All Chapters of อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Chapter 2541 - Chapter 2550

"เกียรติอะไร พวกเราไม่ต้องการ!"คนแบกเกี้ยวสองคนตะโกนขึ้นมา แบกเกี้ยวพุ่งเข้าใส่"ซางจื่อมานี่"ซืออวี๋ชิงจวินบินแฉลบเข้ามา ประจันหน้ากับคนแบกเกี้ยวสองคนนี้ ซางจื่อก็หมุนตัวกลับไปขวางคนแบกเกี้ยวอีกสองคนที่เหลือพอเป็นแบบนี้ นายบ่าวทั้งสองคนก็สลับคู่ต่อสู้กันแล้วยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้ องครักษ์ที่ซืออวี๋ชิงจวินพามาด้วยก่อนหน้าก็ตามมาถึงแล้ว เข้าร่วมการต่อสู้ทันทีคนแบกเกี้ยวทั้งสี่วรยุทธ์ดีมากจริงๆ หลักๆ คืออึดทน แข็งแกร่ง พละกำลังมหาศาล ถูกพวกเขากระแทกเข้ามา ก็รู้สึกเหมือนร่างชาดิกไปครึ่งหนึ่งแล้วซางจื่อกัดฟัน"นี่มันใหญ่โตราวกับหมีเลย！"พวกเขาหลายคนสู้กับคนสองคน ก็ยังทำได้แค่พัวพันพวกเขาไม่ให้ขึ้นไปช่วยสองคนที่เหลือได้แบบฝืนๆ เท่านั้นซืออวี๋ชิงจวินทะยานตัวลอยขึ้น ขาข้างหนึ่งเตะโดนหัวของคนแบกเกี้ยวตรงหน้าคนนั้น สมองของเขามึนงงไปชั่วขณะ จนเกี้ยวเอนไปด้านหนึ่งแต่ในเกี้ยวก็มีคนออกแรงอย่างชัดเจน กดด้านข้างเอาไว้ จึงฝืนให้ตัวเกี้ยวตั้งตรงกลับมาซืออวี๋ชิงจวินพอเห็น ก็เอ่ยขึ้นว่า "คิดไม่ถึงว่าเจ้าลัทธิจะสง่าถึงเพียงนี้ จนป่านนี้ก็ยังไม่ยอมออกจากเกี้ยวให้เห็นหน้าเลย"มีคนที่เข้า

ตอนที่เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างออกจากเกี้ยว ซืออวี๋ชิงจวินอันที่จริงก็เห็นแล้วแต่ตอนที่เข้าจะเข้าไปขวาง คนชุดเขียวพวกนั้นก็เข้ามาพัวพันเขา อาวุธลับยาพิษ ทั้งหมดพุ่งเป้ามาทางตัวเขาชั่วขณะหนึ่ง ซืออวี๋ชิงจวินปลีกตัวออกมาไม่ได้เลยพอเห็นเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างบินแฉลบออกไป ในใจซืออวี๋ชิงจวินก็ขุ่นเคืองขึ้นไม่น้อยนี่ถ้าปล่อยให้อีกฝ่ายเข้าเมืองหลีไป ยิ่งไปกว่านั้นแม้แต่หน้าของอีกฝ่ายเขาก็ยังไม่เห็น นี่จะเป็นการสู้ที่เสียเปล่าทันทีตอนนี้เขาเองก็เห็นแล้วว่าซางจื่อกับพวกองครักษ์ล้วนบาดเจ็บ และรู้ว่าตอนนี้คนน้อยสู้คนมากไม่ไหว จึงใช้ฝ่ามือฟาดคนชุดเขียวออกไปหลายคน แล้วจึงยืนขวางตรงหน้าซางจื่อและคนอื่นๆ"ถอย" ซืออวี๋ชิงจวินออกคำสั่ง"นายท่าน ไม่ไล่ตามแล้วหรือ?"ซางจื่อร้อนรนขึ้นมาตอนนี้ถ้ายังให้เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างหนีเข้าเมืองหลี ถึงเวลาถ้าคนของอ๋องเจวี้ยนเข้ามา ก็คงจะช้าเกินไปแล้วจะให้เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างเข้าเมืองหลีไม่ได้!"ถอยก่อน"ซืออวี๋ชิงจวินกลับรู้ ว่าลำพังพวกเขาเหล่านี้ ขวางเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างไว้ไม่ได้จริงๆอีกฝ่ายจัดคนชุดเขียวไว้หลายสิบคนคอยขวางอยู่นอกเมือง ก็เพื่อป้องกัน

