Semua Bab BILLIONAIRE'S JUDGE VERDICT ( CARSON ELITE SERIES 3): Bab 431 - Bab 440

SIMON BRIGGS... "Damn! Sa tinagal-tagal na pag-upo ng mayor na to sa pwesto wala talagang may nakasilip sa mga kabulokan na pinagagawa nito?" si Charles na s'yang nasa harapan ng computer. "What do you have there?" tanong ni Henry sa pinsan. Pareho silang nakaupo na dalawa sa visitor's chair sa harapan ng mesa kung saan ay nagtatrabaho si Charles. Nag-iimbestiga sila ngayon at naghahalungkat ng mga baho ng naturang mayor para magamit nila sa anak nito. Pati na ang mga kasama nito na pumaslang sa pamilya ni Tanya ay iniisa-isa nila. Ang kanilang bihag ay nakakulong na ngayon sa kulongan. Sa tulong ng mga ebedensya na nakalap ni Charles laban dito ay patong-patong na kaso ang isinampa sa kapitan. Unti-unti n'ya ng nabibigyan ng hustisya ang nangyari sa pamilya ni Tanya. Makakamit na din ng dalaga sa wakas ang nararapat na hustisya para dito at sa pamilya na walang awa na pinatay. "Drug smuggling, human trafficking, illegal car dealer at marami pang iba. Lahat ng proyekto nito sa b

SIMON BRIGGS... "Bitawan n'yo ako! Hindi n'yo ba ako kilala?" pagmumumiglas ng lalaki na s'yang hawak-hawak ni Charles at nakaposas sa likod ang parehong kamay. Hindi biro ang naganap na putokan sa naturang powerplant bago nila nahuli ang kanilang hinanap na tao. At maliban sa mga patong-patong na ebedensya na nakuha nila ay marami pang kaso ang naghihintay sa lalaki at ngayon pa lang ay sigurado na s'ya na mabubulok ito sa kulongan habangbuhay. At hindi n'ya rin hahayaan na makakaiwas ito sa batas at sa kaukolan na parusa. Nangako s'ya kay Tanya na makakamit nito ang hustisya para sa pamilya at ibibigay n'ya iyon sa dalaga. "Who says na hindi ka namin kilala? C'mon idiot! Bago ka pa namin nahuli ay kilalang-kilala ka na namin mula ulo hanggang paa kaya sinasabi ko sayo na wala ka ng kawala sa batas ngayon," singhal ni Charles dito. "Nagpapatawa ka ba? Anong batas ang pinagsasabi mo? Kami ang batas at walang pwedeng kumanti sa amin," nakangising sagot nito kay Charles ngunit agad

TANYA CAMILLE... She was an orphan! No parents, no siblings, no family. Wala s'yang ideya kung ano ang mangyayari sa buhay n'ya pagkatapos ng mga masasakit na nangyari sa kan'yang buhay. Pinatay ang kan'yang mga magulang at kapatid sa harapan n'ya mismo at pinagsamantalahan s'ya ng mga lalaki na pumasok sa bahay nila. Sa isang malayong probinsya sila nakatira at malayo sa mga kapitbahay. Pagsasaka, pagtatanim ng gulay at pag-aalaga ng mga hayop ang ikinabubuhay nilang pamilya at masaya sila kahit sa simpling buhay na mayroon sila. Hindi man sila sagana sa materyal na bagay ngunit kuntento sila at masaya sa buhay. Tahimik silang naninirahan sa lugar na kinalakhan n'ya ngunit nagulo ang kan'yang buhay ng bigla na lamang may mga lalaki na lumusob sa kanilang bahay at pinagbabaril ang kan'yang mga magulang. She was terrified and scared at the same time. Idagdag pa ang mga lalaki na nagpakasasa sa paghawak sa kan'yang katawan. That was the most horrible and disgusting thing that happen

TANYA CAMILLE... Pinagbihis s'ya ni Simon dahil may pupuntahan daw sila. Hindi naman ito nagsasabi kung saan sila pupunta at puro ngiti lang ang sagot ng binata sa kan'ya. At dahil wala namang balak na sagutin ni Simon ang kan'yang tanong ay mas pinili n'ya na lang ang matulog sa byahe. At ginising lamang s'ya nito ng makarating na sila sa lugar. Noong una ay nagtataka pa s'ya kung nasaan sila ngunit ng makita n'ya ang paligid ng lugar na kinaroroonan nila ay ganon na lang ang kan'yang pagkamangha. Naramdaman n'ya ang pagpulupot ng mga braso ni Simon sa kan'yang bewang ngunit ang kan'yang atensyon ay nasa ganda ng paligid. "Ang ganda!" hindi napigilan na puri n'ya habang inilibot ang tingin sa buong lugar. "Do you like it?" malambing na tanong ni Simon sa kan'ya habang inilagay ang baba nito sa kan'yang balikat. "Ang ganda, sobra! Oo! Nagustohan ko dito, Simon. Dito ba tayo mamamasyal?" exited na tanong n'ya rito. "Nope! Dito tayo mag stay buong gabi, how was that?" sagot ng bi

TANYA CAMILLE... Kanina pa s'ya iwas ng iwas ng tingin kay Simon na walang damit at tanging short lang ang suot habang nag-iihaw ng pagkain nila. Nasa harapan sila ng bahay nito kung saan ay kitang-kita ang buong syudad sa baba. May mesa na gawa sa semento sa labas at mga upoan at sa tabi nito ay mayroong ihawan kung saan ay nakatayo ang lalaki habang seryoso ang mukha na nagpapaypay sa iniihaw nito. Lihim n'yang nakagat ang kan'yang labi at hindi mapigilan ang mapalunok ng laway ng paulit-ulit. Parang may kung anong pakiramdam sa kan'yang loob ang binuhay ni Simon. "Staring is rude baby!" napapiksi s'ya ng marinig ang boses nito. At nagsalubong ang kan'yang kilay ng makita na hindi naman ito nakatingin sa kan'ya ngunit alam nito na kanina pa hindi maalis sa katawan ng lalaki ang kan'yang mga mata. "H-Hindi ah!" nauutal na pagkaila n'ya. Mahina itong natawa at napailing ngunit ang atensyon ay nasa mga iniihaw pa rin. "Sabi mo eh!" pakikisakay nito ngunit hindi naman kumbinsido a