Semua Bab Stained Love : Bab 21 - Bab 30

Nakatulala ako at habang patuloy sa pag-agos ang luha sa aking mga mata. Ang sakit. Nakaupo si Pepper sa may sofa. Hinihilot ang kaniyang ulo. Si Raiden naman ay kumuha ng bottled water upang painumin ako. Uminom ako ng kaunti. Suminghot ako hanggang sa hindi ko na kayang pigilan ang paghagulgol. Nag-panic naman siyang tumabi sa akin. Niyakap niya ako. Tinatanong ko ang aking sarili kung ano ba ang nagawa kong mali sa kaniya, para masira kami. Pinaglaban namin ang isa't isa sa pamilya niya, pero ang tukso pala ang hindi niya kayang labanan. I stayed kahit na unti-unti na akong na-drain. Kahit sobrang stressful ng aking pregnancy dahil sa mga nangyari. Pero kahit ano'ng gawin kong pag-iingat, darating pa din pala kami sa ganitong punto. "Wala akong maalala, honey. Hindi ako nagsisinungaling. Ang naaalala ko lang umuwi ako kasi lasing na lasing ako. Other than that, wala na. Maniwala ka sa akin, honey. Nang magising ako, nagulat na lang ako na katabi ko na siya. Sabi niya may nang

Nagpaplano na silang pabinyagan ang baby, next month. Tapos na nila itong ipa-register. Bago pumasok sa work, dumadaan si Raiden sa nursery room upang kargahin ang bata. Pagdating naman niya galing sa trabaho, hahalik muna siya sa akin, magpapalit ng damit bago niya ito pupuntahan. Hindi pala totoong ayos lang sa akin ang lahat. There's still a pang of pain in my heart that even my husband know. He keeps assuring me that there's nothing going on between him and JZ. I believe him. Hindi lang maiiwasan na may mga negative thoughts akong maiisip. I think it's normal but it's slowly making me so drained.It was a sunny morning. Maaga akong gumising para magpaaraw. Pinapaarawan din ng yaya si Junior. Lumapit ako upang pagmasdan ang baby. Such a cutie. A mini version of his father. "Good morning, little one..."Mapait akong ngumiti nang may sumilay na munting ngiti sa kaniyang labi. After that, bumalik na ako sa puwesto ko. Tiningnan ko ang aking phone na tumunog. May text si Pepper.

Hindi ako babaero. Masasabi kong loyal ako sa aking trabaho at pamilya. Hindi perpekto pero hindi din masamang tao. Naging kami ni JZ dahil siya lang ang nakikita kong perfect candidate sa mga nakahilerang babae na pina-pa-date sa akin ng aking mga magulang. Twenty five na ako, hindi pa matanda pero pine-pressure na nila para mag-asawa. Dapat daw sa edad kong twenty five ay bumuo na ako ng pamilya. Habang malakas pa daw sila at kayang mag-alaga ng apo. Ganoon din naman ang sinasabi ni Lolo, pero hindi naman siya gaya ng mga magulang ko na masyado ng nanghihimasok sa buhay ko. Though I didn't thought that it's a bad thing. Wala naman akong karelasyon at wala din akong natitipuhan. Hindi ko alam kung darating ba ako sa point ng buhay ko na ma-i-inlove ako. O baka pang-fixed marriage talaga ako. "Marriage is a lifetime commitment kaya piliin mong mabuti kung sino ang makakasama mo." Lolo is a believer of love, kaya lagi niya itong sinasabi sa akin. Wala pa naman akong balak magpak

Ang aking sling bag na may laman ng wallet at celphone ko lang ang aking dala, para makaalis ako agad. Maaga pa kaya wala pang gaanong sasakyan na dumadaan. Kapag naghintay ako ng taxi, baka aabutan lang ako ng liwanag. Sumasabay sa pagbuhos ng aking luha ang aking pawis. Para akong magkakasakit. Baka nabinat ako dahil sa nangyari at sa naipon na din na stress. Ngayon na umalis na ako sa mansyon na iyon at sa buhay ng aking asawa, dapat mawala na din ang stress na dulot nila sa akin. Mamaya-maya puwede na din siyang mag-file kaagad ng annulment. Hindi naman kailangan ang pirma ko. Hindi ko din kailangang um-attend ng hearing, dahil kayang-kaya niyang magbayad ng malaki para ma-process agad ang annulment case namin. Ilang blocks pa ang nilakad ko, bago may dumaan na taxi. Mabagal ang patakbo nito kaya napara ko agad. "Sa airport po, Kuya," sabi ko sa driver. Kumuha ako ng tissue sa aking bag upang matuyo ang basa kong mukha dahil sa pawis at luha. Isang oras din mahigit ang trav

RAIDENHindi ako makatulog. Ayaw ko ding matulog, sa kagustuhang mahanap ko na ang aking asawa at ng anak namin. Kanina pa ako tawag nang tawag sa mga connections ko, pero wala pa din silang maibigay na resulta sa pinapagawa ko sa kanila. Walang kahit ano'ng kuha ng cctv sa sementeryo o kahit ilang blocks mula dito. Kahit sa ospital kung saan pinalitan ang baby namin, wala ding footage. Sino kaya ang may gawa nito? Oras na malaman ko kung sino siya... Baka mapatay ko siya. Hinilot ko ang aking ulo. Pagod na pagod na ang aking isip. Sana maisip ng bumalik ni Rosario dahil kailangan naming hanapin ang aming anak. Mas maganda kung magkasama namin siyang hanapin. Nahiga ako sa kama naming mag-asawa. Habang nakatulala, bumabalik ang mga alaala ng huling gabi naming magkasama. Kakalimutan niya ako para maging masaya siya. Tumulo ang aking luha. Hindi ko matanggap. Sobrang sakit. Sana hindi mo ako makalimutan. I'm sorry if I'm gonna wish that you won't find your happiness, while you'r