All Chapters of หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Chapter 1611 - Chapter 1620

เมื่อหลี่ฮุ่ยหรานและจางกุ้ยหลานมาถึงโรงพยาบาลเมืองเจิ้งเต๋อ หลินเฟิงก็มารอพวกเธอที่หน้าประตูโรงพยาบาลแล้วเมื่อมองเห็นหลี่ฮุ่ยหราน หลินเฟิงก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ก่อนจะพยักหน้าพร้อมกับเอ่ยขึ้นว่า :“มากับผม”เห็นท่าทางที่มั่นใจของหลินเฟิง จางกุ้ยหลานก็สงสัยเล็กน้อย ก่อนจะเดินตามเขาไปแล้วเอ่ยถามว่า :“หลินเฟิง คุณแน่ใจเหรอว่าจะทำให้หลิ่วเยว่ฟางโอนหุ้นให้กับฮุ่ยหรานได้น่ะ? ระหว่างทางฉันได้คุยปรึกษากับฮุ่ยหรานไปเล็กน้อยแล้ว ว่าตอนนี้หลิ่วเยว่ฟางอยากจะให้ฮุ่ยหรานออกจากตระกูลอย่างมาก แล้วจะยอมโอนหุ้นของตัวเองได้ยังไงล่ะ?”“ใช่แล้วหลินเฟิง นี่มันก็ค่อนข้าง....”หลี่ฮุ่ยหรานก็ไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงดี หลังจากที่อ้ำอึ้งอยู่นาน ทำได้แค่พึมพำว่า : “มันน่าเหลือเชื่อเกินไปแล้ว”“เอาละ”เพื่อให้พวกเขาได้คลายความสงสัย หลินเฟิงก็ยิ้มแล้วหยิบขวดยาสองขวดออกมาจากในอกเสื้อ ก่อนจะโบกไปมาด้านหน้าพวกเธอ“ยานี้คือยาที่หลิ่วเยว่ฟางต้องการในตอนนี้อย่างเร่งด่วน เพื่อช่วยชีวิตของเธอ มีแค่ผมเท่านั้นที่มียาสองขวดนี้ ไม่ต้องกลัวว่าหลิ่วเยว่ฟางจะไม่ยอมก้มหัวให้”“คุณจะใช้ยามาข่มขู่หลิ่วเยว่ฟางงั้นเหรอ?”หลี่ฮุ

“หลินเฟิง”เมื่อหลี่ฮุ่ยหรานเห็นว่าเอกสารเรียบร้อยแล้ว ก็รีบมองไปทางหลินเฟิงสายตาที่อดทนรอต่อไปไม่ไหวและน่าสงสารของหลิ่วเยว่ฟางนั้น ก็ทำให้หลี่ฮุ่ยหรานรู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อยพวกเขาทำแบบนี้ ถือเป็นการใช้ประโยชน์จากความลำบากของผู้อื่นจริง ๆแต่ก็ไม่มีทางเลือก เพื่อที่จะรักษาหลี่ซื่อกรุ๊ปเอาไว้ หลี่ฮุ่ยหรานจึงต้องทำแบบนี้เท่านั้นดังนั้นในเวลาที่เอกสารถูกเซ็นชื่อ เธอก็มองไปทางหลินเฟิง เพื่อให้หลินเฟิงลงมือช่วยเหลือหลิ่วเยว่ฟาง“ได้”หลินเฟิงก็ไม่รอช้าเช่นกันแน่นอนว่า เพื่อที่จะรักษาชีวิตของหลิ่วเยว่ฟางเอาไว้ หลินเฟิงไม่สามารถที่จะให้เธอกินยาชะมด ที่เป็นยาพิษได้ถึงแม้การกินมันเข้าไปจะช่วยชีวิตได้ชั่วคราวก็ตาม แต่ก็ไม่สามารถอยู่รอดได้เกินหนึ่งเดือนดังนั้นหลินเฟิงจึงหยิบยาอมตะเลือดราชันย์ออกมาให้หลิ่วเยว่ฟาง ก่อนจะใช้ปลายนิ้วเป็นสื่อกลางและใส่พลังชี่แท้เข้าไปในร่างกายที่บอบช้ำของหลิ่วเยว่ฟางอย่างต่อเนื่องเพื่อช่วยเธอในการย่อยสรรพคุณของยาอมตะเลือดราชันย์ไม่นานหลังจากนั้น สีหน้าของหลิ่วเยว่ฟางก็เริ่มมีสีเลือดเล็กน้อย ใบหน้าไม่ได้เจ็บปวดเหมือนเมื่อครู่แล้ว แต่กลับแสดงออกถึงคว

