All Chapters of Discreet Nights: Chapter 71 - Chapter 80

Exactly that day I have sent Rye the evidence that it was Lemery who planned the accident, and that Creia and his daughter are alive. It took Rye three days to reflect and realize everything. “Tell me about your plan,” he asked through a phone call. “I'm still here in America. Why don't we talk about this in person?” “Send me the location,” he said then ended the call. I sent him the same location where we met three days ago. Wala pang isang oras ang layo niyon sa tinutuluyan ko kaya naman nakarating ako agad doon. What did I do for the past three days here? Inalam ko kung paano gumalaw ang Vanda. With my most trusted connections, hindi naman ako masiyadong nahirapan. At first, I was hesitant to stay here longer because of my sons. However, Sever assured me that I don't need to worry about them. Hindi naman siya nahihirapan sa dalawa dahil alaga niya na ang mga ito dati pa. Dahil doon ay nakampante ako kahit paano dahil hinding-hindi sila pababayaan ni Sever. Isa pa, kasama ri

“Babalik kami sa 'yo.” It was for assurance. Para sa amin din naman ito at panandalian lang naman ang lahat. Babalik din kami sa kaniya. Tama ang mga sinabi ni Rye. Hindi kailan man papasok sa isip ni Ruan na palayuin kami ng mga anak namin mula sa kaniya dahil hindi niya 'yon kaya. His plans would be influenced by his will to protect us. Mahihirapan siyang isaalang-alang ang mga bagay. Isa lang naman ang paraan para hindi siya mahirapan sa pagprotekta sa amin at 'yon ay ang aming paglayo— malayo sa lugar kung nasaan sila. Sa lugar kung saan hindi kami mahahanap ng mga taong gustong manakit sa amin. “My life is you and our sons, Zalaria. Mahal na mahal ko kayo.” Si Haiver ang sumundo sa amin ng mga anak ko noong gabing 'yon. Nagulat nga ako dahil kasama niya ang dating kanang-kamay ni Ruan na si Ervo. Kilala ko siya dahil napakilala siya sa akin noon ni Ruan sa mga kuwento niya. “I'm not friends with that guy, but I know him.” Tukoy niya kay Haiver na siyang piloto ng ero

“Very good! Give Mommy a kiss!” Sabay na dumapo ang labi ng mga anak ko sa magkabilang pisngi ko. Natunaw naman ang puso ko nang sinunod nilang halikan ang umbok ng tiyan ko. “What's her name again, Mommy?” Ruin asked while drawing circles on my baby bump. Si Aero naman ay isinandal ang pisngi niya sa braso ko gaya ng lagi niyang ginagawa. Ngumiti ako. “We'll call her Hera.” “Just Hera?” Aero mumbled beside me. Umiling ako bago maingat na inayos ang buhok na humaharang sa mukha niya, gano'n din ang kay Ruin. “She will be Hera Tiana Anastasia Danery.” Agad na nalukot ang kanilang mukha sa sinabi ko. “Mommy! That's too long!” “She'll suffer from writing her name like us!” Agad akong tumawa sa aking mga narinig. “It's okay, boys! She'll love it when she grow up. It's long because I want her to have both of your initials.” Mukhang hindi nila matanggap na mahihirapan magsulat ng pangalan ang kapatid nila dahil sa ibinigay kong pangalan niya. They're already this thoughtful. Hi

Hera got his father's eyes, but she looks exactly like me. Tuwang-tuwa ang nanay ko habang ipinapakita sa lahat ang litrato ko noong sanggol pa lang ako kung saan kamukhang-kamukha ko si Hera. I have to agree too, our princess was my carbon copy. Labis ang tuwa na naramdaman ko dahil sa wakas, may kamukha na rin ako sa mga anak ko at hindi na ako ampon sa pamilyang ito. Gising si Hera ngunit hindi siya umiiyak. She was just looking at me like she could already see me. Halos manghina ang mga kamay ko habang buhat ko ang maliit niyang katawan. She was so small, fragile, and cute. Hindi rin mapakali sina Ruin at Aero sa kakasilip ng kaniyang mukha kaya naman natutuwa ako. I looked at Ruan who was sitting at my right side. Naluluha ang mga mata niya habang pinagmamasdan kami. I smiled at him. “Carry your daughter, Ruan.” Takot na umiling ang lalaki. “I-I... I don't know how. I might drop her.” Bahagya akong natawa at agad na tinuruan ang lalaki ng tamang posisyon sa pagkarga ng

Dumating ang araw ng aming pag-alis pabalik sa Pilipinas. Naimpake na ang lahat ng aming gamit at handa na kaming lumipad. Bumalik na si Ervo sa Espanya dahil kinailangan. Bago 'yon ay ilang beses namin siyang pinasalamatan dahil sa pagpapatuloy niya sa amin dito. Si Haiver at Sever naman ay kasama naming uuwi sa Pilipinas. I was pushing the stroller where Hera was lying down and sleeping. Si Nanay naman ay abala pa rin sa pagche-check kung kumpleto ba ang mga naimpake namin kahit ilang beses na namin 'yon nasigurado na kumpleto 'yon kahapon pa. Kasalukuyan naming hinihintay ang van kung saan kami sasakay patungo sa airport. Helicopter sana upang mas mabilis ngunit naisip namin na hindi kakayanin ng mga bata. Ruin raised his arms to ask his father to carry him. “Where are we going, Daddy?” he wondered. Si Aero naman ay napakapit sa damit ko habang nakatayo sa gilid ko. Ruan gave them a gentle smile. “To our home, my son. We're going to our home.” Hindi ko alam ngunit tila pum