บททั้งหมดของ ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย: บทที่ 1471 - บทที่ 1479

เนื่องจากได้ตัดสินใจแล้วไป๋หลี่เหยียนหงจะไม่ลังเลอีกต่อไป"อาจารย์ ร่างเสน่ห์ต์ของฉันถูกกระตุ้นแล้ว" เธอกล่าวกับกงรู่ซื่อเมื่อได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของกงรู่ซื่อก็กลายเป็นเย็นชาอย่างไรก็ตาม เธอยังคงเงียบอยู่เพียงแค่ความโกรธในใจก็เริ่มรวมตัวกัน บางทีมันอาจจะปะทุขึ้นในสักวันหนึ่งไป๋หลี่เหยียนหงเห็นว่าอาจารย์ไม่ได้พูดอะไรก็พูดต่อ "อาจารย์ ฉันยังสับสนอยู่ว่าร่างเสน่ห์ของฉันถูกกระตุ้นได้อย่างไร ฉันยังคิดไม่ออก""หมายความว่าไง?"กงรู่ซื่อพูดสี่คำจากปากของเธอ"ฉันกำลังทำภารกิจเป็นผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาลอยู่ดีๆ ฉันก็ถูกดึงเข้าไปในโลกมายา จากนั้น....."ไป๋หลี่เหยียนหงก็เริ่มพูดถึงสถานการณ์ที่เธอเผชิญโดยพื้นฐานแล้ว มันเป็นฉากเดียวกันกับผสานทางจิตวิญญาณครั้งแรกระหว่างหลินตงกับเธอเพียงแค่ลบหลินตงออกจากเรื่องราวโดยสิ้นเชิงเธอแทนที่เขาด้วยคนแปลกหน้า คนที่เธออ้างว่าไม่เคยพบในโลกแห่งความเป็นจริงหลังจากที่ไป๋หลี่เหยียนหงพูดจบกงรู่ซื่อก็จบอยู่ในความคิดตามคำบอกเล่าของเสี่ยวหง เธอน่าจะเข้าสู่โลกจิตวิญญาณมายาโลกจิตวิญญาณมายาสามารถกระตุ้นร่างเสน่ห์ได้หรือไม่? กงรู่ซื่อไม่แน่ใจเพ

"ก๊อกๆ!!"มู่หรงฉิงเกอเดินขึ้นไปที่ห้องของอาจารย์ไป๋หลี่เหยียนหง และเคาะประตูไม่นาน เสียงของไป๋หลี่เหยียนหงก็ดังออกมาจากข้างใน"เข้ามา"มู่หรงฉิงเกอผลักประตูเปิดออกและเข้าไปในห้องสีแดง นอกจากอาจารย์ไป๋หลี่เหยียนหงแล้ว ยังมีผู้หญิงสูงอายุอีกคนด้วยหญิงชราคนนี้เธอไม่เคยเห็นมาก่อนคนๆ นี้เป็นใคร?มาตั้งแต่เมื่อไหร่?น่าจะเป็นเธอที่อยากพบฉันละมั้ง!จ้องมองอาจารย์ของเธออย่างเคารพต่อหน้าผู้หญิงสูงอายุคนนี้มู่หรงฉิงเกอก็เกิดความคิดขึ้นในใจทันทีสถานะของผู้หญิงคนนี้ต้องน่ากลัวมากแน่ๆและตั้งแต่วินาทีที่เธอเข้ามา มู่หรงฉิงเกอก็สังเกตเห็นว่าอีกคนจ้องมองเธอตลอดเวลาสายตานั้นดูเหมือนจะมองทะลุผ่านเธอไปได้เผชิญหน้ากับสายตาที่รุกล้ำและสอดส่องเช่นนี้มู่หรงฉิงเกอก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยเช่นกันมีแต่ผู้ชายเท่านั้นที่เคยมองเธอด้วยสายตาแบบนี้แต่คราวนี้กลับเป็นหญิงชรามู่หรงฉิงเกอสงบใจลงและเดินไปหาไป๋หลี่เหยียนหงและกงรู่ซื่อ โดยโค้งคำนับพวกเธอตามลำดับจากนั้นก็กล่าวอย่างเคารพ "ฉิงเกอคารวะอาจารย์และผู้อาวุโส"ตลอดกระบวนการทั้งหมด สายตาของกงรู่ซื่อยังคงจับจ้องไปที่มู่หรงฉิงเกอสี

