บททั้งหมดของ Unofficially Yours: บทที่ 111 - บทที่ 120

It was his fault. Kung nakapag-propose na sana sya noon pa ay hindi nito iisipin na ginagamit lang nya ito para pasakitan ang ex at ang kanyang Mamá at para ma-delay ang alis nya papuntang Amerika. Pero may mababago ba sa desisyon nito kung sa palagay lang pala ni Abby ay naglalaro lang sila ng bahay-bahayan sa tuwing sa kanya ito natutulog?He even went to the full extent of stating she’s conceiving kahit na hindi naman ito buntis para hindi na makatutol ang kanyang Mamá. Dapat hindi na nya iyon sinabi; dapat he just played it cool. Napahiya nga naman ito sa part na iyon. Masyadong compulsive. Desperadong-desperado na kasi sya. Tama si Iñigo, pinipikot nga lang nya si Abby. Hindi nya na mahulaan kung selos nga ba iyong pagkakabanggit nito kay Jessica kanina, pero bakit kailangang magselos? Wala namang dapat ikaselos. Although ang isa nyang tenga ay nakabukas sa mga sinasabi ng kanyang ex, nakabaling naman ang atensyon nya kay Abby. At ang babae sa ball party, wala naman din 'yon. Na

Dagling lumumanay ang boses nya, nagbalik ang maamo nyang mukha nang maramdaman ang pag-igting ng panga ni Abby sa ginagawa nya. He loves having sex with her. But this is not the way he wanted. He’s not a fucking loser. Pumanaog sya sa hagdan at naupo sa sofa. Itinuon nya ang tingin sa magaspang na sahig ng sala. He doesn’t want her, he realized. All along he had believed she desired her, too. Dahan-dahang gumuguho ang itinatayo nyang kastilyo sa isip nya. “‘Etong tubig, uminom ka,” inaabutan sya ng isang baso tubig nito nang hindi nya ito tanggapin ay inilapag na lang nito ang baso sa tabi nya. “Kape, gusto mo? Ipagtitimpla kita,” she seems concerned na parang walang nangyari. He scoffed. Paasa. “Ayoko ng kape. Tama na ‘yung nerbyos ko ngayon.” He felt her cold gaze fixed on him for a long moment. “Oh sige. Matulog na tayo,” mahinang saad nito. “H’wag kang matulog d’yan, malamok tsaka mainit. Sa kwarto ka na mahiga para share tayo sa electric fan.” Tahimik syang sumunod kay

Kahit lamig na lamig sya ay hindi na sya nakipag-debate pa. Blangkong napatitig na lang sya sa braso ni Joaquín na nakaharang sa harap nya at nakakapit sa kabilang dulo ng lamesa na tila nagbabakod sa kanya. Nanghahalina ang amoy na pumapailanglang sa loob ng coffee shop at ang bango ng umuusok ng kape ni Joaquín na nasa harapan nya, inabot nya iyon at akmang hihigop na sana para maibsan kahit papaano ang lamig na nararamdaman nya nang sawayin sya ni Rafael. “You shouldn’t drink coffee, Eyb. It’s not good for the baby.” “Bawal raw sa ‘yo, ibaba mo ‘yan,” sulyap ni Joaquín sa kanya. “What can she take, then?” “Milk or soya. Soya is the best,” ani Rafael. “Soya? Taho?!” nangiwi sya. “I’ll get you soya milk later, mi cielo. For the baby,” pang-asar na ngisi nito. Hindi pa naman sya kumakain ng taho kahit damihan pa ito ng arnibal at alam na alam iyon ni Joaquín. “Finally! Dumating din,” ani Rafael nang malingon ang pumaradang puting SUV sa parking lot ng coffee shop. “We

“Mrs. Abegail Pineda y Verdaguer,” nakangiting sulyap nito sa kanya. “Has quite a nice ring to it, ‘no?” “Ewan ko lang huh, pero nakakatakot kang asawa. Malakas kang mantrip,” pakli nya habang nagpapas****p-s****p sa straw ng nabili nilang soy milk sa bote. “Malakas man-trip… Let’s just say I don’t care much about what people would say, unlike you,” patutsada nito sa kanya. “Magkaiba tayo, Joaquín, tanging pride lang ang meron ako.” “Hindi ko na talaga mahulaan ang pinanggagalingan ng pride mo na ‘yan. Wala kang kapupuntahan sa kaka-pride mo.” “Well, may sampung milyon ako ngayon, so I guess nakatulong sa akin ang pride ko,” ismid nya. Seryosong tinapunan sya ng tingin ni Joaquín habang nagmamaneho. “Nakalimutan ko, milyonarya ka nga pala ngayon.” “Oo, haha! Kaya kahit anong gusto mo susundin ko. Salamat pala.” “Right, right. A few weeks more and you’ll never see me again. Matatapos din ang pagtitiis mo sa ‘kin. Wala nang manti-trip sa ‘yo.” Hindi na sya umimik. Ibinaling

“Uy, bakit?!” gulat na gulat nyang tanong sa babaeng hinihingal sa galit sa kanya. “Magpakilala ka muna bago ka manampal!” “Hindi mo na ‘ko kailangan pang makilala. Wala kang karapatang pumunta rito sa bahay ko. Ang kapal ng mukha mo!” duro sa kanya ng babaeng nagdidilim ang mukha sa poot sa kanya. “Bahay mo? Malay ko bang bahay mo ‘to! Si Santiago ang ipinunta ko rito, hindi ikaw o ang bahay mo. Tsaka, sino ka ba?!” inihahanda na nya ang sarili sa maaaring rumble na maganap. “Kung away ang hanap mo, patol ako d’yan. Tara, magpagulong-gulong tayo roon sa walang makakakita sa ‘tin!” nanggigigil nyang turo sa malawak na lupa na may tanim na kangkong at talbos ng kamote. “Mga ma’am h’wag kayong mag-away,” pigil ng isa sa mga escort ni Joaquín nang takbuhin sila nito mula sa pinagparadahan ng mga ito ng kanilang sasakyan. “Ganiyan ba talaga ang mga taga-Maynila, magaspang na ang ugali sanay na sanay pa sa babagan?!” “Hoy! Baka nakalimutan mo na, mananampal ka na agad kanina samant