulog. Ramdam niya rin ang lungkot na nararamdaman nito dahil sa pagkamatay ni Andrew. Napabuntonghininga si Enton, napawi rin ang ngiti sa labi nito.Hindi bale, dadaan lang naman ang lungkot at hindi naman ito magtatagal. Ito ang nasabi ng isipan niya.Matapos naman masalinan ng wine ang isang glass ay agad itong iniabot sa kaniya ni Elizabeth."Thank you," aniya.Tumango naman ito kapagkuwa'y ininom ang wine bago ito muling nagsalita. "So, anong mayroon sa inyo ni Akie?" Si Enton na akmang iinumin ang wine ay natigilan at napabaling kay Elizabeth na nakakunot ang noo. "What do you mean?" saad niya.Bumu