ฝ่ามือนี้ก็ทำเอาเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างรู้สึกเหมือนอวัยวะภายในถูกซัดปะทะ เลือดลมเขาปั่นป่วน คอหอยฝาดคาวหวานแต่ว่า เขาก็สะกดเลือดที่ทะลักขึ้นมาลงไป หมุนตัวพุ่งไปทางเมืองหลีอย่างไม่ลังเลอีกแค่นิดเดียวเท่านั้น ก็สามารถทำให้คนคุ้มกันหอเมืองเมืองหลีเห็นเขาได้แล้วขอแค่ทหารในเมืองออกมารับเขา ขวางเซียวหลันยวนไว้ก็เพียงพอแต่มันก็ขาดอีกแต่นิดเดียวเท่านั้น！ต้องโทษเจ้าอารามโยวชิงก่อนหน้านี้!ถ้าไม่ใช่เขาขวางเอาไว้ ตอนนี้เขาคงเข้าไปในเมืองหลีแล้วแต่ว่า เขายังมีโอกาสอยู่!เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างรู้สึกว่าเซียวหลันยวนที่อยู่ด้านหลังกำลังไล่เข้ามาอย่างเร่งด่วน เขากระตุ้นวิชาตัวเบาจนถึงขีดสุดไม่สนใจที่จะต่อสู้เลยทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาคิดจะเอาชีวิตเซียวหลันยวนเสียขนาดนั้น ตอนนี้พอมาเจอเข้า ปะทะเข้าด้วยกัน แต่เขากลับยังคิดจะหนีอีก?ตอนนี้ กระทั่งตัวเซียวหลันยวนเองก็ยังไม่เข้าใจ ว่าเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างคิดอะไรอยู่กันแน่แต่เขาเองก็รู้ ว่าจะให้เขาเข้าไปในเมืองหลีไม่ได้"หยุดเดี๋ยวนี้นะ!"เซียวหลันยวนตะโกนออกไป ลูกกลอนสีดำเม็ดหนึ่งก็ขว้างไปทางแผ่นหลังของเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างนั่นเป็นระเบิดเ

"นั่นมันอะไรน่ะ?"พวกของจงเจี้ยนรู้สึกแปลกประหลาดมาก ยังไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไรแต่พวกเขาล้วนตระหนักได้ถึงความอันตรายแล้วของสิ่งนี้ถูกผลักออกมาโดยเฉพาะ ต้องไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ถ้าหากไม่มีบทบาทอะไรมากนัก พวกเขาคงไม่ผลักมันออกมาในเวลาแบบนี้"ไม่รู้สิ ไม่เคยเห็นมาก่อนเลย" พวกของสือลิ่วเองก็รู้สึกแปลกประหลาดด้วยกระทั่งเซียวหลันยวนก็ยังรู้สึกว่า ตอนที่เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างมองเห็นสิ่งนี้ ก็ดูจะผ่อนคลายลงมาอย่างเห็นได้ชัดจนกระทั่ง ตอนที่สายตาของคนทั้งสองสัมผัสกัน เขาก็เห็นในสายตาเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างมีความภาคภูมิใจขึ้นมาหน่อยๆ แม้จะซ่อนไว้ลึกมาก แต่ก็ยังถูกเขาจับได้เซียวหลันยวนเองก็รู้สึกว่า พลังคุกคามของเจ้าสิ่งนี้น่าจะยิ่งใหญ่มหาศาลมาก ดังนั้นเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างจึงดูมั่นอกมั่นใจในอะไรบางอย่างกระบี่ของเขากวาดไปทางเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างด้วยมุมแปลกๆเจ้าลัทธิเทพทำลายล้างกำลังเสียสมาธิเล็กน้อยเนื่องจากเจ้าสิ่งนั้น การปะทะกันของยอดฝีมือ การเสียสมาธิเพียงเล็กน้อยก็สามารถถูกอีกฝ่ายจับช่องโหว่ได้ทันทีดังนั้นกระบวนท่านี้ เจ้าลัทธิเทพทำลายล้างจึงหลบไม่พ้นคมกระบี่นั่นฟันเข้าไปที่หน้

ตอนที่เซียวหลันยวนสั่งการเมื่อสิบกว่าวินาทีก่อน มีคนหลายสิบคนพุ่งตรงไปทางปืนใหญ่นั่นกะทันหันพวกเขาลงมืออย่างรวดเร็วพร้อมกัน หันรถกระบอกปืนใหญ่นั่นไปยังทิศทางหนึ่งและในพริบตานั้น กระบอกปืนใหญ่ก็ยิงสิ่งของสีดำเม็ดหนึ่งออกมายิงลงไปบนที่ราบรกร้างผืนหนึ่งด้านหน้าเสียง "ตูม" ดังสนั่นพวกของเซียวหลันยวนใครก็ไม่เคยได้ยินเสียงดังแบบนี้มาก่อน นี่มันเทียบได้กับเสียงสายฟ้าฟาดที่หาฟังได้ยากในอดีตเลยทีเดียวเสียงดังขนาดนี้ ราวกับสั่นสะเทือนคนทั้งเมืองได้เลยทีเดียวและพื้นที่รกร้างที่ถูกยิงนั้น เศษหญ้า เศษดิน กระทั่งเศษหิน ก็ถูกระเบิดออกจนปลิวกระจายไปทั่วพอเสียงหยุดลง พื้นที่รกร้างผืนนั้นก็ปรากฏหลุมขนาดใหญ่ขึ้นมา รัศมีการระเบิดที่กระจายออกไปนั้นกว้างมากพวกเซียวหลันยวนที่เห็นฉากนี้ล้วนตกตะลึงไปแล้วเพราะพวกเขามีปฏิกิริยาขึ้นมา พวกเขาประเมินระดับความร้ายกาจของอาวุธชนิดนี้ต่ำไปเมื่อครู่แม้จะกระโดดหลบแล้ว แต่ที่พวกเขาคำนวณ ก็เป็นแค่ขอบเขตการหลบอาวุธลับปกติต่อให้เป็นเครื่องยิงหินในสนามรบ หรือจะเป็นเครื่องยิงฝนเข็มที่เคยได้ยินมาในอดีต ถ้าระเบิดรัศมีการสังหารเล็กน้อย พวกเขาเมื่อครู่ก็สาม