Huminto eto sa harapan ko at tumitig sakin. “Bakit nandito ka pa?” maiksing sagot nito “Saan ba ako dapat, huh? Asawa mo ako” hindi ko maiwasang pumiyok sa kalamigan ng pakikitungo nya sakin ngayon, hindi kababakasan ng kahit anong emosyon ang bawat titig nito sakin. “Not for long” paanas na sagot nito “Anong ibig mong sabihin?” Ngumisi eto ng mapakla. “Itigil na natin eto Ellie, wag na nating pahirapan ang mga sarili natin, Alam naman na dun din hahantong ang kasal na eto!” “Ganun na lang ba sayo ang lahat ha? Nathan mahal kita, minahal mo din naman ako di ba? Kahit hindi mo sabihin nararamdaman ko na minahal mo rin ako!”

Mula noon iniwasan ko ang mga bagay na nagpapalungkot sa akin na tila naman naitindihan nila. Lalo na si Lola Azon na hindi maitago ang pagkagiliw sa kanya. Hindi na eto nagtanong tungkol sa ama ng pinagbubuntis ko na labis kong ipinagpasalamat dahil hindi pa ako handang magkwento ng nangyari sa akin. Hindi ko maiwasang pagmasdan si Lola Azon, napakatanda nito pero mababakas pa rin ang liksi ng katawan maliban na lang sa hirap na etong maglakad. Ipinagpasalamat ko ang biglang pagdating nito sa buhay ko sa panahong kailangan ko ng masisilungan at bisig na mayayakap kapag may mag sandaling nakakaramdam ako ng lungkot. Napunan nito ang kulang sa buhay ko - Kalinga ng isang Ina.   ***** LUMIPAS ang anim na linggo na pananatili ko sa puder ni Lola Azon, napakabuti nito sa akin. Wala etong kasama sa buhay tanging kasamabahay lang.

{Ellie POV} NAGING masugid na manliligaw nya si Steve kahit alam nito na may anak sya, hindi lingid dito ang nakaraan nya, nagulat sya isang araw ng madatnan nya eto sa kanilang bahay kaya pala hindi nya nakita sa restaurant. “Hi Ellie” bati sa kanya ni Steve. “H-Hi” bati nya dito ng makabawi sa pagkagulat. “Mommy!” Excited na sigaw ng kanyang anak, agad nyang kinarga ang anak at pinupog ng halik “Hmmm amoy pawis na ikaw, how’s your day, love?” tanong nya sa anak. “Good” bibong sagot ng bata. “Ah Jelay, pakipasok muna si Marcus sa kwarto nya, mukhang basang basa na ng pawis pakipunasan na rin” Si Jelay ay nirecommend ni Myrna para mag-alaga ng kanyang anak, malayong kamag-anak eto ng kaibigan kaya palagay ang loob nya na mababantayan ng husto si Marcus. “Okay po, Ate” sagot nito bago tumingin kay Steve. Mabilis din etong tumalikod dala ang kanyang anak. Pagkaalis ng dalawa mabilis nyang hinarap si Steve. “Paano mo nalaman ang bahay ko?” “I have my ways, Ellie, By the way aa

{NATHAN POV} FLASHBACK (continuation) SANDALING napanatag ang loob ko ng malaman ko na nasa pangangalaga ng aking abwela ang asawa ko. "Nathan iho, Wag kang mag-alala kami na ang bahala sa kanya, sa ngayon masama ang loob nya sayo at sa mga nangyari pero darating ang araw, mauunawaan nya rin ang lahat" patuloy nitong sabi sa kausap. Nagtiis ako na malayo sa aking asawa at tinatanaw na lang mula sa malayo. Galit na galit ako sa sarili ng muntik ng syang makunan. Dali-dali akong pumunta sa ospital kung saan sya naka confine, Araw-araw akong nakikibalita sa kalagayan nya lalo na ng halos dalawang araw etong hindi pa rin gumigising. " Baby, gumising ka na, I'm really sorry pero kailangan mong maging matatag, darating ang araw maipapaliwanag ko sayo ang lahat". Gumagawa ako ng paraan para maialis sya sa bansa, nagpasalamat ako ng nakumbisi sya na pansamantalang lisanin ang Pilipinas. Halos buwan buwan akong nagba byahe sa lugar kung saan sya naroon para masigurong nasusubaybayan ko a

“HINDI eto ang daan pauwi samin!” baling ko dito ng mapansing iba ang aming dinadaanan. Pero hindi ako nito pinansin. “Nathan!” “I know Wife, malayo pa ang sa inyo, dun muna tayo dadaan sa bahay ko dahil baka matuyuan ka ng damit” “Okay lang ako, kaya ko ang sarili ko” “Wag kang matigas ang ulo” ma-awtoridad nitong sabi. Mabilis naman akong natahimik kahit nagre-rebelde ang loob ko eh hindi na lang ako kumibo dahil sa totoo lang kanina pa talaga ako kinakaligkig. “Pagkatapos ng 5 taon susulpot sya sa harapan ko para utsan ako ng dapat kong gawin! ahhhh naiinis ako!” kausap nya sa sarili nya. Mabilis kaming nakarating sa bahay nila, tama nga eto malapit lang ang bahay nila. Isang magandang bahay ang hinintuan namin, nakapa elegante ng design nito. Nag-aalangan akong napatingin kay Nathan. “Halika na, kung ayaw mo buhatin kita dyan” at akmang lalapitan ulit sya nito kaya mabilis syang kumilos. Mabilis nyang inalis ang kanyang seatbelt at bumaba ng sasakyan. Sumunod na lang sya s