Semua Bab เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Bab 1101 - Bab 1110

ก่อนจะถึงประตู ผู้หญิงคนหนึ่งที่ค่อนข้างใจกว้างเดินออกมาและเดินเข้ามาหาพวกเขาทั้งสี่คน“สวัสดีค่ะ พวกคุณทั้งสี่คนได้จองไหมคะ?”น้ำเสียงของผู้หญิงคนนี้แสดงถึงความเหย่อหยิ่ง“พวกเราช้อปปิ้งกันจนเหนื่อย เลยอยากจะมาทานอาหารที่นี่ จำเป็นต้องจองล่วงหน้าด้วยเหรอ?”เมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉียวหานอวี้ก็เขินอาย ไม่เคยคาดคิดว่า แค่จะไปร้านอาหารเพื่อนกินข้าว กลับต้องจองล่วงหน้า“พวกคุณทั้งสี่คนคิดร้านแฮมเบอร์เกอร์กับเฟรนฟรายคืออะไร ร้านอาหารเล็ก ๆ ริมถนนงั้นเหรอ? หากต้องการมาทานอาหารที่ร้านแฮมเบอร์เกอร์กับเฟรนฟราย คุณต้องจองล่วงหน้า แม้ว่าคุณจะจองล่วงหน้าก็ตาม หากไม่มีตัวตนที่ชัดเจน ทางร้านต้องขออนุญาตปฎิเสธ ดังนั้นได้โปรดออกไปตอนนี้ และกลับมาอีกครั้ง เมื่อได้ทำการจองมาล่วงหน้า”ตอนนี้ น้ำเสียงของผู้หญิงคนนี้ไม่เพียงแต่มั่นหน้ามั่นโหนก แต่ยังแฝงนัยถึงการถากถางกลุ่มฉู่เฉิน โดยคิดว่าพวกเขาเป็นเพียงคนธรรมดา“บังอาจ เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ก็แค่ร้านอาหารเล็ก ๆ กล้าที่จะเย่อหยิ่งขนาดนี้ได้ยังไง!”เฉียวหานอวี้ทนไม่ได้ในทันที ในฐานะลูกศิษย์ของหมอเทวดาหลี่ซ่าง เธอคุ้นเคยกับผู้คนนับไม่ถ้วนที่เข้ามาหาเธอ

เหยียนอู๋เซี่ยเข้าใจขึ้นมาทันใดว่า มีคนในร้านอาหารทำให้เพื่อนของฉู่เฉินไม่พอใจ จึงตะโกนอีกครั้ง"ทำไมยังยืนอยู่ตรงนี้อีก ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือไง? ไปจัดเตรียมซะ”เมื่อเห็นพนักงานหญิงยังคงยืนนิ่งไม่ขยับ เหยียนอู๋เซี่ยก็พูดขึ้นอีกครั้ง“เถ้าแก่คะ ตอนนี้เป็นช่วงเวลาอาหารแล้ว และมีลูกค้าหลายคนอยู่ในนั้น…..”พนักงานหญิงพูดออกมาอย่างยากลำบาก"อะไรนะ คำพูดของฉันไม่มีน้ำหนักที่นี่อีกแล้วเหรอ? ฉันไม่สนใจว่ามีคนในร้านกี่คน ไปบอกให้พวกเขาไม่ต้องจ่ายเงินสำหรับมื้อนี้ แล้วให้พวกเขาออกไปซะ!”เหยียนอู๋เซี่ยพูดอีกครั้ง และแสดงความจริงใจของเขา“ไม่เป็นไร เหยียนอู๋เซี่ย ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ แค่พี่ฉันได้ยินว่าเป็ดย่างที่นี่อร่อย และแค่อยากลองชิมเท่านั้น จัดเตรียมแค่ให้ห้องส่วนตัวให้พวกเราก็พอ!”ฉู่เฉินก็โน้มน้าวเขา พร้อมกับพูดกับเฉียวหานอวี้“พี่สาม ในเมื่อมากันแล้ว ก็มาลองชิมกันดูเถอะ”ฉู่เฉินมองเฉียวหานอวี้ด้วยสายตามุ่งมั่น“โอเค!”ในที่สุดเฉียวหานอวี้ก็ตัดสินใจเมื่อได้ยินเช่นนี้ เฉียวหานอวี้ตอบตกลงเหยียนอู๋เซี่ยลดฐานะของตัวเองลง และนำทั้งสี่คนเข้าไปในร้านแฮมเบอร์เกอร์กับเฟรนฟรายด้วย

