Napasabunot na ako sa sariling buhok. Aaminin ko nag-aalala ako kay Daddy na di sumagi sa isip ko dati. Mukhang eye opener nga yata iyong mga pinagsasabi ni Chaeus kagabi. For the first time, I felt worried to my Dad. Hindi ko na alam kung anong gagawin. Hindi pwedeng solo lang si Daddy. Nawalan na ako ng ganang ubusin ang breakfast. Hindi ko na iyon malunok sa sama ng aking loob.“Uulitin ko sa'yo ang mga dahilan ko Hilary—”“Are you nuts?!” hindi ko na napigilang sumigaw, Wala ba talagang utak ang babaeng ito? Akala ko ba ay mahal niya talaga si Daddy? Ano ito, aber?“Hinayaan mong mag-isa si Daddy. Kailangan ka niya doon. Alam mo iyon. Akala ko ba mahal mo siya? Kailan mo pa naisip ang mga iisipin ko? Totoo ba talagang minahal mo siya? O baka naman nagpapanggap ka lang? Oo nga pala, narito ang anak mo hindi ba? Siya siguro ang dahilan kung bakit hindi ka sumama kay Daddy!”“No, hindi iyan ang dahilan—”“Sino ang mag-aasikaso doon kay Daddy? Wala. Paano kung uminom iyon after ng mee

Sinadya kong halos lunch time na nang lumabas ng silid kinabukasan. Maaga pa rin akong nagising kahit late ng natulog, pero pinili kong humilata sa kama. Pagulong-gulong habang nag-e-scroll ng social media account. Tinatamad pa akong bumangon lalo na at naiisip kong may possibility na ang tukmol lang namang iyon ang aabutan sa kusina. Ayokong masira niya muli ang araw ko. Ako na lang ang iiwas at mag-a-adjust sa amin.“Goodmorning, Hilary.”“Morning din,” tipid na bati ko pabalik sa maid na nakasalubong ko pagkalabas pa lang ng kwarto.Suot ko pa ang terno na pinangtulog ko kagabi. Naghilamos lang ako at nag-brush ng ngipin kanina kagaya ng nakaugalian ko kada umaga. Hindi naman na bago ito sa paningin ng lahat ng kasama namin sa bahay kaya hindi na rin ito big deal. Mamaya pa ako maliligo, mga bandang hapon pa. Wala rin naman akong pupuntahan.Mapanuri ang mga mata kahit na pasimple ang naging paglinga-linga ko sa paligid. Hinahanap ang anino ng tukmol na sure akong may hang over. Bak

Hapon ng Friday nang magkayayaan kaming magkakaibigan na magtungo mamayang gabi ng club. Tutal ay wala naman kaming pasok bukas. Dating gawi, kumbaga. Sa totoo lang ay kahapon pa naman namin iyon napag-usapan kaya naman pagpasok ko kaninang umaga ay may dala na akong damit na susuotin na nakalagay sa maliit na paperbag. Hindi ko na rin pinili pang tumutol at salungatin ang gusto nila nang dahil sa hindi ko pagsipot at pagsama sa kanila noong nakaraang linggo. Bukod sa nahihiya akong biguin sila ay kilalang-kilala rin nila ako. Hindi ko ugali ang mag-rason ng kung anu-ano, kung gagawin ko man iyon ay paniguradong uulanin nila ng mga katanungan at dapat may sagot ako.“Tama lang na lumabas tayo mamaya. Sobrang hell week kaya ang pinagdaanan natin ngayong Linggo. Kailangang magsaya ng mga utak natin. Deserve na deserve natin iyon, mga Girls.” si Josefa na patalon-talon ang paglakad, halatang sobrang excited sa gagawin namin mamaya. Mukhang nahawa na siya ni Shanael, na sa aming apat ay s

Hindi ko maiwasang mamutla. Bigla na lang nahimasmasan at parang nilubayan ako ng kalasingan nang i-angat ang aking nanlalabong paningin. Ang malabong imahe lang naman ng tukmol ang bumungad sa aking harap, nakatayo. Hinihingal sa galit. Nakahawak sa beywang ang isa niyang kamay. Sa gitna ng dilim at panaka-nakang galaw ng ilaw na tumatama sa kanyang mukha ay kita ko ang pagtiim-bagang niya. Ilang beses beses kong kinusot ang aking mga mata. Baka guni-guni ko lang naman lahat. Baka namamalikmata lang ako. Ngunit hindi, hindi siya mawala sa paningin ko. Napatunayan ko pa iyon na totoo nang pagalit na siyang magsalita.“Kanina pa ako tumatawag sa'yo. Bakit hindi mo sinasagot? Sinadya mong e-deadma ang tawag ko ano? Narito ka lang pala sa lugar na ito!” madiin at madilim ang mga matang sambit niya.Feeling ko kapag pumalag ako at isang maling salita ko ay bigla niya na akong kakaladkarin. Saglit na sumikdo ang labis na takot sa dibdib ko. Napalunok na ako ng laway. Kabado man sa takot ay

Gabi na nang magising ako. Bukas na rin ang dim light ng silid ko na sure akong gawa ito ng maid. Matapos na maghilamos ay piniling lumabas na. Umaalboroto na naman ang patay-gutom kong mga bituka. Wala talaga silang kabusugan, aba!“Pahanda na ng dinner.” anunsyo ko pagkapasok ng kusina, hindi pa naman iyon late pero hindi kasi sila naghahain kapag walang kakain nito. Agad na sumunod ang maid na nakarinig sa akin. “Wala si Chaeus?” pormal na tanong ko habang kumukuha ng pagkain upang ilagay na sa plato.“Umalis after lunch. Ang sabi sa amin ay sabihin sa'yo na may lalakarin siya kapag hinanap mo.”Tumango lang ako. Ano pa bang comment ko? Alangan namang itanong ko kung nasaan na ito?“Okay.”Matapos kumain ay saglit akong tumambay sa sala. Panay ang sulyap ko sa main door. Hindi ko man aminin pero hinihintay ko si Chaeus umuwi. Nang mapansing lumalalim na ang gabi ay tumayo na ako upang magtungo na sa silid. Dahil siguro sa pagod ako at kulang din sa tulog ay hindi naglaon at muli a