Todos os capítulos de RESCUED BY A MAFIA LEADER: Capítulo 11 - Capítulo 20

NAGISING nalang si Cassy sa isang napakalambot na kama. Nagulat siya at agad na napabalikwas. Nagpatingin tingin pa siya sa paligid. Sa labas, makulimlim ang kalangitan at mukhang uulan. Pero hindi niya alam kung anong oras na ba iyon. Inalala niya ang mga nangyari kagabe. Napahawak siya sa kaniyang dibdib nang maalala na pinatulog siya ng bading na si Diane. “Ano? Ibibidding na ba ako?” “Diba sa ikalawang buwan pa ‘yun?” ”Nasaan ako? Nahuli na ba ako ni Don Alfonso?” Yan ang mga tumatakbo sa kaniyang utak. Hindi niya mawari’y ang gagawin kung nahuli na ba siya ni Don Alfonso. Muli niyang pinasadahan ng tingin ang boung kuwarto at nakitang may nakalagay na CCTV sa may sulok ng pader. Malakas ang kutob niya na nahanap na siya ng matandang m4nyakis na iyon. “Huwag kang mataranta Cassy. Mas lalo kang makukulong rito kung hindi mo kakalamahan ang sarili mo. Mag-isip ka ng mabuti para makatakas ka,” ani ‘to sa kaniyang isip. Tumayo siya at tumingin sa bintana na gawa sa de sa

MUKHANG nababasa na ni Keizer kung bakit ganoon nalang ang treatment ng mga conception sa kaniya. At base na rin sa unang pagtatagpo nila ng dalaga. Mukhang planoda na ata yun simula pa nung una. Muli pang nagsalita ang Emcee upang tawaging ang mga tao na maaaring magbigay ng pahiwatig ng isang mensahe sa celebrant. “Ano ‘to? Debut?” sa loob -loob ni Keizer. Pinaunang magsalita ang ama ng dalaga. Parang gustong mag-walk out ng binata that time pero pinigilan lang niya ang kaniyang sarili. Lalo na at nagsasalita pa si Mr. Conception. Ang sama naman tingnan kung sa misis pa niya ito magpapaalam. Isa pa kakasimula pa lang ng party. Kaya naghintay muna siya kahit naiinip na siya. Pasulyap sulyap naman sa kaniya ang dalaga na parang nahihiya pa. Pero ayaw siyang tingnan ni Keizer. Kumakaway naman ang mga kaibigan nito na ‘tila excited doon sa pa-blind item sa kanila ng dalaga. Subalit mukhang hindi na kailangan kasi nakikita nila ang napakagwapong lalake na nakaupo sa tabi ng m

NANG Medyo mapalayo na sila sa lugar na iyon na sinasabi ng driver na delikado ay bumba sila. Wala masyadong kabahayan doon. Bagamat may mga nalampasan na silang mga baryo, ngunit ibinaba niya ang dalaga sa di nalalayong lugar kung san siya nito pinara. “Manong? saan po tayo. B-Bakit ho tayo bumaba rito?” my kutob na tanong ng dalaga. “Nandoon ang bahay ng anak ko sa banda roon. Naisip ko na doon ka nalang tumuloy sa kaniya. Kesa doon sa amin na puro kami lalake roon.” Napalunok ang dalaga. “Ahhh Manong, tumuloy nalang po tayo sa Maynila. Dederetso nalang ako sa mga pulis.” Napasapo nalang ng mukha ang may edad na lalake, “Sa tingin mo ba… hindi malaking grupo yang tinakasan mo? Panigurado… may koneksyon ang mga ‘yan sa autoridad.” Tama nga naman ang lalake. Pero di rin niya masasabi kung mapagkakatiwalaan ba ang driver. Gayung iba ang ipinapakita nitong ugale. Alam niya ang ganung mga titig. May pagnanasa at planong hindi maganda. “M-May pamilyang kukuha sa akin,” d

CASSY’s POV Nagising nalang ako sa isang madilim na silid. Nakagapos ang mga kamay at paa ko. Hindi naman ako nakabusal at hindi rin naman ako naka blindfold. Kaya kitang kita ang loob ng kuwarto. Na parang bodega. May mga daga at ipis sa paligid. Amoy na amoy ko rin ang kalumaan at alikabok ng silid na kinaroroonan ko. Napapaubo ako pero hindi natutuloy. Nagpupumiglas ako sa pag-asang matanggal ang mga tali na nagapos sa mga paa at kamay ko. Gusto kong sumigaw pero ayaw kong gawin. Natatakot akong malaman nila na gising na ako. Naiiyak na ako. Nanginginig sa takot. Alam kong katapusan ko na. Alam kong himala nalang kung makatakas ako rito. Dahil kung may isang bagay man akong sigurado… iyon ay nasa kamay ako ng Hyper Mamba dahil sa karatulang nakadikit sa pader. Ahas na nakapulupot sa arrow!!! Dumadagundong ang dibdib ko sa sobrang pintig ng puso ko. Lalo na nang may marinig akong mga yabag na palapit sa may pintuan. Mas lalo kong pinuwersa ang sarili ko na matanggal ang

KEIZER’s POV “Yan ang gusto ko, matapang. Pero kailangan, may matutunan ka pa." Napatitig siya sa akin. Hindi ko makita sa kaniya ang pagiging malambot kumpara sa kapatid ko. Alam kong , hindi pa siya sanay sa pakikibakbakan. Kaya naman naisipan kong tulungan siya. “Ano naman yun?” Nginitian ko lang siya. Dadalhin ko siya sa training center kung saan matututo siya kung paano mag-self defense at lumaban kung sakali. Kinakabahan pa siya habang nakasakay siya sa sasakyan ko. Sinusubukan ko siyang sulyapan. Tahimik lang siya habang seryusong nakatingin deretso sa daan. Ramdam ko ang malalim niyang pag-iisip. “Kabado ka?" naitanong ko. Hindi niya ako sinagot kaagad. “Hindi ako kinakabahan. Saan mo ba ako dadalhin?” sagot niya. Pero alam kung kinakabahan talaga siya. Kung hindi lang talaga ako isang leader ng mafia, baka naniwala pa ako. Lalo na at magaling siyang magtago ng emosyon. Kaya siguro siya nagtagal sa Alfonsong iyon. “You’ll see.” Nang dumating kami ay muli