“THANK you, love,” paglalambing niya matapos niyang itaas ang zipper ng kaniyang pang-ibabang damit.Nakatulala lang naman ako sa aking kanang kamay na ginamit ko kanina at hindi ko kayang salubungin ang kaniyang tingin dahil hiyang-hiya ako sa nangyari.Tang ina.Hinawakan ko ang kaniyang banana.Itinaas at ibinaba ko iyon hanggang hanggang sa maramdaman ko na lamang na may pumuslit na madulas at mainit na likido sa aking kamay.Lihim akong nagmaktol habang pinagagalitan ko ang aking sarili.Ano ba kasing pumasok sa isip ko at tinulungan ko siya?!“Let me help you clean your hand,” suhestiyon niya kasunod ng paghahanap niya ng tissue sa loob ng drawer ng kaniyang sasakyan.Hindi naman ako kumibo, sa halip ay nasa aking palad pa rin ang aking atensiyon. Para kasing ramdam na ramdam ko pa rin ang matigas at naghuhumindik niyang pagkalalaki.“Your hand,” utos niya na hindi ko sinunod kaya naman siya na mismo ang kumuha ng aking kamay upang linisin at punasan ng tissue.“H-hindi ibig sab

“BE quick, so we can go home fast and. . . quickie, hmm.” Mabilis akong pinamulahan ng mukha nang marinig ko na naman ang katagang naging dahilan ng pagkapahiya ko noong nakaraan.Putragis!Tuwang-tuwa siyang ipaalala at tuksuhin ako.At ako namang si timang, hiyang-hiya sa kaberdehan ng aking utak.Kasalanan talaga 'to ng kaibigan kong si Cyllene, e! Siya ang may pakana kung bakit naging green-minded kaming magkakaibigan.“Walk quickly,” sambit niya pa habang naglalakad kami sa daan pabalik sa bahay.Kumakabog tuloy nang matindi ang aking puso. Tila sumisibol din ang kilig sa aking dibdib kahit na iniinis niya lang naman ako. Ano ba 'to?! Wala namang espesyal sa ginawa niya pero nag-hi-hysterical na ako!Bumuntonghininga ako nang malakad at hindi ko na lamang siya pinansin.Simula nang mapilay ako hanggang sa ngayong kaya ko nang maglakad mag-isa ay hindi niya na ako hiniwalayan pa. Palagi rin siyang nakabuntot kahit saan man ako pumunta. Pati nga sa aking pagdumi ay gusto niya pa r

NAGKAAYOS kaming dalawa ni Yevhen. Simula rin noong gabi na iyon ay sa kwarto ko na siya pinatulog. Tuwang-tuwa tuloy ang putragis at kamuntikan ko na ring maisuko ang aking kimchi. Kung hindi lang siya tumigil ay ibibigay ko talaga. Putragis! “Yevhen, mag-iisang buwan na kayong kasal ng anak ko. Wala ka bang plano na iuwi siya sa inyo?” Bumalik ako sa katinuan matapos kong marinig ang biglaang panenermon ni Ama. Nasa hapag-kainan nga pala kaming lahat at sabay-sabay kaming nag-aagahan. “Wala ka ba talagang respeto, ha? Hindi mo man lamang ipakikilala si Masien sa mga magulang mo?” pagpapatuloy pa ng aking tatay kaya napabaling na ako ng tingin kay Yevhen sa aking tabi bago ko hinigop ang itinimpla niyang gatas para sa akin. “My family loves her, Ama. Naisip ko na ring iuwi si Maria sa amin. Hindi pa lang po namin napag-uusapan,” mahinahon at nakangiti namang sagot ng aking asawa pagkatapos ay marahan niya ring pinagsiklop ang aming mga palad. At dahil nasa ibabaw ng mesa ang