ทันใดนั้น ดินแดนเร้นลับขนาดใหญ่ก็ปกคลุมพวกเขาทั้งสองไว้บรรพบุรุษทั้งสองยังคงพูดคุยและหัวเราะโดยไม่รู้ตัว“ฉันไม่เคยคิดเลยว่า แค่เด็กหนุ่มหน้าใสจะทำให้นายไม่สามารถโค่นเขาลงได้ ถึงขั้นต้องเรียกหาฉันออกมา!”บรรพบุรุษตระกูลหานพูด“ใช่ ครั้งสุดท้ายที่พวกเราสองคนร่วมกันมือคือที่ตระกูลฉู่ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่า เวลาได้ผ่านมากว่าทศวรรษแล้ว แถมยังเป็นคนจากตระกูลฉู่อีก”บรรพบุรุษตระกูลฉินก็พูดอย่างใจเย็นเช่นกัน“เหมือนวาสข่าวลือเกี่ยวกับตระกูลฉินและหานที่ไม่ลงรอยกันก็ไม่เป็นความจริง!” ฉู่เฉินพูดขึ้นในขณะนี้เมื่อเห็นพวกเขาทั้งสองคุยกันและหัวเราะเหมือนเพื่อนเก่า ก็อดไม่ได้ที่จะพูดแทรกขึ้นมา“ไม่ลงรอย? นั่นเป็นแค่เรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันของคนรุ่นใหม่” บรรพบุรุษตระกูลหานยิ้มและเชื่ออย่างชัดเจนว่าเมื่อทั้งคู่รวมพลังกัน ฉู่เฉินก็ไม่ใช่ภัยคุกคามใดๆ เลยบรรพบุรุษตระกูลฉินก็พูดเช่นกัน“หากพวกเราไม่สร้างเรื่องทะเลาะกันขึ้นมา ต้าเซี่ยจะอนุญาตให้พวกเราอยู่ในเมืองหลวงได้อย่างไร ช่างมันเถอะ แม้ว่าฉันจะบอกแกไป แกก็คงไม่เข้าใจ”“ไอ้หนู แกติดอยู่ในค่ายกลแล้ว ฉันจะถามแกเป็นครั้งสุดท้าย แกยินดีที่จะมอ
Baca selengkapnya