Lahat ng Kabanata ng Capturing The Billionaire's Heart: Kabanata 1 - Kabanata 8

"Sigurado ka na ba talaga sa desisyon mo? Baka mamaya pagsisihan mo 'yan, ha?" Melissa asked me for the ninth time already. I heave a sigh as I took the last bite of my donut. "Mel, siguradong-sigurado na ako at huwag kang mag-alala, dahil hindi ko ito pagsisihan," I answered as I chewed the food in my mouth. Galing pa ako sa kompanya dahil kinuha ko ang natitira pang gamit at tsaka nagpaalam narin ako sa mga naging kaibigan ko habang nagtatrabaho sa TelePerformance. Isang call center company dito sa Cebu.Hindi siya makapaniwalang napatingin sa akin, ang mga mata'y malalaki. "Really, She? Pupunta ka talaga rito dahil sa kababata mo? Dahil lang gusto mo siyang kumustahin, ganon?" She asked and scoffed afterwards. Hindi niya ako hinayaang makasagot at nagpatuloy muli sa pagsasalita. "Paano kung wala pala siya rito? Paano kung nasa labas pala siya ng Pilipinas? Paano kung may pamilya na pala 'yong tao? Or worse..." She paused while her one hand covered her mouth as if the next word

NAALIMPUTAGAN ako sa sikat ng araw na dumadampi sa aking pisngi. Kasabay ng pagbukas ko sa aking mga mata ang walang mailahantulad na sakit ng aking ulo. Parang mahahati sa dalawa ang ulo ko. Napahawak ako rito at napapikit muli dahil sa sakit. Hindi nagtagal ay bumukas ang pinto at pumasok si Mel. Nakabusangot siya habang may dala na parang tabletas at isang baso ng tubig. Padabog niyang inilagay sa aking bedside table ang dala niyang gamot. "Oh, inumin mo 'yan," pabalang niya'ng utos. Walang sabi kong ininom ito. Pagkatapos ay ipinikit kong muli ang aking mga mata at hindi na nagtanong pa ng dahilan sa likod ng kaniyang nakabusangot na mukha. "Huwag mo akong idaan sa tulog, She. We need to talk." Seryosong ani ni Mel. Nanatili akong nakapikit. "Ano ba 'yon? Pwedi bang mamaya na lang? Ang sakit ng ulo ko eh," sagot ko sa kaniya nanghihina na boses. "I'm not dumb. Kaya nga kita binigyan ng gamot dahil alam kong may hangover ka." Paglilitanya pa niya. Naramdaman kong hinaw

"ISA sa mga bagay na pinakaayaw ni Sir Lance ay iyong late comers. He also hate when he sees his employees sleeping while working, or else, getting failed with their responsibilities in their specific field." Napangiwi ako nang tahimik ng marinig ko ang mga sinabi ni Lydia.Gustong-gusto ko kasi ang matulog kapag nasa break ako. Kaya hindi na imposible at hindi narin ako magtataka kung bigla nalang akong masisanti ng wala sa oras dahil lang natutulog ako habang nasa trabaho. Lydia gave me a tour around the company afterwards. She explained to me everything. The rules, my job and the particular things that are under my wings. Masinsinan ko itong pinakinggan at nagtake note pa upang hindi ko ito makalimutan. Hindi naman ako nahirapan na pakisamahan si Lydia dahil hindi naman siya maldita o 'di kaya'y mataray. She's approachable, mabait at magaang kausap. Eksaktong alas onse na kami natapos. She invited me to a lunch which I happily accepted. Habang kumakain kami ay hinayaan ko lang

"WHAT do you think you're doing back there?" Hindi pa man ako nakakaupo sa aking upuan ay hinaklit na ni Sir Lance ang aking kamay at mahigpit ang naging paghawak niya rito. Napaigik ako nang mas lalo niya pang hinigpitan ang pagkakahawak nang nanatili akong tahimik. "Ano sa tingin mo, Sir?" Pabalik kong tanong sa kaniya. "Secretary lang kita, any time pweding-pwedi kitang sesantihin at palitan. Hindi ka sumusunod sa usapan natin. Akala ko ba malinaw iyon sa 'yo Miss Montecalvo?" Sabi niya pa at dahan-dahang binitawan ang aking kamay. Napahilot ako rito nang makitang namumula ito dulot sa kaniyang mahigpit na paghawak. "I did not violate any rules nor agreement that we had, Sir Lance. At isa pa, hindi naman naapektuhan ang pagiging sekretarya ko sa ginawa ko kanina. Ano bang mali doon? Hindi porket may agreement tayo ay bawal na akong gumawa ng sarili kong desisyon. Tutulungan kong makaalala si Tim. Wala akong pakialam kung may marami mang humadlang. Let it be Trixxie o kahit ikaw