FATED TO BE YOURS のすべてのチャプター: チャプター 121 - チャプター 130

babyDinilat ko na ang mga mata ko ng marinig kong kambal ang anak ko at may isang naka survive. Alam kong hindi dapat ako maging masaya dahil sa nawawala niyang kambal pero masaya ako dahil kahit papano may natira para sa akin. Nawala sa akin si Mike, akala ko mawawala rin sa akin ang anak ko."Mabuti at nagising kana hija," maluha luhang sabi niya."Narinig ko po ang sinabi niya," bulong kong sabi. "Totoo po ba?""Yes hija, buhay ang isa sa kambal," nakangiting sabi niya parang masaya rin sa nangyari. Tumango ako at hinaplos ang tiyan ko. Baby salamat. "Si Mike po?" tanong ko kahit alam kong nag-aaway sila lola at pinaalis na ni lola. Mas mabuti na iyun, araw-araw kong narinig ang galit niya, mas masakit pag sa mukha ko mismo sinabi ang mga iyun. Tinanong ko si Mike baka alam na niya pero pinili niya paring magalit sa akin kahit nandito pa ang anak namin."Hindi niya alam," sagot ni lola, parang naintindihan ang tinanong ko. Tumango ako. Iisipin ko na sana kung dapat ko bang ipaala

School Bago ako umalis dati sa bansa habang buntis pa ako kay Ville. Sinubukan ko ulit puntahan si Mike para sa huling pagkakataon gusto kong sabihin sa kanyang buhay pa ang anak namin. Hindi baling hindi niya ako matanggap, kahit ang anak lang namin para lalaki si Ville na may ama. Pero noong nakita ko siya sa bahay, may kahalikan siyang babae. Nasaktan ako ng sobra hindi para sa sarili ko kundi para sa anak ko. Kung pipilitin ko lang na makilala siya ng anak ko, pag laki ni Ville ganyan ang makikita niya kay Mike. Ayaw ko namang masaktan siya kaya umalis akong hindi sinabi sa kanya. Ngayon, dahil nandito sa akin si Ville sinabi nilang selfish ako? sarili lang ang inisip ko. No, ni minsan sa desisyon ko dati hindi ko sinali ang sarili ko para sa anak ko. Lumayo ako para hindi makita ni Ville ang daddy niyang may kahalikang ibang babae at masaktan siya. Lumayo hanggat hindi pa nakita ni Ville si Mike ganun. Para rin hindi masira si Mike sa anak namin. Saang banda doon ang sarili

NopeGinising lang ako ni Ville nang nakarating kami sa mansyon. Tiningnan ko ang labas dito.. may nagbago, parang nirinovate ito noong wala ako. Maganda naman yung huling kita ko dito bago ako umalis pero mas maganda ngayon. May nagbago rin pala sa pag-alis ko."Ville!" rinig kong sigaw ni lola. Bumaling ako sa kanya. Nakita ko kung gaano ito kasayang makita kami o yung apo niya. Nakita niya si Ville pag bumisita siya pero dahil busy siya, matagal niyang hindi nakita si Ville."Lola!" tunakbo palapit si Ville dito at niyakap ng mahigpit."Wow! ang laki mo na," manghang sabi ni lola."Of course," mayabang na sabi ni Ville at tiningnan ang mansyon."Bahay mo po ito lola?" tanong ni Ville."Yes, apo.. dito ko sana kayo papatuluyin ng mama mo pero hindi siya pumayag," parang nagsusumbong sabi ni lola kay Ville. Napangiti nalang ako kay lola at lumapit sa kanila. Nasa likod ko lang si Cath."I understand mommy," sabi agad ni Ville. Mas lalo akong ngumiti ng makitang nakasimangot na si lo

HappyPumasok ako sa bahay, may mga katulong na tumingin sa akin, hindi nagtaka sa presensya ko. I guess sinabi na nila ang pag bisita ko. Hindi pa ako naka hakbamg tuluyan papasok may sumalubong sa akin. Nakahawak siya sa kanyang bibig habang na tumingin sa aking naluluha. Malungkot akong ngumiti sa kanya at lumapit para yakapin siya ng mahigpit."Mama." Ngayon ko lang ulit siya nakita after 8 years. "Anak, umaygahd you're here!" natutuwang sabi niya parang maiiyak na habang niyakap ako. Kahit nag uusap kami sa cellphone, iba parin pala talaga sa personal. I miss her so much. Bumitaw ako sa kanya para tingnan ang buong kalagayan niya. Lola is right, she looks fine but still, I need to ask her."How are you?" Ngumiti siya sa akin at hinila ako papasok sa bahay. Parang dito siya nakatira. Binigyan siya ng magandang buhay ni lola and I should thank her later for that."Okay lang ako anak, ikaw?" tanong niya habang nakatitig sa akin. Inalis niya ang luha sa pisngi ko kaya ganun rin

I'm sorryNagkwentuhan kami ni mama tungkol kay Ville bago ako nagpaalam na sa kanya. Gusto kong manatili kay mama pero kailangan kong bumalik para kay Ville. "Mag ingat ka anak." Pang ilang beses na niya itong sinabi sa akin at ilang beses ko rin itong sinagot. Tiningnan niya ang driver at tumingin sa paligid parang may hinanal."May bodyguard ka ba anak? na saan ang bodyguard mo?," nag-alalang tanong niya. Ngumiti ako para sabihing wag siyang mag-alala."Nasa labas ng gate ma." Pinadalhan ako ng bodyguard ni lola kahit ayaw ko sana pero mag-alala lang siya at pati si Ville na gustong sumama pag wala akong bodyguard para 'raw' protektahan ako. Naiyak nga ako tuwa noong sinabi niya iyun sa akin. Sana ma protektahan pa ako ng anak ko pag laki niya.Nagpaalam ulit ako kay mama bago kami umalis. Habang paalis kami, nakaramdam ako ng kaginhawaan. Matagal rin akong hindi umiyak sa harap ni mama, ngayong nagawa ko feeling ko nawala lahat ang bigat sa akin. Noong bata ako, sa kanya ako ta