หวังซิงพูดขึ้นอย่างหน้าไม่อายแม้จะพูดด้วยน้ำเสียงเช่นนี้ ใครก็ตามที่ได้ยินคำพูดเหล่านี้ก็จะก้มหัวและนิ่งเงียบ แสร้งทำเป็นว่าไม่ได้ยิน“ทำไมแกยังยืนอยู่ตรงนั้นอีก พาฉันไปที่นั่น ไล่พวกมันไปเดี๋ยวนี้!”เมื่อเห็นเช่นนี้ หวังซิงก็พูดอย่างเย่อหยิ่งยิ่งขึ้นพนักงานหญิงไม่แน่ใจว่าจะจัดการสถานการณ์นี้อย่างไรเมื่อคิดเหยียนอู๋เซี่ยอยู่ในห้องส่วนตัว พนักงานหญิงจึงมีทางเลือกเพียงทางเดียวตรงหน้าเธอจึงพาหวังซิงและปล่อยความยุ่งเหยิงนี้ ให้เหยียนอู๋เซี่ยจัดการเองเมื่อนึกถึงเรื่องนี้ พนักงานหญิงก็ไม่ลังเลอีกต่อไปและพาหวังซิงกับพรรคพวกไปที่ห้องส่วนตัวทันทีที่หวังซิงออกจากห้องโถง ฝูงชนที่เคยเงียบงันก็เข้ามาพูดคุยกัน“ไม่คาดคิดว่านายน้อยหวังก็จะมาที่นี่ น่ากลัวมาก ฉันต้องรีบออกไปเดี๋ยวนี้!”มีคนรีบเช็คบิลและต้องการออกไปในขณะที่บางคนที่ไม่รู้ว่าหวังซิงเป็นใครก็เริ่มถามคำถามเมื่อรู้ว่าหวังซิงเป็นนายน้อยของตระกูลหวัง หนึ่งในตระกูลชั้นสูงแห่งเมืองหลวง ต่างก็หวาดกลัวไม่แพ้กันพวกเขาทั้งหมดเติบโตในเมืองหลวงและรู้ถึงเกียรติศักดิ์ของตระกูลหวังในเมืองหลวงเป็นอย่างดีหลังจากรู้ว่าหวังซิงเป็นนาย

เมื่อได้ยินหลิงหยิงหยินพูดแบบนี้ฉู่เฉินก็สามารถเดาเหตุการณ์คร่าว ๆ ได้ไม่ต้องคิดมากก็รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น หลังจากเหตุการณ์ที่ภูเขาหลงหู่ หลิงหยิงหยินคงได้เรียนรู้จากบทเรียนของเธอแล้วและก่อนมาที่เมืองหลวง เธอคงได้สอบถามเกี่ยวกับตระกูลที่มีอำนาจในพื้นที่ จากนั้นจึงออกตามหาหวังซิง นั่นคือที่มาของสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้เมื่อเห็นเช่นนี้ หลินอีนัวก็รีบวิ่งไปหาฉู่เฉินและจับแขนเขาด้วยมือข้างหนึ่งแม้ว่าเธอจะเป็นพี่สาวคนที่สี่ของเขาก็ตาม หลินอีนัวก็ไม่ได้เด็กสุดหรือโตสุด“เสี่ยวเฉิน นายมาทำอะไรที่นี่” หลินอีนัวถามด้วยน้ำเสียงตามปกติฉู่เฉินชี้กลับไปที่ห้อง“แน่นอนว่าฉันพาพี่เจ็ด พี่ห้า และพี่สามมาที่นี่เพื่อสัมผัสประสบการณ์อาหารพิเศษที่ไม่เหมือนใคร”ฉู่เฉินเน้นคำว่าพิเศษอย่างหนัก และมองไปเหยียนอู๋เซี่ยที่ยืนอยู่ข้าง ๆ อย่างไม่รู้ตัวเมื่อเผชิญหน้ากับสายตาของฉู่เฉิน เหยียนอู๋เซี่ยก็ไม่กล้าพูดอะไร“พี่สาม?”หลินอีนัวรู้จักหนิงชิงเสว่กับเย่ชิงชาน แต่ไม่คิดว่าจะได้พบกับพี่สามอีกครั้งในตอนนี้จู่ ๆ ฉู่เฉิน ก็นึกขึ้นได้ว่าหลินอีนัวไม่รู้จักตัวตนของเฉียวหานอวี้จึงแนะนำทั้งสองคน

หวังฮวาเห็นสถานการณ์แบบนั้น จึงแนะนำอย่างจริงจังอีกครั้งตราบใดที่สามารถรอดชีวิตไปได้ ตัวเองจะเอาคืนฉู่เฉินเป็นสองเท่าในอนาคตอย่างแน่นอนแม้ว่าหวังซิงจะตายที่นี่ ซึ่งตัวเองอาจต้องเผชิญความรับผิดชอบจากตระกูลหวัง แต่ตราบใดที่ยังมีชีวิตอยู่ ทุกอย่างก็สามารถแก้ไขได้หวังฮวาเต็มไปด้วยความคิดที่สวยหรูในขณะนี้ ดาบเล่มหนึ่งเปล่งประกายอย่างสดใส และหน้าอกของหวังซิงก็ถูกแทงด้วยเจตจำนงดาบที่โปร่งใส เจตจำนงดาบไม่เพียงเจาะทะลุหน้าอกไปเท่านั้น แต่ยังทำลายเส้นลมปราณในร่างกายของเขาด้วยในทันที เพียงชั่วพริบตา หัวใจของเขาก็แหลกสลายไปหมดหวังฮวาจ้องมองที่รูบนหน้าอก ด้วยสีหน้าไม่เชื่อมุ่งความสนใจทั้งหมด ไปที่การป้องกันการโจมตีที่อาจเกิดขึ้นจากฉู่เฉิน โดยไม่คาดคิดว่าจะมีใครจากด้านหลังมาโจมตีเขาหวังฮวาหันศีรษะด้วยความสิ้นหวังและความยากลำบาก และในฉากสุดท้ายของชีวิต เขาเห็นเพียงดวงตาที่เย็นชาคู่หนึ่งเท่านั้นมันคือดวงตาที่เย็นชาไร้ความปราณีของเย่ชิงชาน“แกกล้าดียังไงถึงมาขู่น้องชายของฉัน รนหาที่ตาย!”เย่ชิงฉานพูดอย่างเย็นชา และวิชาดาบปลายนิ้วของเธอก็สลายไปในที่สุดไม่มีใครคาดคิดว่าเย่ชิงชานจะลง