Lahat ng Kabanata ng อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Kabanata 2281 - Kabanata 2290

เซียวหลันยวนอยู่ห่างจากต้นไม้ต้นนั้นสิบกว่าเมตรอยู่ แต่พอเขาฟาดไปแบบนี้ คนรอบๆ ก็สัมผัสได้ถึงแรงลมรุนแรงกวาดออกมาต้นไม้ใหญ่ต้นนั้นถูกลมฝ่ามือกระแทก ล้มโค่นไปทันทีนี่มันกำลังภายในที่แกร่งระดับไหนเนี่ย?!ทั่วทั้งลานเงียบเป็นเป่าสาก มีคนกระทั่งอุดปากตัวเองไว้อย่างอดไม่อยู่ กลัวว่าถ้าตนเองร้องตกใจออกมา มันคงขายหน้าเกินไปกระทั่งถังอู๋เจวี้ยนเอง ก็ยังไม่คิดว่ากำลังภายในของอ๋องเจวี้ยนจะแข็งแกร่งถึงระดับนี้!เดิมทีเขาแค่อยากให้อ๋องเจวี้ยนฟาดโต๊ะตรงหน้าจนหัก หรือไม่ก็บีบกาทองแพงจนบี้แบนใครจะรู้ว่าอ๋องเจวี้ยนจะเล่นใหญ่แบบนี้ต้นไม้ใหญ๋นั่นก็ดูมีอายุอยู่พอสมควร เป็นต้นที่หนาเขื่องเอาการเลย แล้วยังอยู่ห่างขนาดนี้อีกถ้าถูกเขาฟาดฝ่ามือเขา ไม่ร่างระเบิดเป็นผงไปเลยหรือ?แล้วก็ข่มขวัญได้จริงๆ!ถังอู๋เจวี้ยนแอบถอนใจโล่ง พยายามควบคุมตนเองให้สงบอืม เขาต้องแสดงออกให้นิ่งเข้าไว้"อย่ามายั่วโมโหข้า แล้วก็ ระวังเรื่องการปฏิบัติต่อพระชายาข้าด้วย"หลักๆ แล้วเซียวหลันยวนอยากจะพูดประโยคหลังนี่ล่ะ เมื่อครู่ชายหนุ่มที่ระบำถวายพวกนั้น มีคนคิดจะป้อนสุราฟู่จาวหนิงด้วยอย่าคิดว่าเขาจะไม่เกิดความคิดฆ

งานเลี้ยงร้อยไม้ผลดำเนินการต่อภายใต้การจัดการของถังอู๋เจวี้ยนยิ่งไปกว่านั้น การถวายผลไม้ถัดจากนี้ ก็คึกคักมากกว่าเดิมเสียอีกมีคนมากมายเพื่อจะเบนความประทับใจต่อเขาชิงถงของอ๋องเจวี้ยนกับฟู่จาวหนิง ก็มอบไมตรีให้อย่างกระตือรือร้นเต็มที่ มอบความเป็นกันเองโดยไม่กล้าทำอะไรเกินเลย ท่าทีน้ำเสียงกับสายตาที่มองพวกเขาแจ่มชัดสดใส ไม่มีความคิดหรือเจตนาอื่นอยู่เลยพวกเขามอบอาหารและสุราจากผลไม้นานานชนิดที่ตนเองทำออกมาและยังมีคนส่งสุราบำรุงที่ทำจากผลไม้มาให้กับผู้อาวุโสจี้อีกด้วย"ผู้อาวุโสจี้ สุราผลไม้นี้ของครอบครัวเรา ใส่วัตถุดิบยาลงไปหลายชนิด น่าจะถือว่าเป็นยาได้กระมัง? ดื่มแล้วช่วยขจัดลมเย็น ลดอาการปวดหัว ท่านลองชิมดู ถ้าหากพันธมิตรโอสถอยากรับซื้อ พวกเราจัดหาให้ได้ปีละสิบไห""ฮ่าๆๆ ได้ เช่นนั้นข้าลองชิมหน่อย"ผู้อาวุโสจี้วันนี้ดื่มอย่างเบิกบานเลยทีเดียวพวกเขาไม่มีความไม่ชอบใจหรือต่อต้านกับคนที่เข้ามาแสดงความตั้งใจอย่างเปิดเผยเช่นนี้พูดเป้าหมายออกมาตรงๆ แบบนี้ ได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่พัวพัน เช่นนี้ถึงจะเป็นการกระทำที่ตรงไปตรงมา"อ๋องเจวี้ยน พระชายา ลูกกวาดผลไม้นี้ ลูกสาวข้าเป็นคนทำ นางใส่

