บททั้งหมดของ Breaking His Law : บทที่ 101 - บทที่ 110

“I saw Isles!” pamamalita ko noong papaalis na kami. Nagmamadali na ang lahat. Ngayon ay tila ako na ang tinatakas nila. At mula naman iyon kay Isles.“Bilis, Nat! Sakay!”Kahit si Yael ay naging alerto na rin. Noong makasakay kami sa sasakyan, agad niya na itong pinaharurot papaalis. Ang iba naming kasama ay nasa kabilang sasakyan na kasunod namin.I was in the backseat. Lumingon ako sa likod.“Tumatawag si Isles! Tumatawag ang asawa mo!” sabi ni Klara dahil sa nagri-ring niyang cellphone.“Mr. Privello’s car is following us,” balita ng mga kasama namin. Sportscar pa naman ang gamit niya madalas at talagang magaling siyang magmaneho. Nag-aalala tuloy ako na baka kung mapaano siya!“He’s driving past the speed limit. Ilegal na ‘yan!” komento ni Klara. Pinaharurot lalo ni Yael ang sasakyan namin. Pakiramdam ko ay tumatakas na ang kaluluwa ko sa sariling katawan hindi lang dahil sa bilis ng pagpapatakbo ni Yael ng sasakyan kundi dahil sa kaba.“Bilis, Yael! Baka maabutan tayo!” Ako na mi

LUMILIWANAG NA ang langit noong muli akong inilabas sa cabin. Sobrang dilim sa loob na kung ilang araw magtatagal ang sinuman doon ay siguradong masisiraan ng bait. Walang pumapasok na liwanag. Halos walang hangin. Matigas ang sahig. Lumang-luma na.Hindi na lamang tela ang nasa mga kamay ko kundi kadena. Wala na rin akong kahit na anong koneksyon sa El Amadeo.Noong nasa loob pa ako ng cabin, ni hindi ako nakatulog. Nasa dilim lamang ang tingin ko habang dinadama ang malamig na kwintas sa dibdib ko. At pagod kong isinandal ang ulo ko.Nasaan kaya si Isles sa mga oras na ito? Is he thinking of me?Binago ang plano. Hindi na patungong Maynila ang yate. Hindi ko alam kung saan dahil hindi naman sinabi ni Senator sa tawag.Hindi ko alam kung paano ko iyon ire-report sa El Amadeo dahil nawala na ang lahat sa ‘kin. Nahulog sa dagat ang earpiece...Habang nakapikit ako, biglang pumasok sa isipan ko ang huli kong narinig sa earpiece. Hanggang sa nilabas na ako sa madilim na cabin.Ang malam

“You came back?” tanong ni Elias noong bumalik ako sa Pilipinas.They were my friends since highschool. Tanda ko pa kung paano kami nasali sa brotherhood.“Gago ‘tong si Isles, bumabalik lang sa Pilipinas para sa babae. Tapos kapag nagsawa na ay babalik na ulit sa lungga niya!” ang naiiling na sabi ni Harris at inakbayan ako rito sa field kung nasaan kami. “Pare, alam mo, pupunta ka talaga sa impyerno niyan, eh.”“Marami rin namang babae roon, ah? Iba lang kasi ang kamandag ng mga babae rito,” sabay halakhak ni Chase.Napailing-iling na lamang ako at tumungga sa whiskey. Break namin mula sa mabigat na training. Hindi na ako nagsalita dahil kahit sabihin ko sa kanilang abala ako sa pag-aaral lamang sa ibang bansa, hindi rin naman sila maniniwala. I need to pass college because I’m aiming for law school.“Graduating ka na. You’ll stay here next year?” Azael asked while wrapping a cloth on his hand.Tumango ako. “Yeah, gusto kong mag-focus sa training...” sabi ko dahil tuwing bakasyon lam

“Raise your hands,” ang malamig na utos ko sa babaeng nakatalikod. And when she faced me, I wasn’t wrong.Nathalia Amaris.What the hell is she doing in an illegal gambling? Kailan pa siya natuto sa mga ganitong bagay?Alam kong wala akong karapatan pero nakaramdam ako ng galit.“Who brought you here?” matalim kong tanong.She looks lost just a while ago, pero nang magtama ang paningin naming dalawa ay walang kasinglamig ng mga mata niya.And she will always have this effect on me. Natitigilan ako kapag tinitingnan niya ako habang malamig o walang emosyon ang mga mata niya. Hindi ako sanay. She never fails to scare me with one cold look. Maybe it was my greatest fear...To know that she’s over me.Hindi ko alam kung anong gagawin ko o kung paano ko tatanggapin kapag nalaman kong hindi na ako. She shouldn’t be done with me.Because I’m not done with her yet. She can’t be... f*cking... over me.Kaya nang makita ko siyang kasama si Ezro at ang mag-asawang Sandoval sa isang family dinner

“Miss Nathalia?”Nilingon ko ang tumawag. One of the girl agents smiled at me.“Tumatawag po ang asawa n’yo...” saad nito sabay angat sa telepono.Awtomatikong umikot ang aking mga mata. Binalik ko ang tingin sa scope ko habang nasa tuktok kami ng isa sa matataas na building sa buong lungsod, halos hindi pansinin ang kaniyang sinasabi dahil tutok sa pinagkakaabalahan.“Tell him I’m at the mall... kasama ko si Klara at nagsha-shopping,” saad ko habang ginagala ang aking scope para makita ang target namin na nasa isang hotel.Kung hindi ako titingin sa scope, sobrang layo nila sa amin. It’s impossible to see them in naked eye.“Mr. Privello, nasa mall po ang asawa ninyo. She’s with Miss Klara for their usual shopping routine,” masunuring sagot nito. Tinuon ko lamang ang atensyon sa target namin. I can’t lose sight of that businessman’s son.I bit my lip as I try to check the target’s surrounding. Nasa penthouse ito at kasalukuyang may kinakausap na isa pang lalaki habang may dinaraos na