All Chapters of A Billionaire’s Liaison : Chapter 31 - Chapter 40

As soon as I got home, itinabi ko na kaagad 'yung mga pinamili kong gamot sa drawer ng salamin ko sa bathroom. Naglagay din ako ng iilang Ibuprofen at Acetaminophen sa drawer ng salamin sa common bathroom namin in case Creed might need to drink one. Dati, sa drawer ng salamin niya sa bathroom niya sa kwarto ko nilalagay 'yung mga ganitong OTC products pero right now, I would not attempt even touching his door's knob. We are no longer the same. Hindi na kami katulad ng dati.Nang maitabi ko na lahat ng kailangan kong itabi, nilipat ko na sa bowl at plato 'yung mga pinamili kong pagkain. I plan on staying at home since mukhang wala talaga sila Creed dito sa bahay. Kahit kaninang umaga, hindi ko sila nakitang dalawa kaya baka nga umalis sila at matagalan pa 'yon bumalik.Naisipan kong since wala naman akong gagawin at hindi naman ako tinawagan ng Complex requesting for a gig, might as well just spend the day binge watching some Medical series.Even before, in

Hindi niya sinagot ang sinabi ko at dire-diretso na akong hinila papunta sa parking lot ng convinience store. Binitawan na din naman niya ang kamay ko nang medyo malayo na kami sa kalsada."You planning to get yourself killed?" iritang tanong niya sa akin nang nasa may entrance na kami ng store.Napayuko ako dahil galit na naman siya. Ito na nga 'yung pinaka-iiwasan kong mangyari tapos ito naman tuloy 'yung nangyayari ngayon dahil lang sa katangahan ko."So, it's you and that Riel, then? Should I congratulate you?" sarcastic niyang sabi at nauna nang pumasok sa loob.I don't know what suddenly got to me pero mabilis ko siyang sinundan and without thinking, I held his hand to stop him. Para bang may kung anong bumulong sa akin na dapat kong itama 'yung iniisip niya at mali niyang paratang. Agad siyang napalingon sa akin sa ginawa ko."M-Magkaibigan lang kami, Creed."Binawi niya 'yung kamay niya mula sa pagkakahawak ko at humaluki

I booked a flight ticket to an airport in Tugue. That's the closest airport to the address. Although I'd have to go by land after the landing, doon ko na lang siguro poproblemahin kung saan naman kaya ako makakakuha ng sasakyan pa-Santa Ana.The plane ticket was a bit expensive since it's booked last minute, abruptly catching the next flight to the destination. Wala naman akong magawa kasi if I go by land, it will probably take me a whole day to even get to the halfway point.Mabilis kong ni-print ang mga details bago naman nagbukas ng E-mail para sa may-ari noong private property. Agad ko na din na tinupi't sinilid sa bag ko ang brochure matapo makopya nang maayos ang E-mal address nila. I sent an E-mail regarding my interest of the land and that I'm already on my way to check it. Nanlaki pa nga ang mga mata ko nang 8 minutes ago pa lang ang E-mail ko at nakatanggap na kaagad ako ng response.Sinabi ay magpapadala raw sila ng susundo sa akin sa airport at

Matagal ang naging biyahe namin. Smooth naman mag-drive si manong kaya nakapagpahinga ulit ako't nakatulog. Dumaan din muna kami sa isang fast food kasi baka raw hindi pa ako nag-agahan which he guessed so right nga.Sabi niya ay two hours daw talaga ang biyahe kapag papuntang Santa Ana mula sa Tuguegarao kaya baka daw magutom din ako sa daan. I genuinely accepted his offer at balak ko nga din sana siyang bilhan kaya lang ay tumanggi siya't nag-agahan na raw siya kasama ang asawa niya kaninang madaling araw.Siguro ay ganito talaga dito sa probinsya, early bird sila. Nasabi din niya na maagang nagsasara ang mga tindahan sa gabi. Kapag oumatak ng alas siyete, madalas sarado na lahat. Pwere na lang 'yong mga 24 hours ang operating time.I felt safe with manong. Para siyang father figure na kahit kailan ay hindi ko naranasan sa Papa ko. Nakakatuwa pa nga at hindi ka talaga mabo-bored kapag siya ang company mo dahil napakarami niyang kwento.Proud na

Pinarada ko na 'yung sasakyan sa kung saan ipinarada ni Manong 'yung sasakyan no'ng unang punta namin dito. Wala namang linya or something katulad ng mga parking lot sa mga mall sa Manila pero wala lang. I just feel like being so into place. Organized lahat, kumbaga.Isa-isa ko nang pinasok sa bahay ang mga pinamili ko. Hindi naman gano'n kadami pero hindi ko din yalaga mabuhat ng iisang puntahan lang. Balikan talaga.At last, I locked the car and stared back to the house. Ang ganda-ganda talaga. Modern kasi at pasok sa taste ko. Para bang talagang itinayo 'to para sa akin lang talaga.Itinabi ko sa cupboard 'yong mga pinamili kong instant foods. Sa ref naman 'yong mga need talaga i-refrigerate.Kahit yata mag-isang linggo akong nakatira dito, maninibago't maninibago talaga ako. Parang to good to be true pa nga ang pakiramdam kapag tinitignan ko ang magagandang detalye nitong bahay.This kind of house, bagay talag