All Chapters of Love Me for Who I Am: Chapter 21 - Chapter 30

“Daniella! Danielle!”, mula sa itaas ay pagtawag ni Kiana. Agad niyang itinulak si Wolverine palayo sa kanya at naoutbalance ito paupo sa sofa kung kayat nagpeace sign na lamang siya dito.“Danz!”, tawag ulit ni Kiana na nooy pababa na sa may hagdanan.“Ang ingay ah, parang nasa sariling bahay lang?”, sita niya dito na ng makarating ito sa puno ng hagdanan.“Ai oo nga! Sorry... kasi tumawag si Thea; gusto ka niyang kausapin.”, saad nito kasabay ng paghina ng boses.“Si Thea? Really?”, bigla siyang naexcite pagkadinig sa isa nilang kaibigan.“Yup! Eto na at tumatawag na, ikaw na ang sumagot.”, turan ni Kiana sabay abot sa cp nito. Mabuti pala at hindi naconfiscate ang cellphone Kiana.“Hi Thea, I miss you!”, bati niya agad sa kaibigan na nasa kabilang linya. Tila nakunot si Thea dahil hindi siya agad nakilala.“Daniella! Ikaw ba yan? OMG, what happen to you?”, hindi makapaniwalang bulalas ni Thea at natawa siya.“In fainess, ang ganda ganda mo! In love kana ba?”, turan pa nito at napah

“Wait lang!”, turan ni Danielle ng tangkain na naman ng binata na halikan siya.“Hindi ibig sabihin na MU tayo ay pwede na nating gawin ang lahat.”, patuloy niya at napataas ang kilay ng binata.“Can we take it slowly?”, pahayag niya at napangiti ang binata sa pagkaamused. Ngayon lang siya nakaencounter ng babaing magsasabi sa kanya na magslow down samantalang may mga ibang babae na kulang na lang ay ariin pati ang kanyang kaluluwa.“How slow?!”, nakatawang pahayag niya habang nakatitig dito. She looks so sweet and innocent at hindi siya magsasawang pagmasdan ito“Like, keeping hands off! Hindi naman tayo nagmamadali di ba?”, pahayag ng dalaga at hindi siya makapaniwala sa tinuran nito.“Seriously?”, turan niya habang hindi mawari kung matatawa siya dito.“Uhmm! Ako naman ay okey na kapag nakikita ko ang isang cute sa malayo; kaya lumayo layo ka ng konti. Go! mga one meters away, ganon!”, ang dalaga at hindi niya napigilan ang saring huwag matawa. Ano ba ang sa tingin ni Danielle sa k

“Kilala ko ang anak ko, hindi siya basta basta nananakit ng iba kung hindi siya nakanti!”, turan ni Victoria Sandoval pagkatapos ay lumapit sa dalaga. Halos hindi niya makilala ang anak, nag-atubili siyang lapitan ito kanina sapagkat hindi siya sure kung ang anak nga niya ito. From her boyish daughter ay nagtransform ito into a fine and beautiful woman. Medyo sumablay lang sa damit nito na hindi angkop sa okasyon pero overall ay standout pa rin ang kagandahan.“My darling daughter, you did not mention that you came here?”, saad nito habang hindi maipaliwanag ang kasiyahang nakatingin sa dalaga. Kung ito ay tuwangtuwa pagkakita sa anak, si Daniella naman ay gusto niyang magdisappear dahil sa paglalantad ng kanyang ina.“She’s your daughter?”, hindi makapaniwalang saad ng kanyang mga amiga lalo na ang mommy ni Wolverine.“Yes! She’s my Daniella, my only daughter!”, proud na proud na pahayag ni Victoria Sandoval at natahimik ang mga ito habang nagkakatinginan sa isa’t isa.“Pasensiya na

Ang makapasok sa SMC ay isang Magandang regalo para kay Daniella, bukod sa gusto niyang mging bahagi sa negosyo ng ama ay passion niya ang pagbuo ng sasakyan at mga makina. Ang SMC ay isa sa pinakamalaking car manufacturing sa bansa. High-tech ang mga ginagamit na machines at hindi rin ito pahuhuli sa mga sikat na car manufacturing sa ibang bansa. Libo din ang nagtatarabaho dito na kung saan nakaasign sa ibat ibang station at building. Sa isang buwang pamamasukan niya sa kompanya ay maituturing niya isa sa pinakamasaya, walang araw na hindi niya ineenjoy ang ginagawa kahit pa nasa pinaka mababang posisyon ang kinalalagyan niya. Sa shuttle bus na rin siya sumasakay simula noong sitahin ng hiring committee ang dala niyang sasakyan. Ngunit sa araw na ito ay pumasok siya gamit ang pinakasimpleng sasakyan na nakaparada sa kanilang garahe late siyang nagising at siguradong super duper late siya sa trabaho kung magcocommute pa siya. Pagdating niya sa parking lot ng SMC ay 5 minutes bago ang

“Sandoval, ipinapatawag ka sa conference room!”, turan ng kanilang team leader habang palapit ito sa kanyang working station. Pasimple pa siyang luminga sa paligid upang tiyakin kung siya ang sinasabi nito. Marami din kasing magkakaapilyido sa kanilang team.“Ikaw!”, saad nito ng tuluyang makalapit sa kanya.“May nagawa po akong mali, sir?”, di niya napigilang pahayag dito. Bigla kasing pumasok sa isip niya na kapag may mga ganyang patawag tawag ay may nagawang kasalanan.“Wala namang sinabi, pero urgent daw.”, tugon ng team leader kung kayat mas lalo siyang napaisip.“Sige sir, papunta na po!”, magalang niyang pahayag pagktapos ay inihinto ang ginagawa. Tinanggal ang gloves at hard hat at inayos ang sarili bago umalis at nagtungo sa main building. Nakahiwalay kasi ang working station buildings sa Admin building na siyang nagiging front ng SMC. Hindi mo aakalaing may mga iba pang buildings sa likod kung bago ka lamang dito.Pagdating niya sa labas ng conference room ay agad bumukas iy