Semua Bab เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Bab 451 - Bab 460

หลังจากที่เว่ยไห่หลงพูดจบ ทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นเหมือนโดนฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ เว่ยเหล่าไท่ไท่คิดว่าฟังผิดไป: "ไห่หลง แกพูดว่าอะไรนะ?"“คุณย่า ผมถูกซวนหวู่ไล่ออกมา” เว่ยไห่หลงเผยรอยยิ้มที่น่าเกลียดยิ่งกว่าการร้องไห้ออกมาเสียอีก"อะไรนะ?"เว่ยเหล่าไท่ไท่เกือบจะเป็นลมและพูดอย่างตื่นตระหนกว่า “จะเป็นไปได้ยังไง ทำไมถึงเป็นอย่างนั้น”สีหน้าของสมาชิกตระกูลเว่ยหลายคนๆ มีสีหน้าที่น่าเกลียดพอ ๆ กับการกินแมลงวันเลยทีเดียวพวกเขาคิดว่าหลังจากที่เว่ยไห่หลงเข้าร่วมกับซวนหวู่แล้ว ตระกูลเว่ยก็จะผงาดขึ้นมาใครจะจินตนาการออกว่าเขาจะถูกถีบร่วงลงมาในพริบตาเว่ยไห่หลงเหลือบมองฉู่เฉินอย่างระมัดระวังแล้วพูดว่า "นะ... ในระหว่างการฝึก ผมถูกหัวหน้าผู้ฝึกสอนไล่ออกเนื่องจากผมทำผลงานได้ไม่ดี..."“อั๊ก!”เว่ยเหล่าไท่ไท่กระอักเลือดออกมาเต็มปากและเป็นลมไปทันที"คุณย่า!"“นายหญิง!”ตอนนี้ทุกคนในตระกูลเว่ยล้วนต่างตกใจ และอลม่านวุ่นวายไปทั่วฉู่เฉินถอนสายตาและพูดกับฉู่เมิ่งเหยา: "พี่ ไปกันเถอะ"หลังจากเห็นเว่ยเหล่าไท่ไท่ถูกพยุงขึ้นรถ ฉู่เมิ่งเหยาก็รู้สึกโล่งใจและจากไปพร้อมกับฉู่เฉินขณะเดียวกันที่บ้านของ

เมื่อได้ยินคำพูดของเจียงอี้หาง เจียงอวิ๋นเหอก็อดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมา: "ถ้าหัวหน้าผู้ฝึกสอนฉู่คนนั้นไม่อยากเจอลูกล่ะ?"“เขาต้องออกมาเจอแน่!”เจียงอี้หางเยาะเย้ยและพูดว่า "อย่าลืมสิ ผมมาจากชิงหลง ชิงหลงลำดับเหนือกว่าซวนหวู่ และหัวหน้าผู้ฝึกสอนของผมก็ขึ้นชื่อในเรื่องความหยิ่งยโส พวกคนของซวนหวู่ไม่กล้าที่จะสร้างปัญหากับผมหรอก!""อย่างงั้นก็ดีแล้ว"เจียงอวิ๋นเหอก็พลางถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอกอีกด้านหนึ่ง หลังจากอาบน้ำเสร็จแล้ว ฉู่เมิ่งเหยาก็เปลี่ยนเป็นชุดกี่เพ้าสีเงิน โดยอวดเน้นส่วนโค้งของร่างอันเย้ายวน“เสี่ยวเฉิน พี่ดูดีไหม?” ฉู่เมิ่งเหยาเดินไปหาฉู่เฉินอย่างสง่างามแล้วหมุนตัวข้างหน้าเขาฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะมองอย่างตกตะลึงในขณะนี้ ท่าทางของฉู่เมิ่งเหยาตรงกันข้ามกับเมื่อก่อนอย่างสิ้นเชิง ด้วยริมฝีปากสีแดงและท่าทางอันน่าเย้ายวนใจ ทุกการเคลื่อนไหวและรอยยิ้มก็เต็มไปด้วยประกายเสน่ห์อันน่าหลงใหลเธอเป็นเหมือนนางฟ้าที่สามารถกลืนกินผู้ชายทั้งตัวได้เลยเมื่อเห็นท่าทางของเขา ฉู่เมิ่งเหยาก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ริมฝีปากโค้งขึ้นเผยรอยยิ้มที่พึงพอใจ“พี่หก พี่จะไปนัดบอดเหรอ? ทำไมแต่งตัวแบบ

