I heard the door closed. I closed my eyes, pretending to be asleep. Pero bago pa siya pumasok ay narinig ko ang pag alis ng sasakyan. Dahan-dahan siyang humiga sa tabi ko, and hugged me. Hindi ko kumibo, I stop myself from crying hanggang sa dalawin ako ng antok. Thanks goodness!Kinabukasan ay nadatnan ko si Diego n nagluluto ng almusal. Nagluto siya ng fried egg, hotdog, and tocino. Mukhang masarap pero bumaliktad agad ang sikmura ko sa amoy ng tocino. Tumakbo agad ako sa kusina upang ilabas itong nararamdaman ko. Lumapit naman agad si Diego sa akin and tap my back gently.Maagang maaga ayaw kong umiyak. I forced myself not to cry, pero traydor talaga ang mga luha ko. Nagsilabasan na sila hanggang sa humahagulgol na ako. Diego seems worried, he immediately hugged me."Shh.. It's okay," anito. Nandidiri ako! "Let me go," kalmado kong salita at tinulak siya ng kaunti. He let me go. Kaya agad na akong tumayo. Nawalan na ako ng gana kumain kaya bumalik uli ako sa kwarto. Humiga ako at

KINABUKASAN ay maaga akong gumising. Naligo at nag bihis. Nadatnan ko si Tita Mel na naghahanda ng agahan. Dad was sipping a coffee while reading a magazine. I hurriedly went to Clifford and Mikey who was eating peacefully. I suddenly missed these two. “How are you two doing?” panggugulat ko sa dalawa na hindi napansin ang presensya ko kanina.“Ate?” gulat na sambit ni Mikey at niyakap ako. Ganun din si Clifford na tumayo pa talaga mula sa pagkain at niyakap ako.“We missed you, Ate.” mahinang salita ni Clifford. I brushed his hair and smiled.“Na miss ko rin kayong dalawa,” nakangiting wika ko at umupo na sa tabi nila.“Kailan ka pa dumating ate?” tanong ni Clifford. Ang laki na ng pinag bago niya, binatang binata na. Naalala ko na naman ginawa niya sa private room ni Dad noon. “Kagabi lang sumama na ako kay Tita at Atacia, pag-uwi.“ sagot ko naman kay Cliff.“Bakit hindi namin alam? Mom, dad and ate didn't even bother to tell us, or inform us kagbi edi sana umuwi kami ng maaga,” n

Nasa parking lot na ako ng may biglang humawak sa balikat ko. Hinihingal, hindi maayos ang kasuotan. Is this how he behave inside his company. So unprofessional. Tinaasan ko siya ng kilay, naiinis sa itsura niya."What!?" malamig kong tugon sa kanya. Umiwas siya ng tingin at biglang lumuhod sa harap ko."What the. Tumayo ka nga diyan, kapag may makakita sayo diyan, sigurado akong mag viral ka talaga." naiinis kong salita sa kanya."Forgive me, please. Hindi ko nauulitin, pangako yan. Mahal kita. Mahal kita kaya ko nagawa ang bagay na iyun. There's no love involved, it was just sex," nag mamakaawa niyang salita. "And do you think it's just easy to forgive you? What do you take me for? Who am I to you, ha?" galit kong salita at gustong gusto na siyang saktan."Please, babe. Hindi na mauulit," he said again. Naiirita na ako sa boses niya."Pwede ba na next time na tayo mag usap? Kakagaling ko lang sa OB ko. And I am not in good condition, so please, ayaw kong ma stress Diego," hindi ko

Alam ko na mahirap mag tiwala ulit, so I am trying to build my trust to him again. But, I want to be observant this time. Ayaw ko na paulit-ulit akong niloloko ng mga tao. Hindi ko nga alam pero parang nakaka dissapoint na kapag nakikita ko si Diego. The desires, the fire was no longer there, here in my heart. I don't know why, but this is what I am feeling. It seems like the fire is slowly fading away.Because of that thingshe did, I am slowly losing the interest of being with him. I have loved him for almost a decade and because of that big mistake he did, I am slowly losing it. Alam ko na parang ang bilis mawala pero ito talaga ang nararamdaman ko eh. Or baka nasaktan lang talaga ako ng sobra kaya ganito ako mag-isip. Pero kinakapa ko ang sarili ko, ang puso ko kung meron pa ba talaga ngunit parang hindi na talaga siya tulad sa dati.Selfish ba akong tao kung ganito nararamdaman ko after kong malaman ang kataksilan ng asawa ko? Masama b na ganito ako? Na dahan-dahan nawawala ang ap

CAROLINE' POVI woke up in the middle of the night, bumungad sa akin ang puting ceiling, amoy nang disinfectant. I searched around, and upon realizing I was surprised with that thought of not remembering why I am here. Nasa hospital ako!I tried na umupo when I felt something painful, bumalik ako sa pagka-higa. "Ano ginagawa ko d---," I gasped. And tears started to flow."M-my b-baby," walang boses ang lumabas sa aking bibig, tanging hangin lang nito ang lumalabas sa bibig ko.Ramdam ko rin ang pagkatuyo ng lalamunan ko. Tahimik lang akong humihikbi hanggang sa marinig ko ang pag-bukas ng pintuan. Napatingin ako sa pintuan at nag-salubong ang mga mata namin ng asawa ko. Nakatulala lang akong nakatitig sa kanya habang patuloy pa rin ang pag agos ng aking mga luha."B-babe, thank goodness you're awake." Agad niya akong nilapitan at niyakap, mas lalo tuloy akong umiiyak."B-baby?" bulong ko. He stops and look at me. Bigla na naman siyang umiyak, tahimik lang din itong humihikbi. "W-wala