Pangarap Kong Matikman Ka의 모든 챕터: 챕터 201 - 챕터 210

Caline’s POVPagkatapos ng trabaho ni Akeno sa hardin namin, nagpaalam lang siya na maglilinis ng katawan. Sakto, kailangan ko pang gumayak kasi kakatapos ko lang makipag-usap kay papa. Simula nang makasama ko siyang lumaban sa mga demonyo, palagi na niya akong gustong kausapin. Sinasabi niya sa akin ang mga dapat kong malaman, dapat kong matutunan at ang mga dapat kong iwasan.Sa ngayon daw, huwag na muna akong maglalabas at makipagkita sa mga kaibigan ko. Pero kung si Akeno naman daw ang kakasamahin ko sa labas, okay lang. Mainam daw na maging close na kami lalo kasi kailangan ko raw talaga si Akeno sa buhay ko. Kaya kung maaari ay dapat magkadikit daw kami palagi. Weird pakinggan na ang mga magulang ko pa ang nag-uudyok na magdidikit ako sa isang lalaki, pero kasi sa case ko, kailangan ko talaga kasi si Akeno ang susi para tuluyan nang mapasa-akin ang kapangyarihan ko.Pagkagayak ko at pagkatapos din gumayak ni Akeno ay umalis na kami. Agad niya akong sinama sa isang mamahaling cof

Caline’s POVPag-alis namin sa coffee shop, nag-aya siyang umuwi sa kanila. Ang sabi niya, sumama raw ako sa kaniya kung wala naman daw akong gagawin. Gusto raw niya akong ipagluto ng masarap ng hapunan. Ako namang si gaga, palibahasa’t kinikilig pa rin sa kaniya, sumama na rin kasi nakakahiya naman kung tatanggihan ko siya.Pero sa totoo lang, hindi siya nag-o-open ng topic tungkol doon sa nangyaring pagka-udlot ng dapat ay sëx on phone namin. Siya na nga lang ‘yung magma-mariang palad, naudlot pa dahil kay mama. Hindi ko na alam kung anong nangyari nun. Kung tinuloy pa ba niya ng siya na lang o huminto siya dahil sa inis.Pagka-park ko ng sasakyan ko, bumaba na kami at tumuloy nang pumasok sa loob ng bahay-kubo niya. Na-miss ko rin itong maliit niyang bahay.“Sandali lang, maupo ka muna at magbibihis lang ako. Hindi na bagay sa bahay ko ang outfit kong ‘to. Saka, papalaba ko pa ‘to kasi inarkila ko lang ‘to sa bayan,” pag-aamin niya kaya natawa na naman ako.Habang nakaupo ako sa i

Caline’s POV“Ano, kaya ba o tama na muna? Ayoko naman na pilitin ka. Hindi ko hahayaang ituloy mo ‘yan kung hindi mo pa trip?” tanong niya tuloy nung hindi na ako gumalaw.“Eh, bakit kasi kailangan pang gawing parang ice cream? Parang pinaglalaruan mo naman ako, Akeno,” seryoso kong sabi sa kaniya.Ngumisi siya nang saglit. “Ay, virgin ka pa nga talaga. Hindi mo pa pala alam ang mga ganitong gawain. Sorry, masyado ata akong nagmadali. Sorry, Caline. Hindi ko naisip na wala ka pang karanasan talaga.”Tumayo siya at saka hinila ang mga kamay ko. Pinaupo niya ako sa higaan niya. Bago siya nagsalita ulit, nagbihis na muna siya.Hindi na naman natuloy ang gusto niyang mangyari. Pakiramdam ko tuloy ay parang mate-turn off na sa akin si Akeno. Bakit kasi sumabak agad ako dito nang wala pa akong kaalaman.Yung utak ko, paiba-iba. Minsan ay go, minsan ay paatras. Nakakabaliw kasi kapag ganito pala ang eksena na. Mabuti pa si Akeno, matapang, walanghiya na nararamdaman sa akin. Akong si tanga

Caline’s POVNang sumapit ang malalim na gabi, pagod na pagod na rin kami ni Cass sa kakahanap ng kahit anong tanda na maaaring magpabalik ng alaala niya. Ilang oras na kaming nagpapalipat-lipat ng lugar, humihinto kung saan-saan sa pag-asang may matutuklasan siya. Pero sa bawat lakad namin, puro pagkabigo ang natamo namin. Wala, kahit isang piraso ng pagkatao niya ay hindi namin natagpuan. Napalitan na ng pagod ang excitement na naramdaman ko kanina; tila mauubusan na ako ng ideya sa mga susunod pa naming lakad kaya mabuti pang magpahinga na lang muna kami.Napatingin ako kay Cass, na tahimik na nakatingin sa kawalan. Ang mga mata niya, na kanina’y puno ng pag-asa, ngayo’y tila isang malalim na balon ng kalungkutan. Hindi ko alam kung bakit, pero parang may kumurot sa puso ko. Awang-awa ako sa kaniya, kahit na ilang oras pa lang kaming magkakilala. Siguro, dahil nakikita ko sa kaniya ang pangungulilang minsan ko ring naramdaman. Lalo na at matagal na rin naming hindi nakakasama ang k

Caline’s POVHapon na at kanina pa kami magkakasamang tatlo nila Akeno at Cass. Nang bigla kong maisip na baka may matulong ang mahiwagang swimming pool.“Alam ko na,” sabi ko na kinagulat ng dalawa.“Ano, matutulungan mo na ako, Caline?” masayang tanong ni Cass.“Oo, baka may matulong ang mahiwagang swimming pool namin,” sagot ko kaya nakita kong napangiti din si Akeno.“Oo nga, may mahiwagang swimming pool nga pala kayo,” sang-ayon ni Akeno sa akin.Hinala ko agad sina Cass at Akeno papunta sa swimming pool area namin.“Ano bang meron sa swimming pool na ’to?” tanong niya na bahagyang nakakunot ang noo.“I have my reasons, Cass. You’ll understand once we’re there,” sagot ko, pilit na pinapasigla ang boses ko. Sa totoo lang, medyo kinakabahan ako. Hindi ko pa nasubukang dalhin ang isang kaluluwa sa mahiwagang swimming pool, at hindi ko rin alam kung ano ang magiging reaksyon nito sa presensya ni Cass.Narating namin ang likod ng mansyon kung saan matatagpuan ang mahiwagang swimming p