Semua Bab BEHIND HER INNOCENCE: Bab 31 - Bab 40

Chapter 32AlainahI stared at my face while putting red lipstick on my perfect lips. I smiled but it didn't reach my eyes. Napailing na lang ako at tumayo na upang magtungo sa aking kompanya. I build my own company after what happened years ago. Matapos kong malaman ang balita ay kinabukasan ay agad rin akong kumilos para ayusin ang sarili. Hindi naman maganda kung sa kanya lang iikot ang mundo ko.Mas lalo lang ako magiging kawawa kung ipagpapatuloy ko ang pagmukmok ko. Ginugol ko lahat ng oras ko sa pag-aaral at trabaho. I remember how shocked my parents when I tell them about my plan. Well, can't blame them. Ilang beses na nila akong pinilit na pumasok sa business world pero matigas ang ulo ko para sumunod.At first, sobrang nahirapan ako dahil wala akong kaalam-alam sa negosyo. Thanks to my brothers and especially dad, they helped me how to manage the pros and cons of that.My business is a clothing line and makeup cosmetics. Ilang beses na akong nabigo sa una dahil sa maling tela

Chapter 34My loveLihim akong napangisi sa taong kaharap ko ngayon. Malamig na tingin lang ang iginawad ko dito. It's been a years since I saw this old man, kung dati ay kaba ang nararamdaman ko ngayon naman ay walang iba kundi inis at galit lang."Nice to see you again, lady. What a coincidence." ngumisi ako.I doubt that."Really? Well, it's not nice to see you again." nakita ko na may dumaan na galit sa mata nito ngunit agad rin nabura ng mapansin na mataman akong nakatitig."Matapang ka na.""Hindi naman." halos matawa ako sa mukha nito ng makita ang ekspresyon niya!"Hindi na ako nagtaka kung bakit iniwan ka ng apo ko. Mabuti na lang ay nakinig siya sa akin." halos matawa ako sa sinabi nito.Kung alam mo lang, matatawa ka na lang sa pinagsasabi mo old man."Syempre ikaw ba naman takutin at ipa..."Sumeryoso ito at nawala ang ngisi."What?""What?" I imitate his reaction, kaya naman mas mukha itong nainis.Ganyan nga, mainis ka pa. Kulang pa yan sa ginawa mo.Magsasalita pa sana

Theseus's PovI lazily stand when my Mom said that we were going to have dinner with someone they know. At my age, I prefer to stay in my room rather than play outside. I hate the sun, it's hot. Mom said that I should expose my skin every morning to get vitamins but I think I don't need that. I just really don't like the sun. Tsk.I was wearing casual clothes that my Mom had chosen for me. Good thing, Mom knows what kind of clothes I want to wear."Son, smile ka naman. Nakasimangot ka agad dyan." saway ni Mom."Mom, I don't want to smile," tamad kong sabi.Natawa ito sa akin at ginulo ang buhok ko. "Ikaw talaga ang sungit mo!"Napasimangot na lang ako dahil aayusin ko nanaman ang buhok ko na ang tagal kong inayos kanina. Hindi na ako nagreklamo dahil baka magtampo pa si Mom.Nakasunod lang ako sa kanila ni Dad nang makababa kami sa sasakyan.Sumalubong sa amin ang isang babae na sa tingin ko ay kasing edad lang ni Mom. Mukha itong strikto sa unang tingin ngunit mabait itong ngumiti sa

SPECIAL CHAPTER #2THALLIAH LEUISSEDAHLIA'S POVI smiled widely as I guided my three-year old daughter to come towards me wearing her gummy smile showing her deep dimple on her left cheeks.My baby is so cute!I giggled when she hugged me tight and kissed my whole face."I love you, Mama!" she cutely said.Aw my lovely baby girl."Mama loves you too, princess!" I kissed her cute chubby cheeks.Who would have thought that we will have this cute princess? I still remember the conversation between me and my husband almost ten years ago that the triplets is enough for us because we wanted to focus taking care of them. It's not that we're not taking care of them anymore if ever we had a baby, our point is we wanted the triplets to feel that they are the only babies, lalo na kay Nico na sobrang clingy sa akin at mahilig magpababy. Ayaw ko naman na mahati agad ang atensyon namin na maaaring maging sanhi ng pagkalayo-layo ng loob nila dahil ilang taon pa lamang sila noon.We were not expecti

SPECIAL CHAPTER #4REUNITEDDAHLIA’S POV“Mga bakla!” napatakip ako sa tenga ko ng marinig ang matinis na sigaw ng pinakamamahal kong kaibigan.“Argh! You’re so maingay pa rin talaga Christine!” inis na singhal ni Vera.Umismid naman si Christine. “Ikaw conyo ka pa rin hanggang ngayon! Di ka man lang natuto magsalita ng tuwid!”“You don’t care anymore!”“Edi don’t!” balik asar naman nito.Natatawa na lang ako sa inasal nila. “Ano ba kayong dalawa, may mga anak na tayo lahat lahat ay para pa rin kayong aso at pusa,”“Kaya nga! Di man lang ata ako namiss nitong bruha na ‘to!”Umirap si Vera. “Stop the drama, Christine! You know how I missed you in my darkest time, tsk.”Ngumuso si Christine. “Aw, na touch naman ako sayo. Pero bakit naman sa darkest time?”“Maitim raw kasi budhi mo,” singit ko kaya sabay kaming natawa ni Vera.“Danny naman eh!”Naghalakhakan lang kami ni Vera hanggang sa napatawa na rin si Christine. It’s been almost five years since we laughed like this. I missed the ol