Semua Bab BILLIONAIRE'S JUDGE VERDICT ( CARSON ELITE SERIES 3): Bab 221 - Bab 230

CONNOR CAYDEN..."Ahhhhhhhhhhhh!" malakas na sigaw ng asawa ng marahas n'yang ipasok sa lagusan nito ang kan'yang naghuhumindig at galit na galit na sandata.Alam n'ya na nangako s'ya dito na magiging gentle lang s'ya ngunit hindi n'ya mapigilan ang kan'yang sarili at naisip n'ya na mas mainam ng gulpihin n'ya ang pagpasok dito para isang sakit na lang ang mararanasan ng asawa.Hindi ordinaryong size at haba ang sa kan'ya at alam n'ya na masasaktan n'ya si JM ngunit inaalala n'ya rin na kung paunti-unti at dahan-dahan ang gagawin n'yang pagpasok dito ay mas magsa-suffer ito at mas lalo pang masaktan.Nakita n'ya ang pangingilid ng luha nito sa gilid ng mata at nakaramdam s'ya ng galit sa kan'yang sarili dahil pinaiyak n'ya ang asawa."I'm sorry, wife. I'm sorry! I know, I did it harshly pero mas mainam na ang ganito kaysa unti-untiin ko. You will suffer more kapag ganon," puno ng lambing na sabi n'ya rito at pinaliguan ng halik ang buong mukha ni JM.Hindi muna s'ya gumalaw at hinaya

CONNOR CAYDEN...Hindi s'ya mapakali at panay ang pabalik-balik ng lakad sa private room n'ya sa loob ng opisina. Nawalan ng malay ang asawa at kanina pa ito hindi nagigising. Pagkatapos nilang marating ang rurok ng tagumpay kanina ay nawalan agad ito ng malay at ng tumayo s'ya para sana daluhan ang asawa ay nakita n'ya ang maraming dugo sa bedsheet ng kama.Hindi n'ya alam ang kan'yang gagawin kaya agad n'yang tinawagan ang asawa ni Adrian para papuntahin dito. Hindi naman nagtagal at dumating ang asawa ng kan'yang pinsan at sinuri ang kan'yang asawa.Wala naman daw problema maliban na lamang sa laceration nito na s'yang dahilan ng pagdurugo at nilagyan na nito ng gamot para madaling maghilom ang sugat.Ang habilin ni Nalie na kapag nagising ito ay agad n'yang iuwi at kung may lagnat ay dadalhin n'ya agad sa hospital. Kaya naman panay ang haplos n'ya sa leeg at noo ng asawa para malaman kung nilalagnat ito. Tinurokan na ito kanina ni Nalie ng gamot ngunit just in case na hindi tuma

CONNOR CAYDEN...Nagbuga s'ya ng hangin at tumayo. Tinawag na s'ya ng kasambahay ni JM na kakain na. Pagtingin n'ya sa orasan ay limang minuto na lang bago mag alas sais. Napailing na lamang s'ya dahil may pagka strikto pagdating sa oras ang asawa. Kapag sinabi nitong alas sais, kailangan na alas sais ay nasa harapan ka na nito.Inayos n'ya ang sarili at nagpasyang lumabas ng silid na ibinigay sa kan'ya kanina ng assistant nito. Naglakad s'ya sa hallway patungo sa elevator.Yes! May sariling elevator ang bahay ng asawa. Namulat s'ya sa marangyang buhay at ang ganitong karangyaan ay hindi na bago sa kan'ya ngunit hindi n'ya pa rin maiiwasan ang mamangha at malula sa kan'yang mga nakikita.Pumasok s'ya sa loob ng elevator at pinindot ang level one kung saan ay naroon ang dining area. Hindi naman nagtagal at tumunog ang elevator tanda na nasa unang palapag na s'ya ng bahay. Bumukas ang pinto at bumungad sa kan'ya ang dalawang kasambahay na naghihintay sa labas. Nang makita s'ya ng mga

CONNOR CAYDEN...Nang umpisa ay medyo nahihirapan s'ya dahil hindi nga s'ya sanay sa ganitong trabaho o mas tamang sabihin na hindi n'ya talaga naranasan na maghirap sa buhay.Ngunit ng magtagal ay unti-unti na din s'yang natuto kung paano ang tamang pagkuha ng mga ubas at habang tumatagal ay nag eenjoy na s'ya sa kan'yang ginagawa. Mataas na ang sikat ng araw at hindi n'ya alam kung anong oras na ngayon.Wala s'yang suot na relo at wala din s'yang kain simula pa kanina. Nawili s'ya sa kan'yang ginagawa at hindi n'ya namalayan na sobrang dami na pala ng kan'yang na harvest.Basang-basa na din ang kan'yang damit ng pawis ngunit hindi n'ya alintana iyon. Itinali n'ya ang kan'yang buhok paitaas dahil panay ang tabing nito sa kan'yang mukha. "Papa ninong, stop na po sa work. Hindi pa ikaw kumakain," nagulat s'ya ng marinig ang boses ni Amelia. Nang lingunin n'ya ito ay nakita n'ya ang bata na nakatayo sa di kalayuan at namumula ang mukha lalo na ang ilong nito."Hey princess, anong ginag

CONNOR CAYDEN..."Let's go Amelia, mainit na dito at kailangan na nating umuwi dahil walang kasama si Ameil," aya ni JM sa pamangkin."Si daddy po, mommy ko?""He will stay here! May trabaho pa s'ya kaya mauna na tayo," nakangiting sagot ni JM sa bata ngunit mababanaag ang bawat diin nito sa mga kataga na lumalabas sa bibig at isa lang ang ibig sabihin no'n. Ayaw nitong kasama s'ya sa pag-uwi ng mga ito."H-Hindi po s'ya pwedeng sumama sa atin mommy ko?" giit pa ni Amelia at kita sa mukha nito na gustong-gusto na s'yang pauwiin."No! He needs to finish his work!" may pinalidad sa boses na sagot nito. Biglang lumungkot ang mukha ng bata ngunit wala din itong magawa kundi ang sumunod sa tiyahin."Bye, daddy! Huwag ka po masyadong magpagod," paalam at habilin ni Amelia sa kan'ya bago sumunod sa mommy nito. Sinundan n'ya ng tingin ang dalawa at ng mawala sa kan'yang paningin ay nagpakawala s'ya ng hangin at inalis ang sama ng loob sa kan'yang dibdib.Masakit pala na tratuhin ng ganito kal