"เสี่ยวหง แม้ว่าสถานการณ์ที่เธอต้องเผชิญในอนาคตอาจจะไม่เหมาะนัก แต่รากฐานของเธอก็แข็งแกร่งมากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา หากเธอพยามยามอย่างหนัก ก็อาจไม่มีโอกาสเลย นิกายแก้วเจ็ดแสงก็จะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อช่วยเหลือเธอเช่นกัน จงเชื่อมั่นในตัวเอง"กงรู่ซื่อเป็นแรงบันดาลใจให้กับไป๋หลี่เหยียนหง"ขอบคุณท่านอาจารย์ แม้ว่าข้อได้เปรียบทางร่างกายของฉันจะไม่มีอีกต่อไปแล้ว ฉันจะเพิ่มความพยายามเป็นสองเท่าและพยายามอย่างเต็มที่เพื่อชดเชยช่องว่างนั้น ฉันจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง" ไป๋หลี่เหยียนหงกล่าวด้วยความซาบซึ้ง"เมื่อเป็นเช่นนั้น ต่อไป เธอก็มีหน้าที่ตั้งใจฝึกฝนให้เต็มที่เถอะ! อย่ากังวลเกี่ยวกับเรื่องของฉิงเกอ เพราะยังไม่ได้เป็นศิษย์อย่างเป็นทางการ การสอนจะเสียเวลาของเธอไปมากและส่งผลต่อการพัฒนาในอนาคตของเธอ ทำไมไม่ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเราล่ะ? ให้พวกเราทั้งสี่สั่งสอนเธอดี ด้วยประสบการณ์ในการสอนเธอก่อนหน้านี้ ฉันเชื่อว่าอีกไม่นาน ฉิงเกอจะเหนือกว่าเธอและกลายเป็นเสาหลักของนิกายแก้วเจ็ดแสง" กงรู่ซื่อพูดช้าๆสิ่งที่เธอพูดก่อนหน้านี้ล้วนเป็นการบอกล่วงหน้าสำหรับเรื่องนี้หากเป็นไป๋หลี่เหยียนหงที่สอนมู่หรงฉิ

กงรู่ซื่อจากไปพร้อมกับมู่หรงฉิงเกอตั้งแต่เธอมาถึงที่นี่จนกระทั่งเธอจากไป ไม่มีใครบนเต่ายักษ์สังเกตเห็นเลย ยกเว้นไป๋หลี่เหยียนหงและมู่หรงฉิงเกอหากหลินตงปลดปล่อยพลังจิตวิญญาณ เขาจะสามารถสัมผัสถึงการมีอยู่ของกงรู่ซื่อได้อย่างแน่นอนแต่ตอนนี้พวกเขาได้มาถึงอาณาจักรดวงดาวแล้ว ไป๋หลี่เหยียนหงพลังจิตวิญญาณเป็นสิ่งที่สามารถฝึกฝนได้ในระดับราชันย์อมตะเท่านั้น และยังจำเป็นต่อการก้าวข้ามเป็นปรมาจารย์ที่มีพลังเหนืออาณาจักรนิรันดรอีกด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของหลินตงยังอยู่ในระยะเริ่มต้นของระดับเซียนเดินดิน และเขาจะต้องไม่เปิดเผยพลังจิตวิญญาณต่อหน้าใครหากต้องการเป็นคนเงียบๆ ก็ต้องเป็นคนเงียบๆอาณาจักรดวงดาวว่างเปล่าก็ไม่ดีไปกว่าที่อื่นอารยธรรมระดับที่ห้าเช่นอสูรกาแล็กซีเคยได้ยินแต่แนวคิดของพลังจิตวิญญาณเท่านั้น และไม่เคยเห็นมันด้วยซ้ำดังนั้นหลินตงจึงสามารถใช้มันได้อย่างอิสระโดยไม่ต้องกังวลแต่อาณาจักรดวงดาวนั้นแตกต่างออกไปที่นี่มีคนที่แข็งแกร่งมากมายนับไม่ถ้วนเมื่อหลินตงเปิดเผยพลังจิตวิญญาณมันจะดึงดูดความสนใจอย่างแน่นอน และแล้วใครบางคนจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อคิดหาวิธีใ

“เยี่ยมไปเลย! หลินตง นายต้องวางตัวให้ต่ำไว้ เมื่ออยู่ในอาณาจักรดวงดาวในอนาคต อาณาจักรดวงดาวนั้น มันไม่เหมือนกาแล็กซีทางช้างเผือกของนาย นายอาจแข็งแกร่งที่สุดในที่นั่น ซึ่งทุกอย่างขึ้นอยู่กับคำพูดนาย นายอาจจะชินกับการมีอำนาจ ชินกับการสั่งใครต่อใคร แต่ที่นี่ มีคนแข็งแกร่งกว่านายมาก และโลกนี้มันก็ซับซ้อนกว่าที่คิดมาก แม้แต่สิ่งที่ฉันรู้ก็เป็นเพียงส่วนเล็กๆ ของภูเขาน้ำแข็งเท่านั้น หากนายต้องการยืนอยู่ในอาณาจักรดวงดาว นายต้องพยายามอย่างหนัก เพื่อมุ่งมั่นที่จะเข้าสู่ระดับปรมาจารย์ที่มีพลังเหนืออาณาจักรนิรันดรและไปถึงอาณาจักรเซียนโดยเร็วที่สุด” ไป๋หลี่เหยียนหงพูดอย่างจริงจังเธอกังวลว่าหลินตงจะปฏิบัติกับอาณาจักรดวงดาวเหมือนกาแล็กซีทางช้างเผือกของเขาเองหากเป็นเช่นนั้น เขาอาจจะอยู่ได้ไม่นานนี่คือผลลัพธ์ที่ไป๋หลี่เหยียนหงไม่ต้องการเห็นกุญแจสำคัญคือการกลับไปยังนิกายแก้วเจ็ดแสง เธอก็มีธุระของตัวเองและไม่สามารถติดตามหลินตงไปปกป้องเขาได้เสมอไปแม้ว่าหลินตงจะไม่ใช่คนโง่และควรจะบอกความแตกต่างได้แต่ก็ยังดีกว่าที่จะบอกเขาล่วงหน้าเมื่อได้รับแรงบันดาลใจจากคำพูดที่จริงใจของไป๋หลี่เหยียนหงหลินต