ไม่นาน ฉู่เมิ่งเหยาก็มาถึงร้านอาหารตะวันตกชื่อ "ภัตตาคารหวังเจียง"ทันทีที่ทั้งสองเข้ามาในร้าน ฉู่เฉินสังเกตเห็นว่าจริงๆ แล้วไม่มีแขกอยู่ในร้านอาหารเลย แต่มีเพียงพนักงานร้านอาหารตั้งแถวสองแถวรอต้อนรับพวกเขาอยู่“ยินดีต้อนรับคุณชายและคุณหนูฉู่!”พนักงานแต่งตัวดีจำนวนมากโค้งคำนับคนทั้งสอง“คุณหนูฉู่ ทุกอย่างพร้อมแล้วครับ ขออนุญาติเสิร์ฟเลยได้ไหมครับ” ผู้จัดการร้านอาหารกล่าวต้อนรับด้วยความเคารพ"ได้ค่ะ"ฉู่เมิ่งเหยาพยักหน้าและจับมือของฉู่เฉินเอาไว้ จากนั้นนั่งลงบนชั้นบนสุดของภัตตาคารหวังเจียง“เสี่ยวเฉิน พี่ได้เหมาร้านในวันนี้เพื่อฉลองวันเกิดให้นาย คิดว่าเป็นยังไงบ้าง?”“ก็ดีนะ แต่ดูเหมือนจะฟุ่มเฟือยไปหน่อย” ฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะยิ้มออกมาฉู่เมิ่งเหยามองเขาด้วยความโกรธและพูดว่า "ไม่ใช่ทุกวันที่ฉันจะฉลองวันเกิดให้กับนาย คิดเสียว่า นี่เป็นการชดเชยให้แทนครั้งก่อนๆ หน้านี้ก็แล้วกัน""โอเค ตามที่พี่พูดเลย" ฉู่เฉินอดไม่ได้ที่จะยิ้มไม่นานหลังจากนั้น พนักงานเสิร์ฟก็เสิร์ฟอาหารตะวันตกอันโอชะทีละจานฉู่เมิ่งเหยาเปิดขวดไวน์แดงแล้วเทมันลงไปในแก้ว เธอมองไปที่ฉู่เฉินแล้วพูดว่า "เสี่ยวเฉิน ส

ในชั่วพริบตาเดียว เจียงอี้หางก็พุ่งเข้ามาหาเขาเหมือนกับพยัคฆ์ร้าย และระเบิดพลังจิตสังหารออกมาและนิ้วทั้งห้าพุ่งตรงไปที่คอของฉู่เฉินอย่างรวดเร็ว เหมือนกับว่าสามารถทำให้คอของอีกฝ่ายแหลกสลายได้ในการโจมตีเพียงครั้งเดียว"มีแค่แกงั้นเหรอ!"ใบหน้าของฉู่เฉินยังคงไร้ความรู้สึกขณะที่เขาปล่อยให้อีกฝ่ายคว้าคอของเขาเอาไว้ได้เจียงอี้หางดีใจมากและกำลังจะหักคอ แต่ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกถึงแรงอันมหาศาลที่พุ่งมาที่แขนแรงมหาศาลนี้ ทำให้เขารู้สึกชาบนฝ่ามือของเขา จากนั้นจึงส่งเสียงครวญคราง และอดไม่ได้ที่จะปล่อยมือออก จากนั้นก็ถอยหลังไปหลายก้าว“แกเป็นตัวอะไรกันแน่?” เจียงอี้หางมองที่ฉู่เฉินอีกครั้งด้วยสายตาที่ต่างไปจากเดิมเล็กน้อยต้องรู้ว่าเขาเป็นนักรบระดับการชกด้วยศอกขั้นสุดท้าย และคนธรรมดาก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย ไม่ต้องพูดถึงการที่จะสลัดเขาออกได้ด้วยบุคคลนี้จะต้องเป็นนักรบระดับทะลวงเส้นลมปราณเจียงอี้หางคิดในใจ“แกไม่สมควรที่จะรู้จักชื่อของฉัน!”สายตาของฉู่เฉินเย็นชา "ดูจากท่าก้าวของนาย ดูเหมือนว่าจะเป็นทหาร"“ไม่เลว”เจียงอี้หางยิ้มอย่างภาคภูมิใจและพูดว่า "ฉันเป็นสมาชิกของชิงหลง!"ทั

เมื่อเผชิญหน้ากับสายตาที่เป็นคำถามของเจียงอวิ๋นเหอ เจียงอี้หางทำได้เพียงยิ้มอย่างเงียบ ๆ แต่แววตากลับฉายแววแห่งความเยือกเย็นเมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้พูดอะไร เจียงอวิ๋นเหอก็ไม่ถามอีกต่อไป ได้แต่ขมวดคิ้วแล้วพูดขึ้นมา "ไปช่วยน้องชายของแกกันก่อน ตอนนี้เขาถูกขังอยู่ในซวนหวู่ และพวกเราไม่รู้ว่าเขาจะเป็นตายร้ายดียังไง"“ผมจะไปเดี๋ยวนี้ล่ะ” เจียงอี้หางพยักหน้าครึ่งชั่วโมงต่อมา เจียงอี้หางก็มาถึงฐานซวนหวู่เขาหยิบเอกสารยืนยันตัวของสมาชิกชิงหลงออกมา และพูดกับสมาชิกซวนหวู่ที่เฝ้าทางเข้าฐานทัพ "ฉันชื่อเจี้ยงอี้หาง มาจากชิงหลง และฉันต้องการพบคนดูแลที่นี่"สมาชิกในทีมซวนหวู่รับเอกสารยืนยันตัวตน พร้อมกับตรวจสอบดูก่อน แล้วจึงโทรศัพท์เพื่อไปรายงานไม่นานหลังจากนั้น เยว่ฟู่หลงก็เดินออกไปอย่างสุภาพ "ฉันชื่อเยว่ฟู่หลง ฉันขอทราบจุดประสงค์ของการมาเยือนฐานซวนหวู่ได้ไหม?"เจียงอี้หางเหลือบมองยศพันตรีของเขาและรู้สึกรังเกียจ แต่ยังคงตอบกลับไปอย่างสุภาพว่า "พี่ชาย ฉันชื่อเจียงอี้หาง และเจียงอี้ฟานเป็นน้องชายของฉัน ฉันได้ยินมาว่าเขาถูกจับกุมโดยพวกคุณ ดังนั้นฉันจึงมาที่นี่เพื่อขอประกันตัวเขาออกไป”“คุณเป็นคน