เซียวหลันยวนอันที่จริงก็รู้ว่าเรื่องนี้ห้ามนางไม่ได้ฟู่จาวหนิงเป็นหมอคนหนึ่งนี่นะนางเคยบอกไว้ ถ้าหากที่ไหนขาดแคลนหมอ จำเป็นต้องให้นางตรวจรักษาการกุศล นางก็จะไปตรวจรักษาการกุศลแบบนั้น ไม่เก็บเงินค่ารักษา แล้วนางอาจต้องควักเงินจ่ายค่ายาเองด้วยซ้ำเขารู้สึกว่าฟู่จาวหนิงเป็นหมอที่มีคุณธรรมสูงส่งมาก อย่างเรื่องที่เมืองเจ้อครั้งนั้น นางเป็นพระชายาของเขา เดิมทีสามารถสร้างกลุ่มให้หมอคนอื่นไปแทนได้ นางแค่เป็นหัวแล้วรับชื่อเสียงมาก็พอ ตนเองไม่จำเป็นต้องไปเหนื่อยไปเสี่ยงขนาดนั้นแต่นางก็ไม่ทำ นางรักษาประชาชนเหล่านั้นอย่างสุดแรงสุดกำลังมาตลอดตอนนี้ก็ไม่มีปฏิเสธการตรวจรักษาเพียงเพราะเขาชิงถงเป็นของตระกูลถังยิ่งไปกว่านั้น นางต้องมีเจตนาคิดเผื่อเขาด้วยแน่นอนถ้านางได้รับความชอบและการยอมรับส่วนใหญ่บนเขาชิงถง ตอนที่ต้องรวมเขาชิงถงเข้ากับตงฉิง ก็จะมีเสียงค้านน้อยลงมากคนบนเขาชิงถงนี้อาจจะใช้ชีวิตอยู่กับเขาชิงถงมานานเกินไป พอชีวิตค่อนข้างสงบ แม้จะต้องเสียสละความสะดวกสบายไปบ้าง แต่หากจะให้พวกเขาทุกคนเข้าร่วม แล้วเผชิญหน้ากับความวุ่นวายที่อาจเกิดขึ้น พวกเขาก็ไม่แน่ว่าจะเต็มใจถ้าหากคนที่จะตา

ถ้าท่านเปลี่ยนใจไป ข้าก็จะสะบัดท่านทิ้งไปเลยเซียวหลันยวนพอได้ยินคำนี้ของฟู่จาวหนิง ก็อดขบฟันไม่ได้เขาจนปัญญากับนางจริง ๆพราะว่าการคุกคามนี้ ถือว่ามีแรงคุกคามกับเขาอย่างมาก"ข้าไม่ถามแล้ว"เขาไม่อยากฉวยโอกาสตอนที่นางเมาจริงๆแต่ว่า เขาไม่อยากฟัง แต่ฟู่จาวหนิงกลับจำคำถามที่เขาถามเมื่อครู่ได้ตลอดเขาถามว่านางรู้สึกยังไงกับถังอู๋เจวี้ยน ถ้านางจะตอบ ก็ต้องปูพื้นบางส่วนออกมาก่อน ไม่เช่นนั้นนางจะไว้ใจถังอู๋เจวี้ยนได้ยังไง? จะสนิทสนมกับเขาอย่างไม่มีเหตุผลได้ยังไง?เขาจะไม่คิดมากได้หรือ?ฟู่จาวหนิงแม้จะเมาหน่อยๆ แต่นางก็รู้ว่าเซียวหลันยวนตอนนี้ที่ถามคำถามนี้ออกมา ก็อธิบายได้ว่าในจิตใต้สำนึกยังรู้สึกติดใจเรื่องของถังอู๋เจวี้ยนอยู่นางจะเลี่ยงคำถามนี้ไปไม่ได้"ก่อนหน้านี้ท่านรู้สึกสงสัยว่าวิชาแพทย์ของข้าเรียนมาจากที่ไหนใช่ไหม?" ฟู่จาวหนิงถาม"อื๋อ?"เซียวหลันยวนคิดไม่ถึงว่านางจะวกมาที่เรื่องวิชาแพทย์ หรือว่าอาจารย์ของนางจะเป็นอาของถังอู๋เจวี้ยนจริงๆ?"อันที่จริง แต่ก่อนเกิดเรื่องอัศจรรย์ขึ้นกับข้า ตัวคนอยู่ที่แคว้นเจา แต่เหมือนกับวิญญาณถูกสูบไปยังอีกดินแดนหนึ่ง ที่นั่นข้าเองก็มีช่ว

วันต่อมา ตอนที่ฟู่จาวหนิงตื่น ด้านนอกก็ฟ้าสว่างโร่แล้วนางตื่นสาย นอนจนเลยเวลาข้าวเช้าไปเรียบร้อยหลังจากลุกขึ้นนั่ง นางยังรู้สึกมึนๆ งงๆ อยู่ ยังดูไม่รู้ตัวว่าตัวเองอยู่ที่ไหนหลังจากตื่นขึ้นมา นางก็คิดถึงเรื่องเมื่อคืนนางดื่มจนเมาแล้วหรือ?นี่นางดื่มจนเมารึ!นางยังจำได้ว่าเซียวหลันยวนแบกนางกลับมา แต่จำได้แค่ครึ่งหน้า จำครึ่งหลังไม่ค่อยได้นางยังจำได้ ว่าพระจันทร์สวยมาก ค่ำคืนในเขาชิงถงเงียบสงบ แผ่นหลังของเซียวหลันยวนกว้างมาก เดินได้มั่นคง ทำให้นางรู้สึกปลอดภัยมากและมีโอกาสแบบนี้น้อยมากจริงๆ กับการที่ถูกเขาแบกไว้บนหลังค่อยๆ เดินใต้แสงจันทร์ฺ ทั้งสองคนคุยกันอย่างเป็นธรรมชาติคุย?ฟู่จาวหนิงจู่ๆ ก็สะดุ้งสุดตัวนางนึกออกแล้ว!ตอนนี้เอง ประตูก็เปิดออก เสี่ยวเยว่ยกน้ำร้อนเข้ามา"คุณหนู ท่านตื่นแล้ว?"ฟู่จาวหนิงยังคิดว่าเป็นเซียวหลันยวน ตอนนี้พอเห็นเสี่ยวเยว่ นางก็ถอนใจโล่งลงมา เพราะนึกขึ้นได้ว่าเมื่อคืนนี้นางคุยกับเซียวหลันยวนไปไม่น้อยเลย แต่นางยังนึกไม่ออกทั้งหมดว่านางพูดไปมากแค่ไหนต้องให้นางค่อยๆ คิด ให้นางคิดก่อนว่าพูดอะไรไปบ้างนางต้องพูดเรื่องยุคปัจจุบันแน่"ตื่นแล