INOPERAHAN sa puso si Ama.Kasalanan ko iyon. Kung hindi sana ako nagdala ng problema, hindi sana siya ma-i-stress. Hindi sana siya aatakihin sa puso.“Kumusta si Ama? Successful ba ang naging operation sa kaniya?” pagpukaw ni Elle sa aking atensiyon kaya isa-isa akong napatingin sa mga kaibigan kong dumalaw sa akin.Sa sobrang dami ng mga bagay na tumatakbo sa isip ko ay hindi ko namalayan na napatulala na pala ako kulungan ng tandang na nasa aming harapan.“Masien, gagaling ang tatay mo. Magsasabong pa kaya iyon,” singit naman ni Cyllene pagkatapos ay tinapik-tapik pa ang aking balikat.Bumuntonghininga naman ako.Napakaraming nangyari sa akin sa loob ng isang buwan. Iniwan ako ni Yevhen, inatake sa puso si Ama, at ayaw na akong tigilan ni Mark tungkol sa pinaplano niyang kasal daw namin.Putragis! Wala na akong oras mag-move on kay Yevhen.“Masien, may problema ba bukod kay Amang Damian?” pag-uusisa ni Zemira habang karga-karga ang sanggol niyang anak na si Hera. “W-wala. Ayos la

“KUMUSTA ka na?” bungad niyang tanong sa akin kaya malakas akong napabuntonghininga.Putragis! Sa paraan ng kaniyang pag-uusisa ay parang hindi niya ako ginawang kabit at binaboy noon.May anmesia ba siya?“Parang nakita na kita noon, pogi. 'Di ba, mare? Saan ba kita nakita?” sunod-sunod na kwestiyon ng mga tsismosang nasa akong tabi. Kitang-kita ko rin sa mga mukha nilang lahat na iniisip talaga nila kung sino si Yevhen.Napamura tuloy ako sa aking isip.Mayamaya lamang ay maaalala na nila ang balita noon tungkol sa akin at kay Yevhen.“Ah, mga kumare, dito muna pala kayo. Hinahanap ko nga pala si Elle,” nagmamadali kong paalam sa samahan bago ko mabilis na ibinalik sa lalagyan ang kinuha kong plato at kutsara't tinidor kanina.Kaagad din akong naglakad papaalis sa eksena at tuluyang ipinagsawalang-bahala kung sino ang aking nakita.Tang ina. Gusto kong magwala, pero ayaw kong sirain ang birthday party ng inaanak ko.B-bakit ba siya nandito? Nanadya ba siya?!“Maria, pwede ba kitang

HINDI na ako muling nagpakita pa kila Ama matapos kong sumbatan si Yevhen.Kahit nga ipinatawag pa ako sa aking kwarto ay hindi talaga ako nagpatinag dahil sumariwa sa akin ang lahat.Bigla kong naalala ang nakaraan. 'Yong masasayang araw na magkasama kami. Tang ina. Nami-miss ko iyon, pero gumigimbal din sa akin 'yong mga alaala kung kailan ko nalamang hindi totoo ang pinagsamahan namin.“Ate, wala ka ba talagang pakialam sa challenge ni Ama kina Kuya Yevhen at Kuya Dax?” tanong ni Dwayne habang kumakatok sa pabas ng nakasaradong pinto ng aking kwarto.Nagising tuloy ang aking diwa at saka ako napabuntonghininga. Tanghaling-tapat na, ngunit wala pa rin akong gana na lumabas ng aking silid.Putragis!Ayaw ko siyang makita. Ayaw ko silang makita!“Okay ka lang ba?” tanong muli ni Dwayne. “Ate, hindi ko alam kung ano'ng totoong nangyari sa inyo ni Kuya Yevhen, pero mas gusto ko siya kaysa kay Kuya Dax at kay. . . Kuya Klein,” pahina nang pahina niyang dugtong ngunit narinig ko pa rin

KANINANG-KANINA pa ako nakauwi galing bahay-ampunan, ngunit hanggang ngayon ay gulong-gulo pa rin ako sa aking damdamin.Umiling-iling na lang ako.“Hindi ako magpapauto,” pangako ko sa aking sarili. Sigurado kasi akong isa na naman 'yong kasinungalingan para bilugin ang aking ulo.Imposible, dahil paano 'yong mga ibinalita noon sa TV na totoong kasal na sila? “Tang ina mo, Yevhen. Ano ba talagang motibo mo sa akin?” Bumuntonghininga ako nang malakas pagkatapos ay mabilis kong kinuha ang aking cellphone sa drawer na nasa tabi lang ng aking kama.Nag-browse ako sa internet at hinanap ang mga lumabas article patungkol kina Yevhen at Clementine noon.Ngunit napangisi na lamang ako at napamura nang mabasa ko ang isang interview sa kaibigan ni Clementine na nagsasabing totoo ang kasal nila at isa raw ito sa nakasaksi niyon.“Sabi na nga ba, nagsisinungaling ka lang.” Pinalis ko agad ang mga luhang nahulog sa aking mga pisngi bago ako nahiga sa aking kama. Itinigil ko na rin ang pag-ce-cel

“O-OKAY ka lang ba?” kaagad kong tanong kay Yevhen matapos kaming iwanan ni Ama at ni ninong sa salas.Tang ina.Napakabilis ng mga pangyayari.Matapos niyang pumayag sa sapilitang kasal ay ipinasundo na agad ni Ama kay Dwayne ang ninong kong judge para papirmahin na siya sa marriage certificate.Wala naman akong nagawa dahil parang nabiktima rin ako ni Ama noong d*****g siya kanina na nahihirapan na naninikip na ang kaniyang dibdib.Napapirma rin tuloy ako nang wala sa oras.“How about you? How do you feel?” he finally talked as he looked at me. Napaiwas tuloy ako ng tingin at saka ko inayos ang aking pagkakaupo.Hindi ko maintindihan.Bukod sa mabilis na pagtibok ng aking puso, ano pa ba'ng dapat kong maramdaman?“We’re already married, Maria.” Umisod siya papunta sa aking tabi bago niya marahang hinawakan ang aking kamay.“I’m sorry. It's my fault. Hindi kasi kita natiis noong umiyak ka kagabi,” mahinahon niyang paliwanag bago ko naramdaman ang marahan niyang pagpisil sa aking palad