"โจทย์ยาก? พูดมาหน่อย?"หลินเฟิงหรี่ตาลง"ซือไจนี้ก็เป็นหนึ่งในหุ้นส่วนของฉันเหมือนกันนะ เรื่องทรยศหุ้นส่วนแบบนี้ จิ๊จิ๊จิ๊...""ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นผมก็ไม่รบกวนแล้ว"หลินเฟิงหยุดชะงัก ต้องการที่จะวางสายทันที"เอ๊ะๆๆ สามี ทำไมคุณความอดทนยิ่งอยู่ยิ่งน้อยลง อย่างน้อยก็ฟังฉันพูดให้จบก่อนสิ จริงๆ เลย"ฉู่ฮวาจิ่นที่อยู่ในสายโทรศัพท์ส่งเสียงออดอ้อน"ตอนนี้ฉันยุ่งมาก ไว้โอกาสหน้าค่อยฟังเธอระบายความทุกข์ ถ้าเธอไม่เต็มใจที่จะบอกฉัน ฉันก็จะไปหาคนอื่น""อย่าสิ"ฉู่ฮวาจิ่นถอนหายใจอย่างแผ่วเบาและพูดว่า:"จริงๆ เลย คุณใส่ใจหลี่ฮุ่ยหรานผู้หญิงคนนั้นมากเกินไปแล้ว คุณไม่คิดเลยเหรอว่า คุณหยาบคายต่อฉันขนาดนี้ ถ้าวันไหนถูกบีบคั้นมากเกินไป ฉันทรยศคุณจะทำยังไง?""......"เมื่อเผชิญหน้ากับความเงียบของหลินเฟิง ฉู่ฮวาจิ่นก็หัวเราะคิกคักและพูดว่า:"เอาล่ะๆ ล้อเล่นน่า ฉันจะทรยศสามีที่ฉันหมายตาไว้ได้อย่างไรล่ะ? ฉันยังหวังให้คุณช่วยฉันแก้...แค่กแค่ก แก้แค้นอยู่เลย""เอาล่ะๆ คนที่คุณกำลังตามหาอยู่ในคลินิกเล็กๆ แห่งหนึ่งในเขตทะเลสาบเมืองหนิงโจว ชื่อว่าคลินิกคังจวง"เมื่อได้ข้อมูลนี้ หลินเฟิงก็ไม่ได้

ตำแหน่งผู้นำตระกูลนี้ฟังดูดีแต่ก็เป็นแค่หุ่นเชิดของหยวนเยี่ยนเซี่ยไม่ใช่เหรอ?เมื่อเผชิญกับการทรยศของน้องชายตัวเอง หลี่ฟางรู้สึกโมโหอย่างถึงที่สุดแต่หลี่กงเฉิงกลับคิดมากกว่านั้นเขาขมวดคิ้วและส่ายหน้าพูดว่า:"หลี่ฟาง อย่าเพิ่งโทษน้องชายของลูกเลย นิสัยของน้องชายลูก ลูกก็รู้ไม่ใช่เหรอ ให้เขาเป็นผู้นำตระกูล สู้ฆ่าเขาทิ้งเสียยังดีกว่า""งั้น...""คงเป็นหยวนเยี่ยนเซี่ยที่บังคับให้เขาเป็น"หลี่กงเฉิงถอนหายใจอย่างหนักหน่วง"งั้นพ่อครับ ตอนนี้พวกเราควรทำยังไงดี?"เมื่อเห็นว่าน้องชายของตนก็เป็นคนของอีกฝ่ายด้วย หลี่ฟางก็ท้อแท้ นี่ก็ไม่ได้ นั่นก็ไม่ได้คงจะไม่ปล่อยให้ตระกูลหลี่ถูกหยวนเยี่ยนเซี่ยควบคุมหรอกนะ?ถ้าอย่างนั้น พวกเขาลูกหลานตระกูลหลี่ ก็คงต้องเปลี่ยนไปใช้นามสกุลหยวนแล้ว"ติดต่อหลินเฟิงก่อน ดูว่าเขาคิดเห็นยังไงกับเรื่องนี้ ถ้าเขามีวิธี พวกเราก็จะให้ความร่วมมือกับเขาอย่างเต็มที่"หลี่กงเฉิงรู้ถึงภูมิหลังของหลินเฟิงเขาคิดว่าถึงแม้ว่ากำลังของหยวนเยี่ยนเซี่ยจะแข็งแกร่งแค่ไหน ก็คงไม่แข็งแกร่งไปกว่าลูกชายของราชาหลินแห่งตอนใต้หรอก ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจในทันทีถึงแม้จะยกตระกูล

“อ๊ะ? อ๊ากกกกก!”สวี่เฉิงฮ่าวเพิ่งจะตั้งสติได้ แต่ก็สายเกินไปเสียแล้วใบหน้าของเขาเปรอะเปื้อนไปด้วยหมอกสีเขียวมรกต กระดูกและเนื้อก็แยกออกจากกันทันที เผยให้เห็นเนื้อเยื่อกล้ามเนื้อสีแดงสดพร้อมกับเสียงกรีดร้องของสวี่เฉิงฮ่าวแต่เนื้อเยื่อเหล่านั้นก็หลุดลอกออกอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงกระดูกสีดำสนิท"ช่วยด้วย...ช่วยฉันด้วย..."สวี่เฉิงฮ่าวพยายามหนี แต่ขาของเขาก็เปรอะเปื้อนไปด้วยหมอกสีเขียวมรกตเช่นกัน เขาล้มลงกับพื้นเสียงดังตุบสวี่เฉิงฮ่าวเห็นขาของตนเองถูกกัดกินจนกลายเป็นกระดูกสีดำต่อหน้าต่อตาตกใจจนกรีดร้องออกมาอย่างต่อเนื่องทันทีเขายื่นมือขวาที่ยังค่อนข้างสมบูรณ์ของตนเองออกไปหาหลินเฟิง ร้องขอความเมตตาเสียงดัง:"ไม่ ฉันยังไม่อยากตาย ช่วยฉันด้วย ช่วยฉันด้วย!"หลินเฟิงมองสวี่เฉิงฮ่าวด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ใบหน้าครึ่งหนึ่งของเขากลายเป็นโครงกระดูกสีดำ กำลังร้องขอความช่วยเหลือจากเขาภาพที่น่าขนลุกแบบนี้แม้แต่หลินเฟิงผู้รอบรู้ก็อดไม่ได้ที่จะขนลุกเขาถอยหลังหลบหลีกหมอกสีเขียวมรกตที่แพร่กระจายออกและในเวลาไม่ถึงสิบวินาที สวี่เฉิงฮ่าวก็ถูกหมอกสีเขียวมรกตกลืนกินจนหมด กลายเป็นกระดูกดำเก