Pumunta si Cranberry kasama ang mga staff niya sa isang orphanage. Ang utos kasi sa kanya ay magperform sa harap ng mga ulilang bata roon. Dahil nga sikat siya, siya ang kinuha para roon. Ayaw man niyang gawin iyon ay hindi siya makatanggi. Una, may contract siya sa management na nag-settle ng program. Pangalawa, kailangan siyang ma-built up para lalo siyang sumikat, at pangatlo bayad na siya, bawal nang tumanggi. Sinsisi niya ang manager niya dahil kinuha agad ang talent fee niya. Mukhang pera talaga ito at hindi man lang inalala ang feelings niya. Matapos siyang mag-perform kahit wala siyang talent sa pagsayaw ay naglahad ang mga bata ng mga kanya-kanyang experience, umiyak pa siya sa harap ng camera dahil hindi na niya makayanan ang paghihirap ng mga bata bago pa sila makuha ng social welfare. Pero siya si Cranberry Hopkins. Isa siyang artista. Plastic siyang makitungo sa mga tao sa paligid niya. She doesn't want to bond with other people but she needs to. Kung hindi masisira ang

Chapter 22 : Class F tutorsFlare Joshel's POVI walked back and forth. Hindi ako mapakali. Parang sinisilihan ang pwet ko dahil sa nakita ni Berry,malamang ngayon takot na iyon. Kasi naman hindi ko naman akalain na nakikita nya si Kean. Pambihira,naman kasing babae iyon eh."Pwede bang tumigil ka sa kakalakad? Naaalibadbaran ako sa yo eh!" iritableng sabi ni Kean.He's standing on the corner. Relax na relax lang sa buhay nya na ngumunguya habang nakalagay ang dalawang palad sa likod ng ulo.Nagtaka ako sa kanya. "Ano'ng kinakain mo?" I asked.Akala mo kasi kung ngumuya parang kambing."Wala." cool nyang sagot."Nagpapractice lang ako. Kapag nagising ako kakain ako ng maraming marshmallows."Inirapan ko sya. Ang hilig masyado sa marshmallows. "Hindi ka ba nababahala? Nakita ka ni Berry!"Hysterical ko."And so?"he raised his eyebrow."Edi alam na nyang multo ka. "Lumingon sya sa akin at pinaningkitan ako ng mata. "You know what ,I don't get your point. Ano naman kung malaman nya. Ayaw

Sometimes,ang mga bully ang may mas malulungkot na buhay kesa sa mga binubully nila. Lack of love,lack of attention, lack of true friends and lack of family support.Nelorie's POVLumabas na ako ng school. Dismiss na naman ang klase. Babalik na naman ako sa bahay. Our house is as big as what you expected. Kung hindi mo nga kabisado ang bahay namin,maliligaw ka.Our house is so big,yet it feels so empty. Walang buhay. Halos walang katao-tao. I called manong Dan. He's our family driver. Sya lagi ang nagsusundo sa akin."Manong,nasan ka na?" "Malapit na ako diyan,ma'am.""Pakibilis." iyon lang then I ended the call.Nagtiptoe ako habang nakahawak sa shoulder bag ko. Naiirita ako sa mga schoolmates kong tingin ng tingin sa akin so everytime I saw someone staring at me,I glared my eyes.Iniwan ako nina Yunice at Alliah. Magsha-shopping daw ang mga talipandas. Have you ever wonder why those two girls are in class A? It's because of me. Yes,pinapakopya ko sila tuwing exam. At isa pa, galin

Third person POVHindi mapakali si JG nang malaman from Flare na wala na si Kean. Hanggang sa bahay nila hindi sya mapakali.He wants to call tito James pero nahihiya syang magtanong. Hindi lingid sa kaalaman nito na ikinainis nya ang ginawa sa kanya ng kaibigan kaya naman umiiwas ang papa ni Kean na makipagcommunicate sa kanya lalo pa't shareholder ang daddy nya sa company nito.Marami syang gagawin pero kahit isa hindi sya makagawa. Nakita nya sa mini table ang phone na binigay ni tita Keana sa kanya. Kinuha nya iyon at binuksan. He played some videos. Iyong ibang videos ay ang mga bonding moments nila ni Kean. He got curious sa isang video na may name na, WATCH THIS.Sa video,Kean sat on his bed habang nakaharap sa camera. He assembled the position at nang makuntento na ito ay umupo ito ng maayos sa kama."Hi,J-Gerv."J-Gerv ang tawag nito sa kanya. Kaya natawa sya nang marinig uli ito sa kaibigan."Hindi sana ako gagawa ng ganito pero kasi nangagamba ako. Someone is giving me cre

JOSHUA'S POVIt's already 5 pm. Pinalabas na kami sa detention room. Hays,salamat naman. Hindi ko na kaya ang makasama pa sa isang room si Nelorie.Masaya akong lumabas nang tawagin ako ng taong iniiwasan ko."Joshua,let's talk."Nalungkot ako sa pagkakasabi nya ng pangalan ko.Dati sinasabi nya iyon ng may malambing,excited at masayang tono. But now,isang normal na tawag nalang. Walang pagmamahal,walang nararamdaman.Sumunod ako sa kanya. Nang kaming dalawa nalang,she twist her body towards me. Tiningnan ko ang mukha nya.Ang mukhang hanggang ngayon tumutorture parin sa isip at puso ko. "I know you like Flare Joshel." walang gatol nyang sabi. She crossed her arms over her chest.She thought I like Flare that much. Hindi nya alam ang dahilan ko. Wala syang alam. "And so?"She smirked."Why don't we have a deal?"Natawa nalang ako sa kanya. Dati hindi nya kayang tumingin ng matagal sa mga mata ko. Masyado syang mahiyain noon. Was it all my fault? Kung bakit parang tumigas na ang puso