Namulat ko ang mata ko nang may kumakatok sa pinto ng bahay. Agad akong tumayo at binuksan ang pinto.“Bill ng kuryente,” sabi ng manong. Iniabot ko ang bill ng kuryente. 256 lang ang kuryente ko dahil electricfan at ilaw lang ang ginagamit ko.Naghanda na ako para sa duty ko sa trabaho ko. Wala akong inilalagay sa mukha ko at tanging pagsuklay lang ang ginagawa ko bago pumasok. “Hi.”Nagulat na lang ako bigla sa next customer matapos kong ma-punch ang mga groceries ng may katandaan na babae kanina.“Ikaw pala, hmm, Rome, tama?”“Oo. Mabuti naman at natatandaan mo ang pangalan ko,” mahinhin nitong sagot kaya’t napangiti ako. Ang cute niya kasi sa inaasta niya ngayon.“So, asan ang binili mo?”“A-Actually, wala,” pagkamot niya sa batok niya kaya’t napakunot ang noo ko. “Anong time ng labasan niyo?”“7:30 pm pa.”“Pwede tayong magkita? Diyan lang sa 2nd street. Gusto ko lang na makausap ka.”“Titingnan ko. Excuse me, may customer.”“Ay…sorry. Hihintayin kita mamaya!”Hindi pa ako nakak

Bumaling ako kung saan nag-iinuman si Rome at nakatingin pala sila sa pwesto namin. Ngumiti siya at tumango, natutuwa na nakita niya kami ng nanay niyang nagyakapan.Akala niya bati kami ng magulang niya pero nag-iyakan lang kami tungkol doon. Hindi ko nga alam kung okay na ba talaga ni Mrs. Cora.Bigla siyang tumayo at naglakad papalapit sa amin. Tumalikod ako sa kanya ng bahagya para hindi niya mahalatang umiyak ako. Ayokong mag-alala siya at ibalik ang nangyari. Napahaplos ako sa tiyan ko. Bigla ko kasing namiss ‘yung baby. Naalala ko pa nung tuwang-tuwa akong malaman na buntis ako.“Is everything okay now, Mom?” Inakbayan niya ako at hinalikan ang ulo. Ih! Pinakilig na niya ako.“Yeah. I talked with Faye. I told her that I would observe her action,” pag-amin ni Mrs. Cora. “Kapag nagkanda-loko-loko ulit ang mga ginagawa niya ay sasabunutan ko na talaga siya.” Natawa ako ng mahina sa sinabi niya.“Can I borrow her? Mag-su-swimming lang kami. Hindi ko siya nasolo kanina,” sabi ni R

Kanya-kanya kami ni Rome ng trabaho. Tinuro niya sa akin kung ano ang dapat i-prioritize. Tumungo ako papuntang Wilson para kausapin si Darah. Sakto naman at palabas na siya sa office nila.Nanlaki ang mga mata niya nang makita niya ako. Halos gusto na niya akong lamukutin sa yakap. “Faye! OMG! You’re back!” Tumakbo siya papalapit sa akin at niyakap ako ng mahigpit. Iniikot-ikot pa niya ako na para bang hindi kami nagkita ng isang dekada.Humalakhak ako habang niyayakap siya pabalik. “Namiss kita!”“Mas namiss kita! Hu-hu! Bakit kasi nag-resign ka ng madalian without telling me? Duh, we’re friends ‘di ba? Akala ko hindi na kita makikita,” may pagtatampong sabi niya at bumitaw sa yakap para hawakan ang mga kamay ko. Nakikita ko ang pagkasinsero niya na namimiss niya ako.“Nagkaproblema lang eh. Anyway, wala ka na bang trabaho?” Sumilip ako sa loob ng office nila dahil glass wall naman. Nakita ko na mukhang kanya-kanya silang ginagawa.“Yes. Break time. Nasa vacation yata si Sir Rome eh

Sumakay kaagad ako sa kotse para handa ng umuwi. I missed my fiancé already and I am hungry. Wala pa akong kain magmula kaninang umaga.I thrust my hand into my pocket to get my phone and compose a message to my dear love.To: Faye—Pauwi na ako. Magprepare ka na ng food.I can’t help but smile. I didn’t wait for her response. I started the engine as I shaped my lips into an ‘o’ to whistle while driving. My forehead furrowed and I turned on the wipers of my car because the raindrops were heavy.My cellphone rang but I didn’t bother to check it. It was probably just a reply from Faye.When I arrived in front of my mansion, the gate, which was incredibly tall, opened. I rolled down my window to talk to the guard who was getting wet in the rain.“Kuya, pasok ka muna sa loob at magkape.”“Sige, sir!”I closed the window and put my car in the garage. Inihagis ko pataas ang susi ko at sinalo ulit. Umiikot-ikot pa ako sa pwesto ko. Kahit pagod ako araw-araw sulit naman kung nakakasama ko an

2 DAYS AFTER and they are still in Palawan. Faye still doesn’t know what happened to her fiancè. Maging sina Manang Sonya ay walang kaalam-alam sa nangyari sa kanilang alaga. Mr. and Mrs. Wilson is not ready to tell everything about what happened to Rome. “It’s supposedly their marriage now. But what just happened…” Hindi sinisisi ni Mrs. Wilson si Faye dahil wala naman talagang kasalanan si Faye ever since. Nangyayari ang mga bagay na ‘to sa hindi inaasahang lugar at panahon. Ang kailangan lang nilang gawin ngayon ay manalangin para sa anak nila.Madalang na nga lang silang magkita tapos kapahamakan pa ang madadatnan nila kay Rome.Gusto mang sisihin ni Mrs. Wilson ang sarili kung bakit nararanasan ni Rome ang kasakitan ngunit hindi niya magawa dahil panghihinaan lang siya ng loob at wala na rin mangyayari kung sisisihin niya ang sarili niya. Nangyari na e, kung maibabalik lang sana ang nakaraan.Nagpapasalamat siya dahil nasa tabi niya palagi ang asawa niya para suportahan ang nar